ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ Ι ΜΕΤΑΞΑ

Στον τομέα της γεωργίας το καθεστώς Μεταξά προώθησε την λεγόμενη «διευθυνομένη γεωργία» και στόχος βασικός ήταν η συγκράτηση των αγροτών στα χωριά τους και στην καλλιέργεια των χωραφιών τους, χρησιμοποιήθηκαν άτομα πέρα από κομματικές εντάξεις, όπως ο γεωπόνος και ακαδημαικός Γεώργιος Κυριάκοςκαι ο γεωπόνος Μπάμπης Αλιβιζάτος.

Τον Μάρτιο του 1938 ιδρύθηκε η «Εθνική Συνομοσπονδία Ενώσεων Γεωργικών Συνεταιρισμών Ελλάδος» ΕΣΣΕ υπό την εποπτεία του Ι Μεταξά, που αντικατέστησε την «Πανελλήνια Συνομοσπονδία Ενώσεων Γεωργικών Συνεταιρισμών». Στον τομέα των συνεταιρισμών ο Μεταξάς έδειξε ιδιαίτερη προσοχή αφού έφτιαξε προς τον σκοπό αυτό υφυπουργείο Συνεταιρισμών υπαγόμενο «παρά τω Προέδρω της Κυβερνήσεως». Στην ΕΣΣΕ ήταν υποχρεωτική η καθολική οργάνωση όλων των αγροτικών Συνεταιρισμών της χώρας , έτσι μετατράπηκαν οι Συνεταιρισμοί σε «Όργανόν του Κράτους». Η παρέμβαση του κράτους έγινε κατά τα Γερμανικά πρότυπα και στόχο είχε «την εξύψωσιν του βιωτικού επιπέδου της γεωργικής τάξεως» (ΦΕΚ αριθμός 118/28 Μαρτίου 1938) , η όλη αυτή προσπάθεια θεσμοθετήθηκε από τον ΑΝ 1154 «περί κεντρικής οργανώσεως των Γεωργικών Συνεταιρισμών της Ελλάδος».
Ο Μπάμπης Αλιβιζάτος παρομοίασε την ΕΣΣΕ με « ένα μεγάλο σχολείο , εις το οποίον δισάσκεται την συνεργασίαν και την πειθαρχίαν ο αγροτικός κόσμος , η Τάξις, που οργανούνται συντεχνιακώς». Ο Ι Μεταξάς πίστευε στο «ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΟ ΔΟΓΜΑ» και έλεγε « όλο το Έθνος μοιραίως αποτελεί ένα τεράστιον συνεταιρισμόν».

ΕΤΗ ΑΓΡΟΤΙΚΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ

1915 150
1917 622
1919 914
1921 1.498
1923 2.223
1925 3.833
1927 4.481
1929 5.186
1931 5.800
1933 6.026
1935 6.482
1939 6.704

(ΠΗΓΗ Βεργόπουλος Κώστας «Το αγροτικό ζήτημα στην Ελλάδα»Εξάντας 1975 σελ 184 )

Το Νοέμβριο του 1938 θεσπίστηκε (αρχικά στις πρωτεύουσες των νομών) η ίδρυση των «Οίκων του Αγρότη» (ΟΑ) τα οποία αντικατέστησαν τα Γεωργικά Επιμελητήρια, οι ΟΑ είχαν στόχο «την επεγγελματικήν και πνευματικήν διαπαιδαγώγησιν και διαφώτισιν της αγροτικής τάξεως και την στενήν μετά του Κράτους συνεργασίαν και την εφαρμογήν της υπό του υπουργείου Γεωργίας χαρασσομένης εκάστοτε Γεωργικής πολιτικής» (ΦΕΚ αρ 440/28 Νοεμβρίου 1938). Στους ΟΑ ο Μεταξάς ήθελε να δημιουργήσει «μαχητικούς πυρήνες» και «μαχητική πρωτοπορία»για ένα «καλλίτερον Γεωργικόν Μέλλον».


ΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ (χιλιάδες δραχ τιμές 1938)
1928 17.780
1929 13.107
1930 13.397
1931 16.416
1932 16.388
1933 18.565
1934 18.928
1935 21.647
1936 23.616
1937 28.221
1938 26.093

ΕΤΗ ΔΕΙΚΤΗΣ ΤΙΜΩΝ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ( 1923=100)
1928 121
1929 99
1930 86
1931 81
1932 99
1933 97
1934 98
1935 107
1936 114
1937 120
1938 114


(ΠΗΓΗ Κ Κωστής. Αγροτική οικονομία και Γεωργική τράπεζα)

ΕΤΗ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ (χιλιάδες δραχμές)

1929 1.859
1930 1.517
1931 1.677
1932 1.820
1933 1.847
1934 1.710
1935 1.306
1936 2.218
1937 1.982
1938 2.378
1939 2.692

Για την κτηνοτροφία οι επενδύσεις σε όλα τα πιο πάνω χρόνια είναι σταθερή 320 κάθε χρόνο.
(ΠΗΓΗ Ομάδα επιστημόνων, Η επιβίωσις του ελληνικού λαού)

Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου αντιμετώπισε το τεράστιο πρόβλημα των αγροτικών χρεών προς τους ιδιώτες που δάνειζαν τους αγρότες, με τον ΑΝ 677 «περί ρυθμίσεως χρεών» στις 14/5/1937 ΔΙΕΓΡΑΨΕ όλους τους καθυστερούμενους τόκους στα ιδιωτικά χρέη που αφορούσαν την περίοδο προ της 1/1/1935 και καθιέρωσε αποπληρωμή του Κεφαλαίου σε 12 ετήσιες δόσεις με τόκο 3%. Βασική επιδίωξη ήταν ο αποκλεισμός δανεισμού του αγροτικού πληθυσμού από τους ντόπιους τοκογλύφους και ο νόμιμος δανεισμός από κρατικούς πιστωτικούς οργανισμούς. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι υπολογισμοί της Εθνικής Τραπέζης έδειχναν ότι το 1936 η αξία της πρωτογενούς παραγωγής ήταν 26.000.000.000 δραχμές και τα αγροτικά χρέη ανερχόντουσαν σε 10.000.000.000 δραχμές μέγεθος τεράστιο αν λάβουμε υπ όψη ότι το αγροτικό οικογενειακό εισόδημα ήταν εξαιρετικά χαμηλό και άνισα κατανεμημένο, ειδικά στην Β Ελλάδα. Οι βιομηχανικές επιχειρήσεις που στήριζαν τους αγρότες (Εταιρεία Χημικών Προϊόντων ΑΕΕΧΠΛ, εταιρείες κατασκευής γεωργικών μηχανών) λόγω του δανεισμού των αγροτών ήταν σε δύσκολη κατάσταση.
Στην πολιτική αυτή η Αγροτική Τράπεζα έγινε το ισχυρότερο εργαλείο και οι δυνατότητές της αξιοποιήθηκαν στο μέγιστο βαθμό, μέχρι τέλους του 1939 η Αγροτική τράπεζα είχε διαθέσει 67.235.167 δρχ για τη στέγαση των αγροτών προσφύγων, ανεγείροντας 3.355 οικήματα και επισκευάζοντας 1.804. Επίσης δόθηκαν 24.370.000 δρχ για την εκτέλεση κοινωφελών έργων σε προσφυγικούς συνοικισμούς της Μακεδονίας και Θράκης.

Έγινε διανομή γης στους ακτήμονες και εκτελέστηκαν εγγειοβελτιωτικά έργα την δε επέκταση της γης που προερχόταν από αποξηράνσεις ελών κλπ απέδιδε στους ακτήμονες αγρότες. Αλλά αποδόθηκαν στην καλλιέργεια και εδάφη που παρέμεναν ακαλλιέργητα κα χέρσα, προήχθη η εντατική επιστημονική καλλιέργεια με μείωση της αγρανάπαυσης και αύξηση της χρήσης λιπασμάτων και στην τριετία 1936-1938 οι καλλιεργούμενες εκτάσεις αυξήθηκαν κατά 2.740.000 στρέμματα, δηλαδή κατά 15%επί του συνόλου των προηγούμενων καλλιεργειών.

