Ιστορικοί που "ωραιοποιούν" ηθελημένα την Αριστερά : O David Close

Αντιπαραβάλλω απόσπασμα από το βιβλίο Αντιστασιακή οργάνωση ΕΚΚΑ του Ιωάννη Παπαθανασίου. Ο Καρτάλης, απευθυνόμενος στον Σαράφη κατά το συνέδριο του Λιβάνου και μετά την δολοφονία του Ψαρρού, είπε τα εξής:
Ανηγορεύθης αρχιστράτηγος του ΕΛΑΣ δι' εμπτυσμού

Ο Σαράφης... στέλεχος τον ΕΔΕΣ!

ΣΕ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ της ΕΤ-1 της 23 Νοεμβρίου 1995 κατά την οποία παρουσιάσθηκαν τα παιδιά της ΠΕΕΑ (βλ. και κείμενο μου στα «Πολιτικά θέματα» της 1 Δεκεμβρίου 1995) μου είπαν ότι μεταξύ των συνεντευξιαζομένων εμφανίστηκε και ο «ο γιός» του Σαράφη που εξήγησε «πως ο πατέρας του ανέβηκε στα βουνά για να ενταχθεί στον ΕΛΑΣ»!

Σχετικό άρθρο με τίτλο «Η αλήθεια για τον Στέφ. Σαράφη» δημοσίευσε στους «Νέους Καιρούς» της Καρδίτσας στις 26 Νοεμβρίου 1995 ο επίτιμος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ αείμνηστος Νίκος Παπαγεωργίου ο οποίος, παλαιό στέλεχος του ΕΔΕΣ και αυτόπτης μάρτυρας της συναντήσεως Σαράφη και Ελασιτών, επιβεβαιώνει ότι ο συνεντευξιαζόμενος μίλησε για τον «πατέρα» του.

Ρώτησα τον γνωστό αντιστασιακό και από τους στενούς συ-νεργάτες του Άρη Βελουχιώτη, καπετάν Νικηφόρο (Δημήτρη Δημητρίου) που απάντησε ότι δεν γνωρίζει να είχε γιο ο Σαράφης. «Ίσως θα πρόκειται για ανιψιό του» μου είπε.
Το θέμα όμως δεν είναι ο βαθμός συγγενείας αλλά η ανιστόρητη εξιστόρηση της ανόδου του Σαράφη στα βουνά «για να ενταχθεί στον ΕΛΑΣ»!
Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική: Ο ΕΛΑΣ συνέλαβε τον Σαράφη και τους συνεργάτες του. Τους αφόπλισε. Τους φυλάκισε. Τους περιέφερε δέσμιους στα χωριά όπου οι χωρικοί τους υποδέχονταν με φτυσιές και την κατηγορία του προδότη.
Είναι γνωστή η ρήση του Γεωργίου Καρτάλη όταν στη Σύσκεψη του Λιβάνου απευθυνόμενος προς τον Σαράφη του είπε: «Ανηγορεύθης αρχιστράτηγος του ΕΛΑΣ δι' εμπτυσμού»!!
Αλλά ας αφήσουμε τον ίδιο τον Σαράφη να εξιστορήσει τα γεγονότα (Στέφανου Σαράφη: Ο ΕΛΑΣ - τόμος Α - εκδόσεις «Σύγχρονο βιβλίο» Αθήνα 1964).
Η αφήγηση του Σαράφη

