Καπετάν Λευτεριάς και κομμουνιστές χασάπηδες Αργολίδας

Αποσπάσματα από το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του καθηγητή πανεπιστημίου Στέλιου Περράκη «Φαντάσματα του Εμφυλίου», στο οποίο μέσα από την αναζήτηση των δολοφόνων του θείου του, Μίλτη Μελισσηνού, περιγράφει γλαφυρά το κλίμα τρόμου από τη δράση των ερυθρών χμερ του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ στην Αργολίδα αλλά και στα Δεκεμβριανά:

ΚΑΠΕΤΑΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ
Ο Καπετάν Λευτεριάς (Γεώργιος Λέκκας), που θα τον συναντήσουμε κι αργότερα σε άλλα κεφάλαια, είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα πρόσωπα στην αφήγησή μας. Ήταν από το Γκέρμπεσι, το αρβανιτοχώρι που βρίσκεται στους λόφους κοντά στο Άργος και που σήμερα λέγεται Μιδέα. Το 1944 ήταν 29 ετών, αλλά πολύ λίγα γνωρίζουμε γι αυτόν. Ένας παλιός του σύντροφος πίστευε πως είχε υπηρετήσει ως υπαξιωματικός, στο ναυτικό ή στο στρατό. Όλες οι μαρτυρίες συμφωνούν στο ότι ήταν γενναίος και αδίστακτος. Τα βασανιστήρια και οι εκτελέσεις που γινόντουσαν στο Καρακάσι κάτω από τις διαταγές του ξεχωρίζουν για την αγριότητα και τον σαδισμό τους ακόμα και μέσα στα πλαίσια της κατοχικής Ελλάδας. ..

…Στην περίπτωση των προκρίτων των Σπετσών, τα τέσσερα θύματα βασανίστηκαν πρώτα για δυο ή τρεις μέρες στο Καρακάσι και μετά είτε τουφεκίστηκαν είτε σφάχτηκαν με μαχαίρι. Το εκτελεστικό απόσπασμα αποτελούσαν ο Λευτεριάς, δυο ή τρεις άνθρωποι από την ΟΠΛΑ στο Κρανίδι, και ο παλιός μας γνώριμος ο Σμυρλής (τυροκόμος από την Πρόνοια και νυν τοπικός ηγέτης της ΟΠΛΑ), που είχε έλθει από τις Σπέτσες για να λάβει μέρος στις εκτελέσεις.


Ο σύντροφος καπετάν Λευτεριάς, στο Ναυτικό

Η ΤΙΜΩΡΙΑ
Οι απαγχονισμοί έλαβαν χώρα στις 12 Ιουνίου 1944, την τελευταία μέρα που έμειναν οι Γερμανοί στις Σπέτσες, σε μια πρόχειρη αγχόνη που στήθηκε στη Ντάπια. Μαζί με τον Οικονόμου οι Γερμανοί κρέμασαν τον Λευτεριά και τέσσερα άλλα άτομα που συνελήφθησαν μαζί του και που μάλλον ήσαν μέλη της ΟΠΛΑ ή τουλάχιστον του ΚΚΕ. Κρέμασαν επίσης και τον Αθανάσιο Κοντοβράκη, το φαρμακοποιό των Σπετσών και αρχηγό του ΚΚΕ στο νησί, τον άνθρωπο που είχε πλησιάσει η Βενετία για να σώσει τον άντρα της και που σίγουρα είχε συμμετοχή στις αποφάσεις για τις απαγωγές και εκτελέσεις των προκρίτων.