Συγκριτικά παραθέτουμε πίνακα :

ΕΤΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΜΕΝΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ (σε στρέμματα)
1928 15.974.278
1929 15.446.291
1930 17.789.307
1931 19.319.054
1932 19.209.716
1933 20.810.898
1934 21.444.947
1935 21.099.500
1936 23.156.025
1937 24.154.978
1938 24.095.527

(ΠΗΓΗ Κ Κωστής. Αγροτική οικονομία και Γεωργική τράπεζα)

Προς ελάφρυνση των αγροτών καταργήθηκε τον Νοέμβριο του 1938 ο φόρος για την παραγωγή του ελαιολάδου και κάποιων ελαιωδών προϊόντων. Εκεί που δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή ήταν η παραγωγή σιταριού, όπως έλεγαν οι σχετικές αφίσες του καθεστώτος «Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΙΤΟΥ», προς την κατεύθυνση αυτή δημιουργήθηκαν μηχανισμοί συγκέντρωσης της παραγωγής και στήριξης των τιμών μέσω της «Κεντρικής Επιτροπής Προστασίας Εγχωρίου Σιτοπαραγωγής».

ΕΤΗ ΣΤΡΕΜΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ ΣΙΤΟΥ (χγρ)
1928 66
1929 62
1930 47
1931 50
1932 77
1933 111
1934 88
1935 87
1936 64
1937 95
1938 113

(ΠΗΓΗ Κ Κωστής. Αγροτική οικονομία και Γεωργική τράπεζα)

ΕΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΙΤΗΡΩΝ ΔΟΠΣ ( εκ οκ και ποσοστό συν παραγωγής)

1927 2,3 1%
1929 9,3 4%
1931 29,4 14%
1933 170 30%
1939 298 42%

(ΠΗΓΗ Βεργόπουλος Κώστας «Το αγροτικό ζήτημα στην Ελλάδα»Εξάντας 1975 σελ 184 ).

Αργότερα ο ΕΛΑΣ έκανε την ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΣΟΔΙΑΣ που δεν ήταν τίποτα άλλο από αντιγραφή της Μεταξικής «Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΙΤΟΥ».


Εαν δεν είχε φροντίσει το καθεστώς της 4ης Αυγούστου να αυξήσει και να συγκεντρώσει το σιτάρι, όπως δείχνουν οι πίνακες η πείνα του 1941-42 θα είχε πολύ περισσότερα θύματα.

Πέρα όμως από το σιτάρι υποστηρίχθηκαν οι καλλιέργειες της πατάτας και του βαμβακιού. Παρ όλα αυτά η Ελλάδα σε όλη την διάρκεια του Μεσοπολέμου δεν έπαψε να είναι εισαγωγέας ειδών διατροφής και σιτηρών, η έλλειψη των οποίων πληρώθηκε με θανάτους εκ πείνας κατά την κατοχή.
Δεν θα πρέπει να μη σημειωθεί η συμβολή της παραγωγής καπνών που το 1938 έφταναν σε 48.894 τόνους και αποτελούσαν το 50,4% του συνόλου των Ελληνικών εξαγωγών, η Γερμανία απορροφούσε 25.823 τόνους, ενώ η Βρετανία μόλις 503 τόνους ( όταν οι βρετανικές εισαγωγές ανερχόντουσαν σε 100.000 τόνους από τις ΗΠΑ και 20.000 τόνους από την Κοινοπολιτεία) από αυτό και μόνο το γεγονός καταλαβαίνει κανείς πόσο δύσκολη ήταν η απόφαση να στραφεί η Ελληνική πολιτική απέναντι στις Γερμανικές επιδιώξεις κατά τον Β παγκόσμιο Πόλεμο. Και για να γίνει ακόμα πιο σαφές θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι βρετανικές καπνοβιομηχανίες αρνούντο κατηγορηματικά να χρησιμοποιήσουν ελληνικά καπνά, παρά τις πιέσεις της Ελληνικής κυβέρνησης το Φόρειν Όφφις δεν τολμούσε να πιέσει τις βρετανικές καπνοβιομηχανίες, οι δε Άγγλοι προμηθεύοντο Ελληνικά καπνά δι επανεξαγωγής τους από τους Γερμανούς μέσω Αμβούργου! (αλλά η οικονομική υποταγή της Ελλάδος στο Ράιχ θα φανεί όταν παρουσιαστεί η εμπορική πολιτική) .