Ο Σαράφης αρχίζει τη διήγηση του με τις πρώτες επαφές με στρατιωτικούς κυρίως απότακτους τους Κινήματος του 1935 - όπως ήταν και ο ίδιος - για να καταλήξει στη συμμετοχή του σε οργάνωση με τους συνταγματάρχες Ευρ. Μπακιρτζή (τον μετέπειτα πρώτο πρόεδρο της ΠΕΕΑ και γνωστό ως «κόκκινο συνταγματάρχη») τον Δημήτρη Ψαρρό (που δολοφονήθηκε αργότερα εν ψυχρώ από τον ΕΛΑΣ) τον πλοίαρχο Βαλασάκη, τον αντιπλοίαρχο Ζάγκα, τους δικηγόρους Κορδάτο Απ. Καψαλόπουλο και Σκλαβούνο (σελ.49).
Προηγουμένως ο Σαράφης διηγείται τη σύλληψη του δύο φορές από τους Ιταλούς, ως ύποπτος συγκροτήσεως ομάδων κατά του Άξονος αλλά αφέθηκε ελεύθερος αφού δεν βρέθηκαν απο-δεικτικά στοιχεία.
Στις αρχές Αυγούστου 1942 πληροφορείται ότι έφτασε κρυφά με ειδική αποστολή από την Αίγυπτο ο ταγματάρχης Γιάννης Τσιγάντες και ότι ο συνταγματάρχης Ναπ. Ζέρβας έφυγε για την Ήπειρο για να δημιουργήσει αντάρτικο (σελ. 53).
«Αρχές Οκτώβρη με επισκέφθηκε ο συνταγματάρχης Δημ. Ψαρρός και ζήτησε να συναντηθώ με τον Τσιγάντε...
Δεν δέχτηκα να συναντηθώ αφού δούλευε για την κυβέρνηση του εξωτερικού και για τους Άγγλους» (σελ.54).
«Ύστερα από δύο συνεδριάσεις αποφασίστηκε να γίνει μια οργάνωση πανδημοκρατική πολιτικοστρατιωτική.,. Η δουλειά άρχισε με μια πενταμελή επιτροπή από τους στρατηγό Ν. Γρηγοριάδη, Σταμ. Χατζήμπεη, Σίμο Βλάχο, Γιάννη Πανόπουλο και μένα.... Η οργάνωση άρχισε να παίρνει έκταση. Την ονομάσαμε 3 Α»(σελ.56).
«τότε αναγγέλθηκε η καταστροφή της γέφυρας Γοργοποτάμου... Την ίδια εποχή πήρα πληροφορίες από τα Τρίκαλα πως ο ταγματάρχης Κωστόπουλος, χωρίς να περιμένει οδηγίες μου, βγήκε στο βουνό και άρχισε τη συγκρότηση ομάδας δικής του» (σελ.57).