Ο απαγχονισμός του Λευτεριά ήταν ιδιαίτερα δραματικός. Προηγήθηκε ένα άγριο μαστίγωμα μ’ ένα ιδιότυπο μαστίγιο φτιαγμένο από ουρά από σελάχι, μια τιμωρία που ταιριάζει σε μια ψαράδικη κοινωνία σαν τις Σπέτσες. Ένα τέτοιο μαστίγωμα είναι πολύ οδυνηρό γιατί το δέρμα του ζώου είναι γεμάτο από αγκάθια, και είχε προφανώς σκοπό να δώσει στον Λευτεριά μια γεύση από τα βασανιστήρια που ο ίδιος έκανε στα θύματά του.
Ένας αυτόπτης μάρτυρας που ήταν 14 ετών τότε είδε και έναν από τους συγγενείς της Ασπασίας Κόχειλα να κλωτσά τον Λευτεριά, ενώ περίμενε την εκτέλεση. Παρ’ όλα τα βάσανά του, όμως, ο Λευτεριάς παρέμεινε απτόητος μέχρι το τέλος, και μάλιστα έδωσε κι ο ίδιος μια κλωτσιά στον Γερμανό δήμιο όταν του τράβηξε την καρέκλα από κάτω του για να τον κρεμάσει. Έτσι πέθανε λοιπόν ο Γεώργιος Λέκκας ή Καπετάν Λευτεριάς, ένας ιδιαίτερα σκληρός άνθρωπος ακόμα και γι’ αυτούς τους ιδιαίτερα σκληρούς καιρούς.

Δεν ήταν αυτός το πρόσωπο που έφερε την κύρια ευθύνη για τα βασανιστήρια και τις άδικες εκτελέσεις που λάμβαναν χώρα στο Καρακάσι από αυτόν κι από τους άντρες του. Αυτό ήταν άλλωστε και το συμπέρασμα στη μεταπολεμική δίκη, όπου και η υπεράσπιση και η πολιτική αγωγή συμφώνησαν ότι αυτά που έκανε γινόντουσαν ύστερα από διαταγές από τους κομματικούς του ανωτέρους. Η ευθύνη που πρέπει ίσως να του καταλογιστεί είναι για τον σαδιστικό τρόπο που εκτελούσε ορισμένα από τα θύματά του, όπως τους δυο χωροφύλακες που πιάστηκαν στις Σπέτσες και που τους άφησε να πεθάνουν από αργό και οδυνηρό θάνατο, αφού πρώτα τους έσπασε τα κόκαλα.

ΣΦΑΓΕΣ
Στις 15 Αυγούστου του 1944, ο ΕΛΑΣ κατέλαβε το Γκέρμπεσι και εκτέλεσε είκοσι τρία άτομα, μια ομαδική ανθρωποθυσία για να γιορτάσει τη νίκη του. Τα περισσότερα θύματα ανήκαν σε πέντε οικογένειες και μερικά από αυτά ήσαν μικρά παιδιά (ΑΚΝ, Υπόθεση 5-20 Νοεμβρίου 1945, απολογία Γεωργίου Παπαψωμά).
Δυο μέρες αργότερα ήλθε η ώρα και για τις Λίμνες. Το χωριό κατελήφθη από ένα μεγάλο ένοπλο τμήμα του ΕΛΑΣ, που συνοδευόταν και από ανώτερα πολιτικά στελέχη του ΕΑΜ και του ΚΚΕ υπό την ηγεσία του ίδιου του υπαρχηγού του Ζέγγου, του Δημήτρη Ανδρεαδάκη ή Γκαβού. Μαζί τους ήταν κι ένα κλιμάκιο της ΟΠΛΑ από τη Νέα Κίο. Στις επόμενες τρεις ή τέσσερις μέρες εικοσιτέσσερα άτομα από τις Λίμνες θα χάσουν τη ζωή τους, με τα περισσότερα θύματα να ανήκουν, όπως και στο Γκέρμπεσι, σε τρεις ή τέσσερις οικογένειες. Ανάμεσα στα θύματα υπήρχαν γυναίκες και παιδιά.

