Η απάντηση της Ιστορίας.

Το κομμουνιστικό σύστημα κατέρρευσε οριστικά και αμετάκλητα στην συνείδηση του συνόλου των Ευρωπαίων πολιτών.
Η κατάρρευσή του επιβεβαιώνει με τον πιο πανηγυρικό τρόπο τη διάψευση της θεωρίας που το στήριζε και αποδεικνύει τον χιμαιρικό του χαρακτήρα.
Η απάντηση της Ιστορίας σ' αυτό το πείραμα είναι καταδικαστική, πέρα για πέρα, όπως και αμετάκλητη.
Το ιστορικό πείραμα έγινε σε δεκαπέντε χώρες και διήρκεσε περί τα 70 χρόνια. Αρκετά ώστε τα διδάγματα που αποκόμισαν οι λαοί από αυτά τα
70 χρόνια να μην επιτρέψουν την επανάληψη του.
Όλα τα κομμουνιστικά καθεστώτα διαλύθηκαν, από εσωτερική έκρηξη και όχι από εξωτερική επιβουλή.
Αυτό δείχνει ότι δεν μπορούσε και δεν μπορεί να μετεξελιχθεί ένα κομμουνιστικό καθεστώς σε κάτι άλλο, πιο δημοκρατικό.
Ο κομμουνισμός νικήθηκε από τη Δημοκρατία, χωρίς πόλεμο, απλά διότι Δημοκρατία θέλουν οι λαοί της γης, και όχι κομμουνισμό.
Η Δημοκρατία, όχι μόνο περισσότερες ελευθερίες εξασφαλίζει, αλλά και μεγαλύτερη ευημερία όπως αποδείχτηκε.
Είναι μια πιο ικανοποιητική και, συγχρόνως, πιο εύρωστη μορφή πολιτικής οργάνωσης στον σύγχρονο κόσμο.
Ετσι εξηγείται η τρομακτική παγκόσμια πρόοδος, τόσο στην ποιότητα της δημοκρατίας σε πολλά δημοκρατικά κράτη όπου υπήρχε ''δημοκρατικό έλλειμμα'', όσο και στο πλήθος των χωρών που απέκτησαν δημοκρατικό καθεστώς για πρώτη φορά.
Η αλματώδης αυτή κατάκτηση της δημοκρατίας συντελείται, χαρακτηριστικά, από το 1989 κι έπειτα, κι αυτό διότι απουσιάζει από τις ιστορικές
εξελίξεις η κομμουνιστική τροχοπέδη.
Η νέμεση της Ιστορίας, είναι για τον κομμουνισμό η οριστική του καταδίκη στα μάτια του μεγαλύτερου μέρους της ανθρωπότητας, και κυρίως, εκεί ακριβώς όπου επιβλήθηκε επί σειρά ετών.
Είναι απόλυτη η ιστορική χρεοκοπία ενός κινήματος που εξ αρχής ενεργούσε στο όνομα της Ιστορίας και πίστευε ακράδαντα στη δικαιωτική γι' αυτό ετυμηγορία της.
Ας θυμηθούμε τα λόγια που ο Τρότσκι απεύθυνε σε όσους αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν το νέο επαναστατικό καθεστώς, την επομένη της Οκτωβριανής επανάστασης:
«Έχετε χρεοκοπήσει. Είσαστε εντελώς ξοφλημένοι. Φύγετε, λοιπόν, και πηγαίνετε εκεί όπου ανήκετε: στους σκουπιδοντενεκέδες της Ιστορίας!»
Και ο Τρότσκι, δικαιολογημένα ίσως δεν αντιλαμβανόταν την θέση του στην ιστορία.
Πίστευε, από άγνοια, στο μέλλον, αντίθετα με τους κομμουνιστές βρυκόλακες του σήμερα, που αναπολούν ένα αποδεδειγμένα εγκληματικό παρελθόν,
μέσα από τους πραγματικούς σκουπιδοντενεκέδες της ιστορίας, που τους πέταξαν οι λαοί της Ευρώπης.

Και ο Τρότσκι, δικαιολογημένα ίσως δεν αντιλαμβανόταν την θέση του στην ιστορία.
Πίστευε, από άγνοια, στο μέλλον, αντίθετα με τους κομμουνιστές βρυκόλακες του σήμερα, που αναπολούν ένα αποδεδειγμένα εγκληματικό παρελθόν,
μέσα από τους πραγματικούς σκουπιδοντενεκέδες της ιστορίας, που τους πέταξαν οι λαοί της Ευρώπης..
ΜΑΡΙΟΣ Κ.


Αριθμός μηνυμάτων: 2
Ημερομηνία εγγραφής: 26/01/2010

Δυστυχως στην Ελλαδα το ΠΑΣΟΚ του καμποτινου αντρεα ΑΝΑΠΟΔΟΓΥΡΙΣΕ τους καδους απορριματων και βγηκαν απο τον σκουπιδοτενεκε και μας κυβερνανε!!! παγκοσμια πρωτοτυπια

απλως τα καθαρματα της μεταπολιτευσης καθησαν στην εξουσια και δεν ειναι ευκολο πλεον να ξεκουμπιστουν...

