ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΑΜ .Η ΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Το αποσπασμα ειναι παρμενο απο το βιβλιο του Ρηγα Ρηγοπουλου <<Μυστικος πολεμος>> σελις 292

Ο Ρηγοπουλος ηταν επικεφαλης της μεγαλυτερης κατασκοπευτικης οργανωσεως επι κατοχης στην Ελλαδα Προσφερε πολλα στην πατριδα σε αντιθεση με την κομμουνιστικη αλητεια που εφερε τοση δυστυχια

και πως μπορουσε το ΚΚΕ να προσφερει στην ελλαδα οταν τα μελη του ειναι ετσι οπως τα περιγραφει ο ρηγοπουλος;; σκεφτονται ποτε τετοια ατομα να προσφερουν στην κοινωνια Οπως ηταν τοτε τα ιδια ειναι και τωρα

και παρτε το αποφαση
Αν σαν λαος δεν ξεπαστρεψπουμε τον υποκοσμο που δινει στα εγκληματα του ιδεολογικο περιεχομενο δεν προκειται ποτε να ανασανουμε Τον κομμουνιστικο υποκοσμο και τις ενεργειες του τον βλεπετε καθε ημερα στα καναλια .απο δημοσιογραφισκους (απαντες αμορφωτοι εμπαθεις αριστεροι ) μεχρι πολιτικους τυπου μπιστη ρεπουση κτλ Ειμαστε αξιοι της τυχης μας που ψηφιζουμε τετοια καθικια

Για την κοινωνικη συνθεση του ΕΑΜ εχει γραψει και ο μεγαλυτερος κοινωνιολογος της Ελλαδος ο Ευαγγελος λεμπεσης βεβαια οι ζωντες το 1943 δεν χρειαζονταν τις αναλυσεις του Λεμπεση για την συνθεση του ΕΑΜ καθως εβπελαν με τα ματια τους στα χωρια ποιοι πηγαιν στο ΕΑΜ Η βλακες θα ηταν η καθαρματα ΤΙΠΟΤΕ περισσοτερο

απολαυστε το αποσπασμα

ναμής τους εναντίον άτόμων μέ άπλώς δημοκρατικά φρονήματα. Γιατί όταν βέβαια στα καλά καθούμενα φας δύο χαστούκια άπό εναν οργανωμένο οπλοφόρο, επειδή δεν είσαι ομοϊδεάτης του, παίρνεις καί σύ τό δπλο καί του ρίχνεσαι. Έτσι βγήκε καί τδ περίφημο σύνθημα τής «αύτοάμυνας» πού καί αύτή μέ τή σειρά της ξεπέρασε κατά πολύ τά θεμιτά δρια κι έ'γινε οργανο εγκληματικών ενεργειών εναντίον αθώων.

Δυόμισυ χρόνια άργότερα, δταν υπηρετούσα νομάρχης στά Γιάννενα, ένώ ό κλεφτοπόλεμος τού ΕΛΑΣ συνεχιζότανε σ’ ολόκληρη τήν περιφέ¬ρεια, μου δόθηκε ή εύκαιρία νά μιλήσω μέ πολλούς τραυματίες έλασίτες στά νοσοκομεία. Ή άντίδρασή τους ήτανε σχεδόν πάντοτε ή ϊδια. Στην άρχή έ'βλεπαν τον κρατικό έκπρόσωπο μέ φανατικό μίσος καί μέ άποστρο- φή. Σιγά σιγά ήμέρευαν καί στο τέλος μερικοί άπαντοΰσαν :
—"Οπως μάς τά λέτε σεις καλά μάς τά λέτε. Καί οί άλλοι δμως μάς τά λέγανε καλά καί τούς πιστεύαμε.

Συνεργοί στήν εγκληματική αύτή «διαφώτιση» του λαού μας ήτανε δυστυχώς κι ενα μέρος άπδ τον πνευματικό κόσμο τού τόπου μας, πού άλ¬λοι άπδ κακώς εννοούμενα φιλελεύθερα καί φιλολαϊκά αισθήματα, άλλοι γιά νά μήν υστερήσουν σέ πνεύμα νεωτερισμού, άλλοι άπό φόβο ή καιροσκο- πία καί άλλοι άπό ταπεινό συμφέρον, στάθηκαν τρομερά ύπεύθυνοι γιά τήν παραπλάνηση τών λαϊκών μαζών καί τό αιματοκύλισμα του τόπου.

