Οι Γερμανοί αγνοούσαν επιδεικτικώς (ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ) το περιβόητο "Τάγμα Θανάτου" του ΕΛΑΣ

Εάν πιστέψουμε τη σύγχρονη ΠΟΜΠΩΔΗ και ΣΤΟΜΦΩΔΗ "ιστοριογραφία" τότε
ΚΑΙ θα "τρομάξουμε"
ΚΑΙ θα "ψαρώσουμε"
ΚΑΙ θα νομίσουμε ότι το Τάγμα Θανάτου του ΕΛΑΣ ήταν ισάξιο κάτι ανάλογο με τις Μεραρχίες του Πάττον. Ιδού :

Πολιτική προπαρασκευή και πολεμικός αγώνας
Του Ιασωνα Χανδρινου*
............................................................................................................................................................................................................................................................................
Μαζικός εξοπλισμός

Η συχνότητα και η ένταση της πολεμικής δράσης συνδέονταν άρρηκτα με τις υλικές προϋποθέσεις. Ο ενθουσιασμός του αποθεωτικού καλοκαιριού του 1943 κυμαινόταν ανάλογα με τις συμμαχικές ρίψεις και τις ποσότητες των ιταλικών λαφύρων. Φιλόδοξες επιθέσεις μέσα σε αστικά κέντρα (Αλμυρός, 14 Αυγούστου 1943) πραγματοποιούνταν με αυτοσχέδια εκρηκτικά, χωρίς όλμους ή αρκετές επιθετικές χειροβομβίδες. Ο πονοκέφαλος του ανεπαρκούς οπλισμού γιατρεύτηκε με τη μαζική απόκτηση όπλων και πυρομαχικών μετά την ιταλική συνθηκολόγηση (Σεπτέμβριος 1943). Στη Θεσσαλία εξασφαλίστηκε το σύνολο σχεδόν του οπλισμού της 24ης Μεραρχίας Pinerolo όταν, χωρίς «κομψότητα», ο ΕΛΑΣ αφόπλισε τους οπλίτες και αξιωματικούς της μονάδας που ήθελαν να παραμείνουν ως μαχητές στα ελληνικά βουνά. Ετσι, με τίμημα τον παραμερισμό της «αντιφασιστικής αλληλεγγύης», ο ΕΛΑΣ οργάνωσε τη XVI Μεραρχία στην Ανατολική Θεσσαλία, την Ταξιαρχία Ιππικού (800 άλογα με αντίστοιχες ιπποσκευές), επανεξόπλισε το Τάγμα Μηχανικού Ολύμπου και το Τάγμα Θανάτου της ΧΙΙΙ Μεραρχίας, οργάνωσε πέντε ορειβατικές πυροβολαρχίες των 75 χιλ., αναβάθμισε τον οπλισμό στα τμήματα Θεσσαλίας και Στερεάς και μπόρεσε να εξοπλίσει την παράνομη οργάνωση της Αθήνας με 3.000 πιστόλια και άλλα τόσα τυφέκια. Οι «Μπερέτες» των 9 χιλ. έγιναν τα αγαπημένα πιστόλια των ανταρτών. Με τις πλεονάζουσες σφαίρες και την αυτοπεποίθηση των ιταλικών όπλων, έγιναν πραγματικότητα οι πρώτες νικηφόρες μάχες εναντίον της Βέρμαχτ σε Θερμοπύλες, Αράχωβα, Κερπινή Αχαΐας και Δερβενοχώρια και εξαπολύθηκε ο πόλεμος εναντίον του ΕΔΕΣ τον Οκτώβριο. Παρά την υπεροπλία του, στη διάρκεια του εμφυλιοπολεμικού φθινοπώρου του 1943, ο ΕΛΑΣ ενέπνεε περισσότερο φόβο με τον ιδεολογικό του παρά με τον υλικό του εξοπλισμό.

* Ο κ. Ιάσων Χανδρινός είναι ιστορικός. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_29/08/2010_413069

Πάρτε τώρα να έχετε απόσπασμα αναφοράς ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ της Βέρμαχτ 6 (!!!!!!!) μήνες μετά, ήτοι το Μάρτιο του 1944, στο οποίο με λίγα λόγια το "περιβόητο" Τάγμα οι Γερμανοί το αγνοούσαν επιδεικτικώς. Ιδού :




Τώρα βέβαια εσείς με τη σειρά σας και εγώ δεν σας αδικώ, θα αναρωτιέστε ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ :

α. Μία "επίλεκτη" Μονάδα του ΕΛΑΣ με το βαρύγδουπο τίτλο Τάγμα ΘΑΝΑΤΟΥ, επαναλαμβάνω ΘΑΝΑΤΟΥ όχι αστεία...

β. Μία "επίλεκτη" Μονάδα του ΕΛΑΣ με το βαρύγδουπο τίτλο Τάγμα ΘΑΝΑΤΟΥ,πλήρως εξοπλισμένη με ΒΑΡΥ οπλισμό ..

γ. Μία "επίλεκτη" Μονάδα του ΕΛΑΣ με το βαρύγδουπο τίτλο Τάγμα ΘΑΝΑΤΟΥ,πλήρως εξοπλισμένη με ΒΑΡΥ οπλισμό, και έχουσα ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 6 μήνες "δράση" στα πεδία των "μαχών" .........

να την απαξιώνει επιδεικτικώς η ΑΝΩΤΑΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ, επαναλάμβάνω Η ΑΝΩΤΑΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ, της Βέρμαχτ στην Ελλάδα, εγώ τι να σας πω;
......KAKIOYΛΕΣ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
(ΦΑΝΤΑΣΤΕΊΤΕ ΠΟΣΟ ΘΑ ΥΠΟΛΟΓΙΖΑΝ ΤΙΣ ΑΠΛΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ,
ήτοι τις μη επίλεκτες, τις μη βαρέως εξοπλισμένες και πόσο μάλλον τις νεοσύστατες)