Συνάντηση με το Γιάννη Τσιγάντε
« Την καθορισμένη μέρα συναντηθήκαμε με τον Τσιγάντε ... Μου ζητάει ν' αναλάβω την οργάνωση του αγώνα σ' όλη τη Θεσσαλία πηγαίνοντας εκεί. Ο συνταγματάρχης Ψαρρός θ' αναλάβαινε τη Ρούμελη..» (σελ.59).
«Με τις ομάδες ανταρτών ΕΑΜ και Ζέρβα και με τις ενέργειες Τσιγάντε-Ψαρρού ο αγώνας άρχισε».
«Στο τέλος συμφωνούν όλοι και αποφασίζεται η αναχώρηση μου για τη Θεσσαλία με την εντολή να μελετήσω την κατάσταση... Συναντώμαι πάλι με τον Τσιγάντε και του ανακοινώνω πως δέχομαι να πάω στη Θεσσαλία... Μπορεί να διαθέσει άμεσα 500 λίρες... Μένουμε σύμφωνοι σ' όλα»(σελ.60).
«Το Μιχάλη Αβέρωφ δεν γνώριζα προσωπικά (σ.σ. πρόκειται για τον αδελφό του υπουργού Ευάγγελου Αβέρωφ).. Μου τον γνώρισε ο συνταγματάρχης πυροβολικού Θ. Ζαίμης μέσω του συνταγματάρχη Ψαρρού. Έβαλε στη διάθεση μου τα μέσα που διέθετε, ήτοι μια φορά την εβδομάδα τουλάχιστον αυτοκίνητο για τη Λάρισα, εκρηκτικές ύλες που είχε για την επισκευή των δρόμων και αναλάμβανε να βγάλει ταυτότητες και άδειες ταξιδιού για ένα - δύο αξιωματικούς που χρειάζονταν για σύνδεσμοι».
«Σε λίγες μέρες γύρισε ο υπίλαρχος Πανόπουλος και έφερε τα στοιχεία του πεδίου ρίψεων. Αλλά παρουσιάζονταν δυσκολίες γιατί οι άνδρες του ήταν άοπλοι και ήταν φόβος τα υλικά να τα πάρουν άνδρες του ΕΛΑΣ».(σελ.61).
«Με την οργάνωση μου, που έδωσε την έγκριση της για όλες τις ενέργειες μου, κανόνισα τα ζητήματα .... Συμφώνησαν, αλλά για τη στιγμή, απέκλεισαν κάθε συνεργασία με το ΕΑΜ» (σελ.62).
«Στις 11 ή 12 του Γενάρη 1943 με αυτοκίνητο της εταιρείας Αβέρωφ... έφυγα για τη Λάρισα... Έπειτα από δύο μέρες πήγα στην Πιαλία και συνάντησα τον ταγματάρχη Γ. Κωστόπουλο και το τμήμα του» (σελ.63).
«Τον ρώτησα αν θέλει να συνεργασθεί μαζί μου... Ο Κωστόπουλος ήθελε σοσιαλιστική δημοκρατία σαν παλιός δημοκράτης που ήταν... Η δύναμη του Κωστόπουλου έφθανε τους 80 άνδρες... Πριν αναλάβω επίσημα τη διοίκηση ήθελα να κάνω μια βαθιά διαπίστωση της κατάστασης...» (σελ. 64).
«Ύστερα από δύο μέρες πήγα στο χωριό Πύργος ... Περνώντας από το χωριό Μουζάκι συνάντησα τους καπετάνιους του ΕΛΑΣ Καραϊσκάκη και Ανδρούτσο που μου μίλησαν για διάφορα μικροεπεισόδια με τους αντάρτες Κωστόπουλου και ζήτησαν να μεσολαβήσω για να λείψουν» (σελ. 65).
«Ήρθε αγγελιοφόρος από τον Κωστόπουλο και μου έφερε ένα σημείωμα ...πως ο ταγματάρχης Τσιγάντες σκοτώθηκε στην Αθήνα ύστερα από συμπλοκή με Ιταλούς. Η πληροφορία δεν μου άρεσε καθόλου. Θα έλειπε ο σύνδεσμος με το στρατηγείο Μ. Ανατολής και συνεπώς δεν έπρεπε να περιμένω βοήθεια αλλά ν' αντιμετωπίσω με άλλο τρόπο την κατάσταση. Αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι στην περιοχή του Ζέρβα να συνεννοηθώ μαζί του και με τον εκεί Άγγλο σύνδεσμο» (σελ. 66).
(Εδώ ο Σαράφης φαίνεται ότι έχει αλλάξει τελείως γνώμη για την συνεργασία με τον Τσιγάντε - που αρχικά δεν ήθελε να τον δει, γιατί εκπροσωπούσε την εξόριστη κυβέρνηση. Έχει εισπράξει ήδη τις 500 λίρες για να δημιουργήσει τη δική του ομάδα και τώρα με το θάνατο του Τσιγάντε αποφασίζει να συνεργασθεί με τον Ζέρβα, αφού έπρεπε ν' αντιμετωπίσει με άλλο τρόπο την κατάσταση).
«Έστειλα ένα μήνυμα στο Ζέρβα και ζητούσα συνάντηση σ' ένα χώρο στο σύνορο Θεσσαλίας - Ηπείρου... Στις 3 του Φλεβάρη με τη συνοδεία του υπολοχαγού Κατσαντώνη που είναι ξάδελφος του Κωστόπουλου και είχε αριστερές ιδέες κίνησα για την περιοχή του Ζέρβα» (σελ.67-68).
«Ύστερα από δύο ώρες δύσκολη πορεία με δυνατή βροχή φτάσαμε σ' ένα συνοικισμό του χωριού Βρεστένιτσα. Εκεί μας περίμενε εκ μέρους του Ζέρβα ο ταγματάρχης Γ. Μαντζούκης» (σελ.71). Συνάντηση με το Ζέρβα.