Μέ αύτούς λοιπόν τούς άνθρώπους — τούς παραπλανημένους άπό τούς ειδικούς «ινστρούχτορες» τού διεθνούς κομμουνισμού — πού άποτε- λοΰσαν καί τό μεγάλο στρατολογημένο πλήθος, μαζί μέ άλλους πραγματι¬κά δυστυχισμένους καί καταδιωγμένους καί μαζί μέ δλα τά καθάρματα τού ύποκόσμου πού βρήκαν εύκαιρία γιά πλιάτσικο καί τούς διαστρεμμέ- νους έγκληματίες πού διψούσαν αίμα, ξεκίνησε καί έξελίχτηκε στήν Α¬θήνα ή τραγωδία τού Δεκεμβρίου 1944. Μ’ αύτούς έπακολούθησαν, κατά τά γερμανικά πρότυπα, τά άφάνταστα μαρτύρια τών ομήρων πού έ'σερ- ναν μαζί τους στά βουνά καί οί ομαδικές φρικιαστικές έκτελέσεις. Καί μ’ αύτούς συνεχίστηκε τό ρήμαγμα καί ή καταστροφή στήν έλληνική ύπαιθρο γιά άλλα πέντε χρόνια.
Χρόνια θλιβερά καί άπαίσια. Χρόνια πού γιά ορισμένες περιοχές ή¬τανε χειρότερα άπό τά χρόνια τής έχθρικής κατοχής. Γιατί τότε ύπήρχε τό στοιχείο τού πατριωτικού ένθουσιασμοΰ καί τής εθνικής περηφάνιας. Έμεΐς οί σκλαβωμένοι "Ελληνες, άντιδρούσαμε μέ κάθε μέσο στον ξένο, τό βάρβαρο εισβολέα. Καί αύτό τό συναίσθημα κυριαρχούσε καί άντι- στάθμιζε δλη τή συμφορά καί 6λο τον πόνο. Ένώ τώρα ό πατριώτης πολε¬μιστής τρωγότανε άπό τήν ιδέα πώς ό έχθρός ήτανε γεννημένος στον ίδιο τόπο καί μιλούσε τήν ίδια γλώσσα. Έτσι ό άγώνας αύτός μπορεΐ νά ε- δωσε παραδείγματα ήρωισμού καί αύτοθυσίας δμως δεν είχε, δέν μπορούσε
292