Μερικά από τα στελέχη του ΚΚΕ και της ΟΠΛΑ, που είχαμε ήδη συναντήσει στην υπόθεση του Μίλτη Μελισσηνού και στις εκτελέσεις στην περιοχή Δίδυμα-Κρανίδι-Σπέτσες, ήσαν παρόντα και στις εκτελέσεις που έγιναν στις Λίμνες. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Γεώργιος Κατριλιώτης ή Καπετάν Γιώργης, το στέλεχος της ΟΠΛΑ από τη Νέα Κίο που ήταν υπεύθυνος για την αποστολή του Μίλτη και των άλλων συλληφθέντων στον τελικό τους προορισμό, και ο Δημήτρης Δημάκης, ο άνθρωπος που είχε συλλάβει τον Μίλτη έξω από το Άργος. Μεταξύ τους ήταν επίσης και δυο μέλη της ομάδας του Λευτεριά, που είχαν καταφέρει να ξεφύγουν από τους Γερμανούς στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του Μαΐου-Ιουνίου, ο Νικόλαος Σμυρλής, που όπως είδαμε είχε παίξει σημαντικό ρόλο στις εκτελέσεις των Σπετσιωτών, και κάποιος Κοσμάς Μώρος ή Καπετάν Κοσμάς, ένας σοφέρ από το Κρανίδι που ήταν κι αυτός τοπικός ηγέτης της ΟΠΛΑ και ανέλαβε τη διοίκηση του κλιμακίου της οργανώσεως στις Λίμνες. Από τους πολιτικούς ηγέτες του ΚΚΕ που έχουμε ήδη συναντήσει, παρών στις Λίμνες ήταν ο Τάκης Παπασωτηρίου, που μετέφερε την ανακοίνωση των εκτελέσεων των Σπετσιωτών προκρίτων στο νησί και που σύμφωνα με μια όχι αξιόπιστη μαρτυρία είχε δώσει τη διαταγή των εκτελέσεων του Μίλτη Μελισσηνού και των άλλων ομήρων στα Δίδυμα.


ο σύντροφος Γκαβός

Οι εκτελέσεις στις Λίμνες έγιναν ύστερα από προσεκτική προετοιμασία, και η όλη διαδικασία έμοιαζε πολύ με μακάβρια θεατρική παράσταση του είδους Grand Guignol, οργανωμένη και σκηνοθετημένη από τον Γκαβό με τη βοήθεια και άλλων μελών του ΚΚΕ. Η παράσταση άρχισε με μια συγκέντρωση μπροστά στην εκκλησία του χωριού, στην οποία ο Γκαβός και ο Παπασωτηρίου εκφώνησαν σύντομους αλλά βίαιους λόγους, στους οποίους παρομοίαζαν το χωριό με ένα χωράφι γεμάτο αγκάθια που έπρεπε να ξεριζωθούν για να μπορέσει να καλλιεργηθεί. Αυτή η συμβολική παρομοίωση, στην οποία φαίνονταν καθαρά οι δασκαλίστικες καταγωγές των δύο ομιλητών, αποδείχτηκε προοίμιο για το όργιο αίματος που ακολούθησε.

Η παράσταση άρχισε με ένα λιντσάρισμα στην πλατεία του χωριού που έμοιαζε πολύ με την εκτέλεση του καπετάν Ρήγα δυο εβδομάδες νωρίτερα στο Ναύπλιο. Το θύμα ήταν ένας βοσκός που είχε κατηγορηθεί ότι είχε προδώσει τους συγγενείς ορισμένων χωριανών που είχαν εκτελεσθεί από τους Γερμανούς. Οι πολιτικοί ηγέτες παρότρυναν τον κόσμο να τον τιμωρήσει όπως του άξιζε. Ένας όχλος από Λιμνιάτες άρχισαν τότε να ξυλοκοπούν τον βοσκό, που στο τέλος δέχθηκε τη χαριστική βολή από ένα στέλεχος του ΚΚΕ στο χωριό, που είπε στη δίκη του ενάμισι χρόνο αργότερα ότι το έκανε για να του συντομεύσει τα βάσανα.

Αυτή η μεμονωμένη εκτέλεση ήταν μόνο το ορεκτικό για την κεντρική σκηνή του δράματος, που έλαβε χώρα τις επόμενες μέρες. Προηγήθηκαν ομαδικές δίκες των υποτιθεμένων «προδοτών», που έγιναν μπροστά σε μια αναγκαστική συνεδρίαση όλων των κατοίκων του χωριού. Για να μην υπάρξουν παρατράγουδα, ένας από τους πολιτικούς υπεύθυνους είπε στους συγκεντρωμένους ότι όποιος τολμήσει να μιλήσει για να υπερασπισθεί τους κατηγορουμένους θα συμμερισθεί την τύχη τους. Κάτω από τέτοιες συνθήκες η ενοχή των κατηγορουμένων δεν χρειαζόταν άλλες αποδείξεις εκτός από τα λόγια της κομματικής ηγεσίας. Είκοσι τρία άτομα κηρύχτηκαν έτσι ένοχοι προδοσίας και κλείστηκαν σε μια αυτοσχέδια φυλακή για να περάσουν τη νύχτα.