Επί των ημερών εκείνων εντατικοποιήθηκε ο εποικισμός σε χέρσες εκτάσεις προς θωράκιση της χώρας οι παραμεθόριες περιοχές κυρίως Μακεδονία Θράκη. Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου πραγματοποίησε διείσδυση των κρατικών υπηρεσιών στην ύπαιθρο με μεταθέσεις μεγάλου αριθμού υπαλλήλων σε επαρχιακές πόλεις, ο Ι Μεταξάς έλεγε « ….είναι ανάγκη το κράτος να μεταβή προς τον Γεωργόν και όχι ο Γεωργός να έλθη προς το κράτος».


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

- «ΓΕΩΡΓΙΚΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ» του Μπάμπη Αλιβιζάτου Αθήνα 1939
- «Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Ι ΜΕΤΑΞΑ» εκδόσεις ΝΕΑ – ιστορία των Σπ Πλουμίδη και Κ Κωστή.
- Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ 40 του Ι Σ Κολιόπουλου εκδόσεις ΒΗΜΑ βιβλιοθήκη.
- F.O. 371/23776 έκθεση προξένου.
- ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ τόμος 15 εκδόσεις ΔΟΜΗ
«Αγροτική Πολιτική και οικονομική πολιτική επί των συλλεκτικών έργων» του Δημοσθένους Στεφανίδου (καθηγητού πανε/μίου) τομ. Α', σελ. 440, Αθήνα 1948.

Ήταν το 1939, όταν ξεσηκώθηκαν οι καπνοπαραγωγοί της Ροδόπης και βγήκαν στους δρόμους!
Πρόεδρος τότε των καπνοπαραγωγών, ο Φίλιππος Παρτσόγλου, που ένα χρόνο μετά, έπεσε στα βουνά της Αλβανίας!
Προσέξτε τα πανώ των καπνοπαραγωγών!
"Δια την ρύθμισιν των αγροτικών χρεών", "Δια την προστασίαν του καπνού μας", "Δια την προστασίαν των ακτημόνων καπνοπαραγωγών μας", "Δια την οχύρωσιν των συνόρων μας"...Και ένα πανώ με τον ... Μεταξά και τον τότε ... βασιλιά, γιατί χωρίς αυτούς δεν γινόταν τίποτα!


70 χρόνια μετά, ποιά συνθήματα ακούγονται στα μπλόκα της αγροτιάς;








Oι εφημερίδες για την διαγραφή των τόκων στους αγρότες.

Τα δάνεια της Ελλάδας στο παρελθόν




Για μία σύγκριση με το πραττόμενο και το πρακτέο:

Η ιστορία έχει ως εξής: το 1936, η Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά, αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση...
του δανείου, που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.
Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς δικαίου, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!

Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση έλεγε: "Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο" (Yearbook of the International Law Commission, 1980,v.l.,sel.25).

Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα:

«…Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση, η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος, και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο.
Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του, κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας (σας θυμίζει κάτι;…). Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους…».
Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο αείμνηστος πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο ΔΝΤ!
Χωρίς σχόλια...

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/12/blog-post_7253.html