νά έχει έξαρση. Γινότανε άπό αμυντική σκοπιμότητα καί άπό εθνικό καθήκον, έκλεινε ομως στο βάθος του τόση πίκρα . . .
'Η 1η Δεκεμβρίου ήταν ή κρίσιμη μέρα πού ή πολιτοφυλακή του ΕΛΑΣ έπρεπε νά άποσυρθεΐ καί νά άντικατασταθεΐ άπό μονάδες του τα¬κτικού στρατού. 'Η σχετική έντολή είχε δοθεί άπό τήν κυβέρνηση στά πλαίσια του συμφώνου τής Καζέρτας καί ήταν εγκεκριμένη άπό τούς έξι έαμικούς υπουργούς.
"Ομως οί άντάρτες του ΕΛΛΣ παρέμειναν στις θέσεις τους. 'Η κεν¬τρική έπιτροπή του ΕΑΜ είχε άποφασίσει νά άντισταθεΐ στήν κρατική εξουσία. Οί έξι υπουργοί του ΕΑΜ άποχώρησαν καί ή κυβέρνηση προχώ¬ρησε στο έργο της χωρίς αύτούς.
Στις 2 Δεκεμβρίου ήμέρα Σάββατο, τό Υπουργικό Συμβούλιο, έφαρ- μόζοντας τις έλληνο-αγγλικές συμφωνίες, διέταξε τήν άποστράτευση καί διάλυση όλων των άνταρτικών μονάδων του ΕΛΑΣ καί του ΕΔΕΣ.
Τό ΕΑΜ άντέδρασε με τις γνωστές μεθόδους. Διαδηλώσεις, λάβαρα, μεγάφωνα στούς δρόμους καί συνθήματα. Νέος στόχος ήτανε τώρα ό Πα- πανδρέου. Εξαγριωμένα μπουλούκια γυρίζανε στούς δρόμους με άπειλη- τικές διαθέσεις. 'Η Αθήνα χωρίς φως, χωρίς τηλέφωνα, χωρίς συγκοι¬νωνία, χωρίς τρόφιμα, ζοΰσε στιγμές άπελπισίας καί τρόμου.
Τήν Κυριακή τό μεσημέρι μιά μεγάλη πολυθόρυβη διαδήλωση άνέ- βαινε τήν όδόν Πανεπιστημίου.
Στο υψος του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρεταννία» καί τού άρχηγείου τής άστυνομίας πόλεων, έπεσαν οί πρώτοι πυροβολισμοί άνάμεσα στούς διαδηλωτές καί τούς άστυνομικούς. Πυροβολισμοί στο ψαχνό, μέ νεκρούς καί άπό τις δύο μεριές.
Δύο άντίθετες έκδοχές ύποστηρίχτηκαν, μέ άνακοινωθέντα του ΕΑΜ καί τής κυβερνήσεως, γιά τήν άρχική προέλευση των πυροβολισμών. Συ¬ζήτηση χωρίς ούσιαστικό περιεχόμενο, γιατί τό Δεκεμβριανό κίνημα δέν ύποκινήθηκε άπό κάποιον πού τράβηξε τυχαία τή σκανδάλη, άλλά εκδη¬λώθηκε στά πλαίσια επαναστατικού προγράμματος καί σχεδίου επιχειρή¬σεων, μέ στόχο τήν κατάληψη τής εξουσίας.
Είχα περάσει τήν Κυριακή 3 Δεκεμβρίου στο σπίτι μου μέ άδεια. Καθώς έτοιμαζόμουνα Δευτέρα πρωί νά φύγω γιά τήν άγγλική μονάδα πού υπηρετούσα, άκούω έξω πιστολιές καί άμέσως υστέρα τό τερέτισμα του οπλοπολυβόλου.
Κοίταξα άπό τό παράθυρο καί ειδα τούς άντάρτες νά έχουνε πιάσει τις γωνίες καί τις ταράτσες τών σπιτιών καί νά χτυπιούνται μέ τούς άστυ- φύλακες. "Επρεπε νά δοκιμάσω νά φύγω γιά τήν μονάδα μου τό ταχύτερο.
293

— Θά μάθω τί γίνεται καί θά σάς ειδοποιήσω, είπα στούς δικούς μου. Μή βγείτε καθόλου άπό το σπίτι.
Στάθηκα στή μισάνοιχτη εξώπορτα καί μόλις είδα να έρχεται ένα θωρακισμένο αύτοκίνητο πετάχτηκα έξω καί τό σταμάτησα. Ό οδηγός άνοιξε γρήγορα καί με πήρε μέσα.
Σ’ ένα κτίριο τής όδοϋ Πανεπιστημίου πού στεγαζότανε τό άρχηγεΐο τής μονάδας μου, βρήκα τούς "Αγγλους νά ετοιμάζονται γιά μάχη.
—"Αν θέλεις μπορεΐς νά μείνεις εδώ, μου ειπε ό διοικητής μου. Χρειά¬ζομαι στα γραφεία έναν άξιωματικό σύνδεσμο.
ΤΗταν ένας έξαίρετος άνθρωπος άρχοντικός καί πληθωρικός, μέ μεγάλα κόκκινα μουστάκια καί φαβορίτες, πού είχαμε πολεμήσει μαζί στά νησιά. Άντισυνταγματάρχης τών δ.Β.δ. "Αγγλων κομμάντος πού συναγωνίζονταν μέ τον 'Ιερό Λόχο σέ τολμηρές καταδρομές, ειχε ζήσει καί στις άποικίες κι έβλεπε τον πόλεμο κάπως σάν κυνήγι άγριων θηρίων, εύγενές ριψοκίνδυνο σπόρ. Ειχε πολλούς "Ελληνες φίλους, ειχε μάθει λίγα ελληνικά καί άπό τον καιρό ακόμα τοΰ πολέμου στά νησιά ήτανε γοητευ¬μένος άπό την Ελλάδα. "Οταν μέ βρήκε υπό τάς διαταγάς του στήν Α¬θήνα, γιορτάσαμε τό γεγονός μέ μερικά ποτήρια ούίσκυ στή λέσχη τών Βρεταννών άξιωματικών.
Τώρα ξεκινούσε νά χτυπηθεί μέ τούς "Ελληνες. "Ητανε κάτι έξω άπό τό κλίμα του. Κι ένιωθα πώς χωρίς νά σχολιάζει τά συναισθήματά του, εύρισκε κάποια ικανοποίηση κρατώντας έναν "Ελληνα συμπολεμιστή του μακριά άπό αύτή την άχαρη σύγκρουση.
Κι έγώ δέχτηκα τά πράγματα όπως ήρθανε. ’Άν μ’ έπαιρναν οί "Αγγλοι μαζί τους θά πήγαινα νά κάνω τό καθήκον μου. "Ομως δέν μέ πήρανε. Καί ήταν ή πρώτη φορά πού έβλεπα τούς άλλους νά φεύγουν γιά έπιχειρήσεις κι έγώ έμενα πίσω χωρίς νά διαμαρτυρηθώ.
Έμήνυσα καί στούς δικούς μου νά έρθουν στήν έλεύθερη ζώνη μόλις μπορέσουν. 'Η μητέρα μου όμως προτίμησε νά μείνουν γιά τήν ώρα στο σπίτι. "Οπως ήτανε τά πράγματα θά ήταν δύσκολο νά βρουν άλλου κατα¬φύγιο καί ή ιδέα τής προσφυγιάς τήν έτρόμαζε.
Τις μέρες πού άκολούθησαν, περιφερόμουνα στο τρίγωνο πού σχημα¬τίζεται άνάμεσα στις πλατείες Όμονοίας, Συντάγματος καί Κολωνακίου. Στο κέντρο τών ελληνικών καί συμμαχικών δυνάμεων.
"Εξω στις συνοικίες γίνονταν αιματηρές συγκρούσεις. Στο Θησείο, στοϋ Μακρυγιάννη, στήν Καισαριανή, έλληνικός καί άγγλικός στρατός, χωροφυλακή καί άστυνομία πόλεων, προσπαθούσαν νά άπωθήσουν τούς άντάρτες πού είχανε χτυπήσει αιφνιδιαστικά όλους τούς στρατωνισμούς,
294