«Το πρωί στις 6 του Φλεβάρη... φτάσαμε στη Σωμερού όπου μας δέχτηκε ο πολιτικός σύμβουλος του Ζέρβα Κομνηνός Πυρομάγλου ...Συζητήσαμε σχετικά, μου έδειξε το καταστατικό του ΕΔΕΣ. Το απόγευμα επισκέφθηκα τον συνταγματάρχη Εντυ, αρχηγό της αγγλικής αποστολής... Τον διερμηνέα έκανε ο λοχαγός Θέμις που ήταν Έλληνας ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Μαρίνος από τη Ζάκυνθο» (σελ.72). (Σημ. Ο Θέμης Μαρίνος αυτές τις ημέρες μου επιβεβαίωσε τη συνάντηση. Μου είπε ότι στην αρχή ο Σαράφης προσπάθησε να συνεννοηθεί στα γαλλικά γιατί δεν γνώριζε τα αγγλικά. Ήταν απόλυτα έτοιμος να συνεργασθεί με τον Ζέρβα και την αγγλική αποστολή).
«Το μεσημέρι έφτασε ο Ζέρβας. Συναντηθήκαμε και μιλήσαμε και μείναμε σύμφωνοι στις γενικές γραμμές.
Καταλήξαμε στην παρακάτω συμφωνία: α) Να γίνουν τρία συγκροτήματα. Ένα στην Ήπειρο με το Ζέρβα, ένα στη Θεσσαλία με μένα και τρίτο στη Ρούμελη με τον Ψαρρό. Οδηγίες θα παίρναμε από το στρατηγείο Μ. Ανατολής μέσω του συνταγματάρχη Έντυ ... Ρωτήθηκα αν δεχόμουνα για ανώτατο αρχηγό τον στρατηγό Πλαστήρα. Απάντησα πως δεν έχω αντίρρηση ...Για τη συντήρηση κάθε αντάρτη θα δίνονταν περίπου μια λίρα το μήνα...» (σελ. 73). (Εδώ ο Σαράφης παραλείπει μια σημαντική λεπτομέρεια την οποία μου διηγείται τώρα ο στενός συνεργάτης του Ζέρβα Κώστας Ιωάννου που βρισκόταν στη συνάντηση και ήταν υπεύθυνος της Γραμματείας του αρχηγείου του ΕΔΕΣ).
«Μίλησαν σχεδόν δυο ώρες μόνοι, μου λέγει. Όταν βγήκε ο Σαράφης τον ρώτησα - αφού του εξήγησα πως ενεργούσαμε - εάν θέλει να γίνει και τυπικά μέλος του ΕΔΕΣ. Μου απήντησε ναι. Έτσι έγινε η τυπική ορκωμοσία και υπέγραψε το πρωτόκολλο εντάξεως ενώ του δόθηκαν τα σήματα αναγνωρίσεως του ΕΔΕΣ»!! Συνεχίζει στο βιβλίο του ο Σαράφης:
«Το απόγευμα ανακοίνωσα τα παραπάνω μαζί με τον Ζέρβα στον υπολοχαγό Κατσαντώνη και τους δυο υπολοχαγούς που θα έμπαιναν πλέον στις διαταγές μου... Αφού τελείωσε η δουλειά μας πήραμε το δρόμο για τη Θεσσαλία» (σελ.74).
...«Φτάσαμε στο μοναστήρι Ντούσικο που ήταν ο σταθμός διοίκησης του ταγματάρχη Κωστόπουλου.. Του έδωσα να καταλάβει πως ήμουν διατεθειμένος να διοικήσω και
συνεπώς μόλις πάρω τα υλικά και οικονομικά μέσα θα συ-γκροτήσω το αρχηγείο μου» (σελ.76).
Έτσι πήγαιναν τα πράγματα όταν κατά τις 23 Φλεβάρη ο Κωστόπουλος πήρε ένα γράμμα από τον Κόζιακα, καπετάνιο του Αρχηγείου Δυτικής Θεσσαλίας του ΕΛΑΣ... Τον αποκαλούσε «φίλε Κωστόπουλε» και ζήτησε συνάντηση για συνεννόηση και συνεργασία για το χτύπημα του κατακτητή... Την άλλη μέρα ο Κωστόπουλος πήρε το μεγαλύτερο μέρος της δύναμης του...στο σύνολο 130 περίπου άνδρες και κινήσαμε» (σελ. 79).
«Όταν φτάσαμε έτρεξε ο Κόζιακας για συνάντηση μας ... Πρώτος μίλησε - στους συγκεντρωμένους άνδρες - ο Κόζιακας και
ανάπτυξε το πρόγραμμα του ΕΑΜ. Ύστερα μίλησε ο Κωστοπουλος για το σκοπό της οργάνωσης του... »(σελ. 80).
«...Κινήσαμε για το Φανάρι. Εκεί βρήκαμε ένα τμήμα του ΕΛΑΣ... Όταν έφυγαν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ κάλεσα τον Κωστόπουλο και του είπα: «Δεν μ αρέσουν αυτές οι κινήσεις γύρω μας. Που πας; Δεν βλέπεις πως αποφεύγουν την συνάντηση και στο μεταξύ συμπληρώνουν τις κινήσεις τους για να σε βάλουν στη μέση;» (σελ.82).
«Ο Κωστόπουλος προχώρησε μόνος του, συναντήθηκε με τον αρχηγό των Ελασιτών Νικηταρά...τον παρεκάλεσε να φροντίσει για τα καταλύματα των ανδρών και την ασφάλεια με δικούς του άνδρες γιατί οι δικοί του ήταν κουρασμένοι(ϋ). Έμεινα σκεπτικός με τα λόγια του. Παραδίνονταν στη διάθεση τους»!!