ΜΑΡΙΟΣ Κ. έγραψε:Το κομμουνιστικό σύστημα κατέρρευσε οριστικά και αμετάκλητα στην συνείδηση του συνόλου των Ευρωπαίων πολιτών.
Η κατάρρευσή του επιβεβαιώνει με τον πιο πανηγυρικό τρόπο τη διάψευση της θεωρίας που το στήριζε και αποδεικνύει τον χιμαιρικό του χαρακτήρα.
Η απάντηση της Ιστορίας...
Ο κομμουνισμός νικήθηκε από τη Δημοκρατία, χωρίς πόλεμο, απλά διότι Δημοκρατία θέλουν οι λαοί της γης, και όχι κομμουνισμό.
Η Δημοκρατία, όχι μόνο περισσότερες ελευθερίες εξασφαλίζει, αλλά και μεγαλύτερη ευημερία όπως αποδείχτηκε.
Είναι μια πιο ικανοποιητική και, συγχρόνως, πιο εύρωστη μορφή πολιτικής οργάνωσης στον σύγχρονο κόσμο.
Ετσι εξηγείται η τρομακτική παγκόσμια πρόοδος, τόσο στην ποιότητα της δημοκρατίας σε πολλά δημοκρατικά κράτη όπου υπήρχε ''δημοκρατικό έλλειμμα'', όσο και στο πλήθος των χωρών που απέκτησαν δημοκρατικό καθεστώς για πρώτη φορά.
Η αλματώδης αυτή κατάκτηση της δημοκρατίας συντελείται, χαρακτηριστικά, από το 1989 κι έπειτα, κι αυτό διότι απουσιάζει από τις ιστορικές
εξελίξεις η κομμουνιστική τροχοπέδη.
Η νέμεση της Ιστορίας, είναι για τον κομμουνισμό η οριστική του καταδίκη στα μάτια του μεγαλύτερου μέρους της ανθρωπότητας, και κυρίως, εκεί ακριβώς όπου επιβλήθηκε επί σειρά ετών.
....

Εγώ που δεν είμαι κουμμουνιστοφάγος θα έλεγα ότι ΝΑΙ ο κουμμουνισμός κατέρευσε και πολύ καλά έγινε έτσι αλλά ο κουμμουνισμός ή σοσιαλισμός καλύτερα, υπήρξε ιστορική αναγκαιότητα και σε μικρές δόσεις χρειάζεται και σήμερα για να κάνει το κόσμο δικαιότερο. Μόνο να δεί κάποιος το τί συνέβαινε στον κόσμο πρίν εμφανιστούν οι μαρξιστικές θεωρείες θα καταλάβει

Ούτε κι εγώ είμαι κομμουνιστοφάγος όπως το εννοείς.
Και ότι συνέβαινε στον κόσμο πριν την εμφάνιση του μαρξισμού συνέβαινε και κατά την πρόσκαιρη διάρκεια
της εφαρμογής του και μετά την κατάρρευση του.
Οποιαδήποτε κατάκτηση των εργαζομένων, καμιά σχέση δεν έχει με την εφαρμογή του μαρξισμού και δεν
έγινε σίγουρα κάτω από την απειλή του.
Η πλειοψηφία των εργαζομένων, παγκόσμια, ποτέ δεν ετάχθη με το μέρος των κομμουνιστών, αντίθετα οι κομμουνιστές
εκμεταλλευόμενοι τα δίκαια εργατικά αιτήματα, προσπάθησαν να τους προσεταιρισθούν, μάταια όμως όπως απεδείχθη.
Οι πολίτες των πρώην σοσιαλιστικών χωρών είναι το παράδειγμα της πλήρους αποτυχίας του.
Σίγουρα δεν πρόκειται για ηλίθιους που απεμπολούν το συμφέρον τους.
Έτσι δεν είναι;

Το μπλογκ σου έχει ενδιαφέρον.

ΜΑΡΙΟΣ Κ. έγραψε:Ούτε κι εγώ είμαι κομμουνιστοφάγος όπως το εννοείς.
Και ότι συνέβαινε στον κόσμο πριν την εμφάνιση του μαρξισμού συνέβαινε και κατά την πρόσκαιρη διάρκεια
της εφαρμογής του και μετά την κατάρρευση του.
Οποιαδήποτε κατάκτηση των εργαζομένων, καμιά σχέση δεν έχει με την εφαρμογή του μαρξισμού και δεν έγινε σίγουρα κάτω από την απειλή του.
Η πλειοψηφία των εργαζομένων, παγκόσμια, ποτέ δεν ετάχθη με το μέρος των κομμουνιστών, αντίθετα οι κομμουνιστές εκμεταλλευόμενοι τα δίκαια εργατικά αιτήματα, προσπάθησαν να τους προσεταιρισθούν, μάταια όμως όπως απεδείχθη.
Οι πολίτες των πρώην σοσιαλιστικών χωρών είναι το παράδειγμα της πλήρους αποτυχίας του.
Σίγουρα δεν πρόκειται για ηλίθιους που απεμπολούν το συμφέρον τους.
Έτσι δεν είναι;

Το μπλογκ σου έχει ενδιαφέρον.

δες κάτι .

Ολοι αυτοι οι μαρξισμοί, κομμουνισμοί , σοσιαλισμοί είναι παιδιά της φτώχειας και της βιομηχανικής επανάστασης που επετεύχθη στα τέλη του 19ου αιώνα. Βρήκαν λοιπόν έδαφος να ριζώσουν και να φυτρώσουν. Απέτυχαν άλλα όχι στα πάντα. Ενα μέρος το προνομίων των εργαζόμενων (άρα και της όποιας ευημερίας) οφείλεται στο δέος που ένοιωσε ο φεουδαρχισμός και στην συνέχεια ο καπιταλισμός απέναντι στα αριστερά συστήματα. Για αυτό τα θεωρώ αναγκαιότατα να υπάρχουν στην κοινωνία αλλά όχι σαν κόμματα εξουσίας.