2. Ή κοινωνική σύνΘεσις του ΕΑΜ.
(Από το βιβλιο του κοινωνιολογου
Ευαγγελου Λεμπεση με τιτλο Επαναστατικη Μαζα εκδοση 1950-το βιβλιο εχει επανεκδοθη με τον ιδιο τιτλο αλλα το συγκεκριμενο κειμενο δεν υπαρχει διοτι είναι ενοχλητικο για την<<δημοκρατικη >> παραταξη)


Ήδη εισερχόμεθα εις το συγκεκριμένον Έλληνικόν ΕΑΜ με τα ιδιαίτερα τοπικά χαρακτηριστικά του, διότι δεν πρέπει να λησμονώμεν, ότι τα κομμουνιστικά κόμμα¬τα εκμεταλλεύονται εντατικώς τας τοπικάς συνθήκας πά¬σης χώρας, τον εθνικόν χαρακτήρα παντός λαού και την ατομικήν ψυχολογία παντός ατόμου, (στοιχεία που αγνοεί και πολεμά επισήμως ο μαρξισμός), τα οποία αγνοούν και εξ ανικανότητος δεν αξιοποιούν ούτε οι εθνικόφρονες.
Ούτω το Κ.Κ.Ε. επεστράτευσε μέλη του ΕΑΜ από τας εξής κοινωνικάς κατηγορίας:
1. Από το προλεταριάτον (πολύ ολίγο, οσονδήποτε και αν φαίνεται παράδοξον, διότι οι εργάται γνώριζαν καλλίτερα τους κομμουνιστάς), παρά την εντατική έξαθλίω¬σιν πού εφήρμοσαν εναντίον των, δια του συστηματικού σαμποτάζ κάθε οικονομικής ανασυγκροτήσεως.
2) Από την πλουτοκρατίαν (σημαντικώτατον μέρος της). Εδώ φαίνεται καθαρά ή χρεοκοπία της οίκονομιστικης μαρξικής θεωρίας. Κατά την θεωρίαν αυτήν «κεφαλαιοκρα¬τία είναι ή τάξις πού κατέχει τα μέσα της παραγωγής». Αλλά τα μέσα της παραγωγής τα κατέχει και ο μικροα¬στός και ο αγρότης. Από ποίου σημείου λοιπόν αρχίζει ή «κεφαλαιοκρατία»; Δεν ημπορεί να υπάρξει ουδέν σταθερόν κριτήριον. Δεύτερον: ο μικροαστός και o αγρότης έχουν μαζί συμφέροντα αντίθετα προς την «κεφαλαιοκρα¬τίαν», αλλά και προς τον κομμουνισμόν. Άλλα έχουν συμ¬φέροντα αντίθετα και μεταξύ των. (Τιμαί γεωργικών προϊόντων και αστικών ημερομισθίων και εμπορευμάτων). Τρίτον: Μεταξύ του βιομηχανικού, του εμπορικού και του τραπεζικού κεφαλαίου υπάρχει πόλεμος και όχι κοινή ταξική συνείδησις. Τέταρτον: Και μεταξύ των κεφαλαιοκρα¬τών του ιδίου κλάδου υπάρχει ανταγωνισμός. Που τοποθετείται λοιπόν, κατόπιν όλων αυτών, ή «κεφαλαιοκρατική» τάξις και ή «ταξική της συνείδησις»; Ή αλήθεια είναι, ότι οι κομμουνισταί παν άλλο ή πιστεύουν σοβαρώς τα τοιαύτα, όπως φαίνεται σαφώς από την εκμετάλλευσιν των αντιμαρξιστικών μας διαπιστώσεων, την οποίαν εκτελούν οι ίδιοι. Οι κομμουνισταί γνωρίζουν άριστα, ότι έκαστος πλουτοκράτης οσονδήποτε στυγνός κι' αν είναι, είναι άτομον και μόνον άτομον, πού ενδιαφέρεται καθαρώς τυ¬χοδιωκτικώς μόνον δια την ιδικήν του τύχην και αδιαφορεί και δια την ανύπαρκτον «τάξιν» του, - πού αποτελείται και αυτή από τοιούτου είδους άτομα - και δια τον λαόν και δια το Κράτος και δια το Έθνος, - αν τον λάβωμεν εις την χειροτέραν του μορφήν. Όπως ως άτομον, δύναται να είναι και το αντίθετον: μπορεί να θυσιάσει τον εαυτόν του και την περιουσίαν του δια το Έθνος