Αιχμάλωτοι στον ΕΛΑΣ!

... «Κατά τις 3 το πρωί χτυπούσαν την εξωτερική πόρτα... Πριν καλά - καλά σηκωθούμε βρέθηκαν στο δωμάτιο μας οπλισμένοι άνδρες με τον Νικηταρά και μας κάλεσαν να τους ακολουθήσουμε, χωρίς αντίσταση, γιατί θα χρησιμοποιούσαν όπλα...Μας έδεσαν τα χέρια και μας πήγαν στο διπλανό χωριό Μεσενικόλα...Στις 2 του Μάρτη με συνοδεία μια ομάδα του ΕΛΑΣ κινήσαμε για την Κατανιά Ιτάμου... Την άλλη μέρα πήγαμε στο Καροπλέσι (σελ.83) κατόπιν στο χωριό Νεράιδα (Σπινιάσα) ο καπετάνιος τους Διάκος, πρώην ζωοκλέπτης, έκφραζε την απορία του πως εμείς ξεχνάμε το καθήκον μας προς το λαό... Την άλλη μέρα μας οδήγησαν στη Μολόχα... Το πρωί πριν ξεκινήσουμε μας έδεσαν δύο-δύο...Ύστερα από εξάωρη κουραστική και υπό τις χειρότερες συνθήκες πορεία φτάσαμε στο χωριό Ρεντίνα, όπου οι κάτοικοι μας δέχτηκαν με εχθρικές δηλώσεις και με τη λέξη «προδότες» (σελ.84).
(Εδώ αποφεύγει ο Σαράφης να ομολογήσει ότι σ' όλα τα χωριά που τον γύριζαν δεμένο επί μήνες η υποδοχή είχε συμπλήρωμα τον εμπτυσμό κατά πρόσωπο!!).
«Εκεί έφτασε μια ομάδα από τα τμήματα του Άρη να μας παραλάβει που οι άνδρες της φαίνονταν περισσότερο άγρια και εχθρικά διατεθειμένοι» (σελ.85).
«Φύγαμε από την Ρεντίνα και φτάσαμε στο Πλατύστομο... την άλλη μέρα μας οδήγησαν στην Σπερχειάδα (σελ.85)... Ο αρχιφύλακας Τζίμ, παλιός χωροφύλακας διέταξε να βάλουν σε όλους χειροπέδες... Μας πήγαν σ' ένα άλλο χωριό και ύστερα από δύο μέρες στην Κολοκυθιά, όπου ήταν το Γενικό Αρχηγείο Ρούμελης. Για το χωριό αυτό είχε φτάσει στ' αυτιά μας η πληροφορία ότι γίνονταν τα στρατοδικεία και οι εκτελέσεις» (σελ. 88).
Και ο Σαράφης συνεχίζει να διηγείται την ατέλειωτη ταλαιπωρία του και τους εξευτελισμούς που υπέστη από τους μετέπειτα συντρόφους του.
Τώρα το τελικό ερώτημα είναι πως η κρατική ΕΤ1 επιτρέπει σε κάποιον «υιόν» (ή ιόν ; ) να εμφανίζεται και να προβάλλει ανιστόρητα και ψευδή γεγονότα και να διαστρέφει βάναυσα την ιστορία.
Εξήντα και πλέον χρόνια από τότε η παραπληροφόρηση δυ-στυχώς συνεχίζεται....
15 Ιανουαρίου 2005
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΑΤΟΥ Η ΠΑΓΙΔΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Σελίδα 248

Υπαρχει και η ΕΑΜικη εφημεριδα (καπου θα την βρεις στο νετ βαλε την και εδω)που τον βριζει οταν συνεληφθη απο τους τον τον υποκοσμο που σε λιγες ημερες εγινε αρχηγος του

Ολοι οι αξιωματικοι στον ΕΛΑΣ ηταν στο συνολο τους αρβυλοφυλακες στον κανονικο στρατο