Πρωί πρωί την άλλη μέρα ο Καπετάν Κοσμάς πήρε τους κατάδικους με ένα μεγάλο κλιμάκιο της ΟΠΛΑ και προχώρησε προς την ύπαιθρο έξω από το χωριό. Η αποστολή περιλάμβανε και δυο άτομα που ήσαν χασάπηδες στο επάγγελμα στην ιδιωτική τους ζωή, και που μπορούσαν εύκολα να μεταφέρουν την τέχνη τους από τα τετράποδα στα δίποδα ανθρώπινα ζώα. Αυτοί οι δυο, ένας χασάπης από το Άργος ονόματι Δημήτρης Κούρος και ο παλιός μας γνωστός ο Κώστας Χαύτας, θα έπαιζαν το ρόλο δημίων στις εκτελέσεις που θα γινόντουσαν με μαχαίρι, το σήμα κατατεθέν της ΟΠΛΑ.

Έτσι κι έγινε. Δεκαεννέα από τα θύματα οδηγήθηκαν έξω από το χωριό, όπου σφάχτηκαν με χασαπομάχαιρα από τους δυο εκτελεστές, και τα πτώματά τους θάφτηκαν πρόχειρα στα χωράφια, όπου οι συγγενείς τους έκαναν δυο μήνες για να τα βρουν. Τους υπολοίπους τέσσερις, έναν πατέρα με τους τρεις γιους του, τους οδήγησε ο Κοσμάς σε ένα γειτονικό χωριό, το Αγιονόρι, όπου πάλι οι πολιτικοί καθοδηγητές τους κατηγόρησαν ότι είχαν προδώσει εκτελεσθέντες συγγενείς των χωριανών στους Γερμανούς. Ακολούθησε το λιντσάρισμα από τον όχλο, τον οποίον πάλι παρότρυναν οι καθοδηγητές του ΚΚΕ…»

ΚΑΠΕΤΑΝ-ΓΡΑΒΙΑΣ
Το πιο σημαίνον από τα πολιτικά στελέχη του ΚΚΕ που δικαζόταν για τις εκτελέσεις που είχαν γίνει στις Λίμνες ήταν ο Ανδρέας Φρούσιος, ένας νέος τριάντα δύο ετών από τη Νεμέα, παλιός φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών που πιθανώς να γνώριζε τον Μίλτη Μελισσηνό. Ο Φρούσιος, που χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Γραβιάς, ήταν γραμματέας της επιτροπής του ΕΑΜ Αργολίδας. Στη θέση του αυτή ήταν προϊστάμενος ανθρώπων που δεν ήσαν στην πλειοψηφία τους κομμουνιστές, και υποτίθετο ότι δεν ανήκε στην οργανωτική δομή του ΚΚΕ. Στην πραγματικότητα, ήταν αφοσιωμένος στο κόμμα και είχε ως κύριο ρόλο την καθοδήγηση του ΕΑΜ σύμφωνα με την πολιτική γραμμή του ΚΚΕ. Έτσι, η θέση του θα πρέπει να ήταν αμέσως κάτω από τον Ζέγγο στην κομματική ιεραρχία της Αργολίδας.

Αυτά που είχε να πει ο σύντροφος Γραβιάς είναι ενδιαφέροντα γιατί απηχούν τις θέσεις του ΚΚΕ απέναντι στα γεγονότα του καλοκαιριού του 1944. Όπως δήλωσε, μερικά χωριά στην Αργολίδα -ανέφερε το Χέλι, τον Αχλαδόκαμπο και το Κουτσοπόδι- είχαν αποσκιρτήσει από το ΕΑΜ, είχαν συμμαχήσει με τα Τάγματα Ασφαλείας και είχαν πάρει όπλα από τους Γερμανούς για να πολεμήσουν το ΕΑΜ. Ο ίδιος ο Γραβιάς είχε προσπαθήσει να διαπραγματευτεί μαζί τους, αλλά χωρίς επιτυχία. Ένα μέρος από την κατάθεσή του αξίζει να παρατεθεί ακέραιο, όπως εμφανίζεται στα πρακτικά της δίκης:

«Μέχρις Ιουνίου δεν είχαμε κάμει εκτελέσεις εκτός των αποδεδειγμένων προδοτών. Τα πράγματα έφθασαν στο σημείο που έφθασαν και αναγκαστήκαμε να δράσουμε δυναμικά και να χτυπήσουμε κάθε χωριό που σήκωσε κεφάλι. ...Τους αντιδραστικούς δεν τους σκοτώναμε. Σκοτώναμε τους προδότες μόνο».89

Η πρώτη φράση της προηγούμενης παραγράφου είναι βέβαια ψέμα, όπως είδαμε στην υπόθεση των Σπετσών. Το ίδιο και η τελευταία, η οποία άλλωστε αναιρείται από την προηγούμενη φράση, στην οποίαν ο Γραβιάς λέει την αλήθεια: το ΕΑΜ χτυπούσε κάθε χωριό που αρνιόταν να δεχθεί την κυριαρχία του. Η έκφραση «σήκωσε κεφάλι» που χρησιμοποιεί ο Γραβιάς είναι βέβαια η ίδια που θα χρησιμοποιούσε ένας πασάς στην εποχή της Τουρκοκρατίας για να χαρακτηρίσει μια εξέγερση των ραγιάδων, και προδίνει ακούσια την ιδέα που είχε ο ομιλητής για την εξουσία του ΕΑΜ. Έτσι, λοιπόν, οι ΕΑΜικές επιθέσεις ενάντια στα χωριά δεν γινόντουσαν επειδή η διαγωγή τους ήταν προδοτική, υπό την έννοια ότι βοηθούσαν τους Γερμανούς. Απλούστατα το ΕΑΜ ήθελε να αποκαταστήσει την εξουσία του, και όποιος την αρνιόταν χαρακτηριζόταν «προδότης». Τα όπλα που είχαν πάρει από τους Γερμανούς και τα Τάγματα, τα χωριά που είχαν «σηκώσει κεφάλι», δεν είχαν άλλο σκοπό από το να εμποδίσουν την επανεγκατάσταση της ΕΑΜικής κυριαρχίας. Οι επιθέσεις και οι σφαγές που ακολούθησαν είχαν λοιπόν για μόνο σκοπό να εξασφαλίσουν ώστε το ΚΚΕ, μέσω του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ που εξουσίαζε, να παραμείνει η μόνη ένοπλη δύναμη στην Πελοπόννησο μετά την απελευθέρωση.

ΑΓΙΟΝΟΡΙ

Δείτε την φωτογραφία στο κανονονικό της μέγεθος και παρατηρήστε τη σφαγή ολόκληρων οικογενειών μαζί με τα παιδάκια τους.
Γενοκτονία, Φρίκη και Τρόμος, που κάποιοι την έκρυψαν απο τον Ελληνικό λαό μετατρέποντας τον σε κουμμουνισμένο όχλο.

ΚΑΙ ΟΙ σημερινοι κομμουνιστες δεν ειναι καλυτεροι ειτε ανηκουν στον συριζα ειτε στο ΚΚΕ και πιθανον πασοκ και δημαρ ΤΗΣ ιδιας νοοτροπιας ειναι

Η λυση ειναι να γινει καποτε της Ινδονησιας ΝΑ μην μεινει ΟΥΤΕ ρουθουνι απο αυτους που εχουν κομμουνιστικη συμπεριφορα Ο κομμουνισμος ΟΥΔΕΠΟΤΕ ηταν ιδεολογια

Ο κομμουνισμος ειναι μια θεωρια αποκουμπι στους κομμουνιστες που ειναι κατακαθια της κοινωνιας για να δικαιολογουν τα εγκληματα τους
Εννοειται οτι απαντες ειναι τεμπεληδες Εχετε δει πολλους κομμουνιστες να εργαζονται πραγματικα;; Η επαγγελματικα στελεχη ειναι η κρατικοδιαιτοι δγηλαδη ΔΕΝ εργαζονται