του, όπως τοσάκις συνέβη εις την κρίσιμον ελληνικήν ιστορίαν, Το γνω¬ρίζουν τόσον επαρκώς αυτό οι κομμουνισταί, ώστε εφαρ¬μόζουν ατομικήν μεταχείρισιν ενός εκάστου πλουτοκράτου, είτε τρομοκρατούντες, είτε κολακεύοντες, είτε υποδαυλί¬ζοντες τις φιλοδοξίας του και τας εμπάθειας του, είτε υποσχόμενοι την ατομικήν του εξαίρεσιν από τον κομμουνισμόν. Και την ατομικήν αυτήν μεταχείρισιν έχειρίσθησαν με ψυχολογικήν ικανότητα, διεισδύσασαν επιτυχώς εις την ηττοπαθή ψυχολογίαν του αποσυντεθειμένου αστού. Απόδειξις τούτου το πλήθος των Εαμικών και «αριστερών» πλουτοκρατιών, οι οποίοι πράγματι, μέχρις ενός, έσω¬σαν την ζωήν των κατά το Δεκεμβριανόν κίνημα, - λόγω της αποτυχίας του.
3) Από τους οικονομικούς συνεργάτας του κατακτητού εις τους οποίους, έναντι αδρών ανταλλαγμάτων, έδωσαν αμνηστείαν.
4) Από τους αγρότας (ελαχίστους, διότι ή αγροτική ιδιοκτησία είναι εφοδιασμένη με την μεγαλυτέραν οίκονο¬μικήν δύναμιν αντιστάσεως, λόγω ελλείψεως ανταγωνι¬σμού και προλεταριοποιήσεως). Εδώ κυρίως εφαρμόσθη η μέθοδος της οικονομικής εξαθλιώσεως των αγροτών δια των σφαγών, των καταστροφών και των δηώσεων εκ μέρους αυτού τούτου του ΚΚΕ.
5) Από τους μικροαστούς, των οποίων την εξαθλίωσιν επεδίωξαν επί Κατοχής δια «πολιτικών» μέσων, προκαλούντες αντίποινα εκ μέρους των Κατακτητών και επί Απελευθερώσεως δια του γνωστού Νόμου περί απωλείας των καταθέσεων, δια συνεχούς δε οικονομικού και πολιτι¬κού σαμποτάζ μέχρι σήμερον, πού εκδηλώνεται εις απερ¬γίας, εις τον συμμοριτισμόν και εις τον παντοειδή τορπιλισμόν του σχεδίου Μάρσαλ, της αμερικανικής βοηθείας, της οίκονομικής ανασυγκροτήσεως και της κρατικής ασφα¬λείας. Είς τους μικροαστούς ασκούν και μιαν εύκολον άντικεφαλαιοκρατικήν» προπαγάνδα, αποκρύπτοντες επιμε¬λώς το κομμουνιστικόν σύστημα, πού στρέφεται εναντίον των, εμφανίζοντες ως εθνικήν την ενεργόν «πολιτικήν» των και τονίζοντες ψυχολογικά και εθνικά ελατήρια.
6) Από τους επιστήμονας, των οποίων έξεμεταλλεύ¬θησαν την ατομικήν επιστημονικήν ανεπάρκειαν και την ανεργίαν και υπεδαύλισαν τον αρριβισμόν.
7) Από τους πάσης φύσεως ασθενούς χαρακτήρος «διανοουμένους», των οποίων εκολάκευσαν την επί το πλείστον ανύπαρκτον αξίαν και τον αρριβισμόν.
Από ελευθέρους επαγγελματίας και υπαλλήλους, τους οποίους δεν ημπορούσε πλέον να ζήση πλουσιοπαρόχως ή πλουτοκρατία, ή οποία επί Κατοχής δεν υπήρχε, ή ήτο εαμική, και εις τους οποίους υπεσχέθησαν εις την «Λαοκρατίαν» ιθύνουσαν θέσιν.
9) Από πρώην μονίμους στρατιωτικούς, των οποίων εξεμεταλλεύθησαν τας επαγγελματικάς δυσαρεσκείας εμπαθείας, ή εκολάκευσαν τον εγωισμόν και τον αρριβισμόν, παραχωρούντες εις αυτούς εις τον ΕΛΑΣ μεγαλύτερας θέσεις.
10) Από γυναίκας, των οποίων εξεμεταλλεύθησαν τα φυσικά ανθρωπιστικά και μητρικά αισθήματα, και μερικών εγκληματικών γυναικείων τύπων την υστερίαν.
11) Από νέους και νέας, των οποίων εκολάκευσαν τον ιδεαλισμόν ή τον αρριβισμόν και παρεχώρησαν εις αυτούς εντός του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και της ΟΠΛΑ θέσεις και «αξιώματα», πού κατακτώνται κανονικώς μόνον με κόπους και μόχθους ολοκλήρων ετών.
12) Από παιδιά, των οποίων εξεμεταλλεύθησαν την εύπλαστον ψυχήν - με δεδομένην πάντοτε την τελείαν ανεπάρκειαν των Ελλήνων γονέων να διαπαιδαγωγήσουν τα τέκνα των, - και τον φυσικόν ιδεαλισμόν, δημιουργούντες εις αυτά και αρριβισμόν εις την παιδικήν ηλικίαν.
Γενικοί κανόνες πού εφηρμόσθησαν εις όλας αυτάς τας κατηγορίας ήσαν: η γενική εξαθλίωσις-οικονομική, ψυχική, ηθική, πολιτική - και η ατομική μεταχείρισις κάθε ατόμου με εκμετάλλευσιν των ατομικών παραπόνων, δυσαρεσκειών και αδυναμιών του.
Εκμετάλλευσις τοπικών συνθηκών και εθνικών ελαττωμάτων έγινε:
1) Του ακράτου ατομικισμού των Ελλήνων, πού καταλήγει περίπου ακριβώς εις την «ανατολικού τύπου Δημοκρατίαν», δηλαδή: να είναι όλοι ίσοι και «εγώ» δικτάτωρ υπεράνω όλων: «Δημοκρατία δια τους άλλους». «Δημο¬κρατία εναντίον των Άνω»-«Δικτατορία εναντίον των Κάτω»,
2) Του συντηρητισμού, του καιροσκοπισμού και της υπερβολικής ανεκτικότητας άλλης κατηγορίας Ελλήνων έναντι των τρομοκρατών.
3) Της υπερβολικής εκτιμήσεως των Ολικών αγαθών εκ μέρους άλλης κατηγορίας Ελλήνων.
4) Του απολύτως φιλειρηνικού χαρακτήρος άλλης κατηγορίας Ελλήνων.
Ή κοινωνική αυτή σύνθεσις του ΕΑΜ αποδεικνύει πρώτον ότι το ΕΑΜ δεν ήτο κοινωνική τάξις, και μάλιστα οικονομικόν προλεταριάτον, ως απαιτεί ή μαρξιστική θεω¬ρία. Αν διαιρέσωμεν τους οπαδούς του εις δυο κατηγο¬ρίας: τους συνειδητούς και τους παραπλανημένους, - ασχέ¬τως της οικονομικής και κοινωνικής των προελεύσεως από τας πλέον διαφόρους και αντιθέτους κοινωνικάς τάζεις, - η κοινωνιολογική έννοια πού αρμόζει περισσότερον εις την πρώτην κατηγορίαν (των συνειδητών) είναι η εταιρία. Εταιρία είναι μια μορφή συνεργασίας δι ατομικούς και συμφεροντολογικούς σκοπούς. Δεν έχει καμμίαν σχέσιν με ουδέν «κοινωνικόν σύστημα» ή με την «κοινωνικήν επα¬νάστασιν». Δεν είναι ούτε «κοινωνικόν» ούτε «λαϊκόν» κίνημα. Αν ή εταιρία μεταχειρισθεί μέσα συνωμοτικά και εγκληματικά ονομάζεται σπείρα. Η ηγεσία του ανήκε εις άλλην εταιρίαν - εις το ΚΚΕ, - εταιρίαν μυστικήν, Όσον αφορά τους δεύτερους, τους «παραπλανημένους», το Κ.Κ.Ε. και το ΕΑΜ μετεχειρίζοντο - αντιμαρξιστικώτατα - την λέξιν «Λαός», εις τον οποίον όμως συμπεριελάμβάνον και τους πρώτους, - τους συνειδητούς της ηγεσίας - ως να εκινούντο και αυτοί από κοινωνιστικά και εθνικά ελατήρια. Ας ίδωμεν ολίγον εγγύτερα αυτήν την λέξιν.
3. Αι εαμικαί έννοιαι «Λαός» και «Έθνος»

Η έννοια «Λαός» έχει κοινωνιολογικώς ένα συγκε¬κριμένον και ζωντανόν περιεχόμενον: Λαός είναι ένας φυσικός οργανισμός, όχι τεχνητός μηχανισμός. Ο οργανι¬σμός αυτός, ως οργανισμός, έχει μέλη άνισα και διάφορα, (διαφόρων ποιοτήτων), που αλληλοσυμπληρώνονται και τούτο καλείται κοινωνικός διαφορισμός. Έκαστον μέλος του Λαού «γνωρίζει την θέσιν του», όπως λέγει ο ίδιος ο λαός, δηλαδή γνωρίζει ότι πρέπει να υπάρχει αυτή ή ιεραρχία, διότι χωρίς αυτήν δεν μπορεί να ύπαρξη κα¬νείς ζωντανός οργανισμός. Αν όλοι οι άνθρωποι είχον τας ιδίας ικανότητας, δεν θα ήτο δυνατή ή αλληλοσυμπλήρωσις, δηλαδή ή ζωή, αλλά θα υπήρχεν ίσοπέδωσις. δηλαδή ακινησία. Ακόμη χειρότερα, αν ο διαφορισμός είναι αντίστροφος, δηλαδή αν οι πλέον ανίκανοι, οι πλέον ανήθικοι και οι πλέον εγκληματίαι ευρίσκονται εις την κορυφήν της πυραμίδος,όπως συνέβαινεν εις το ΕΑΜ. Αυτός ο Λαός, ως οργανικόν και όχι ως μηχανικόν φαινό¬μενον, είναι και ο φορεύς του Έθνους, δηλαδή της Ιδέας της κοινής καταγωγής, των κοινών παραδόσεων, των κοι¬νών αξιών και των κοινών τυχών, ως ανθρωπίνης κοινό¬τητος, δια μέσου όλων των κοινωνικών τάξεων -καθέτως- και όχι μιας εξ αυτών.
Ο Λαός δεν ημπορεί επομένως να είναι απλή εταιρία, όπως οι συνειδητοί του ΕΑΜ, ούτε παραπλανώμενος και ισοπεδωμένος όχλος, όπως οι παραπλανημένοι του. Ο όχλος δεν είναι Λαός, διότι δεν είναι φυσικός οργανισμός, αλλά τεχνητός μηχανισμός πνευματικώς ψυχικώς και ηθι¬κώς ισοπεδωμένων ανθρώπων. Αι έννοιαι «Λαός» και «Έθνος» στερούνται ούτως από κάθε περιεχόμενον και γίνονται καθαρώς δημοκοπικά συνθήματα. Αι έννοιαι «Λα¬ός» και «Έθνος» εθεωρούντο ως «αντιδραστικαί» και ήσαν άγνωστοι εις την μαρξιστικήν βιβλιογραφίαν, ήτις πάρεδέχετο ως μοναδικήν πραγματικότητα μόνον κοινωνικάς τάξεις και πάλην των τάξεων και οχι ενιαίους λαούς. Αν ο μαρξισμός παραιτηθεί αυτής της θεωρίας, τότε η πίπτει αφ εαυτού, ή εφαρμόζει απάτη. Συμβαίνουν λοιπόν αμφό¬τερα. Διότι όπισθεν του «Λαού» του ΕΑΜ ευρίσκεται η ή οργανωμένη μειοψηφία του Κ.Κ.Ε. ήτις δεν είναι όμως πλέον ούτε αυτή ταξική, (διότι δεν εκπροσωπεί το προλεταριατον) αλλά καθαρά μυστική εταιρία με ίδια κομματικά συμφέροντα και Ιδίαν «κλίκαν». Ό σκοπός δεν είναι πλέον ούτε ο σοσιαλισμός, ούτε ο κομμουνισμός, αλλά όλα αυτά όπως και όλοι οι συμφεροντολόγοι ή παραπλανημένο» όλων των κοινωνικών προελεύσεων είναι τα μέσα. Σκοπός είναι το Κράτος της μυστικής Εταιρίας, το Κράτος του Κόμματος, που δικτατορεί όχι επί του ανυπάρκτου κομμουνιστικού δήθεν «Λαού»; αλλά επί μιας Ισοπεδωμένης αγέλης δούλων.
4. Ήτο Μάζα το ΕΑΜ;

Το ΕΑΜ δεν ήτο, ως είπομεν, κοινωνική τάξις. Ήτο αντιθέτως ταξική κοινωνία. Οχι μόνον λόγω των διαφορωτάτων ταξικών προελεύσεων των μελών του, ως κατεδείχθη ανωτέρω, διότι τούτο συμβαίνει και εις την μάζαν. Αλλά λόγω του πλήρους κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού διαφορισμού, ο οποίος διείπε την διάρθρωσιν, την οργάνωσιν και την δράσιν του. Αυτός ακριβώς ο διαφορισμός είναι το κύριον στοιχείον μιας κοινωνίας και το κύριον χαρακτηριστικόν, που αποκλείεται από την έννοιαν της μάζης,
Η μάζα είναι αδιαφόριστος φυσική δύναμις. Το ΕΑΜ υπήρξε διαφορισμένη κοινωνία. Ή μάζα είναι ψυχική κοινότης. Το ΕΑΜ υπήρξε κοινωνικοπολιτικός οργανισμός. Ή μάζα είναι αυθόρμητος, το ΕΑΜ υπήρξεν ώργανωμένον. Ή μάζα προϋποθέτει την πλήρη άρσιν του ατομι¬σμού, την πλήρη αυταπάρνησιν, την πλήρη συγχώνευσιν των ατόμων. Το ΕΑΜ ήτο συνονθύλευμα ατόμων, με ύπολογισμένους, έκαστον σκοπούς. Συγχώνευσις και εξαφάνισις των ατομικοτήτων δεν ήτο δυνατή, διότι οι σκοποί των ατόμων του ΕΑΜ δεν ήσαν εις και αρνητικός, - ή καταστροφή, - αλλά θετικοΙ και επομένως άπειροι; η επιδίωξις των ατομικών συμφερόντων ενός εκάστου δια της κα¬ταστροφής των προσωπικών αντιπάλων. Η δράσις της μάζης εξαντλείται εις την ανατροπήν. Η του ΕΑΜ ήτο δράσις θετική και ειδικώς οχι «αντικαπιταλιστική» αλλά καπιταλιστική. Τα άτομα που ανήκον εις την οργάνωσιν του δεν ήθελαν κομμουνισμόν, αλλά καπιταλισμόν δι όλους. Ήθελαν δια μεδόδων επαναστατικών, χρησιμοποιούντα τον επαναστατικόν μηχανισμόν του ΚΚΕ να φθάσουν εις σκοπούς ατομικώς καπιταλιστικούς; να αρπάσουν τας πε¬ριουσίας των άλλων, με την βαθυτάτην πεποίθησιν, ότι «κομμουνισμός δεν πρόκειται να γίνει».