ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΛΑΩΝ

ΥΠΟΒΟΛΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΕΩΣ ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ
Ονοματεπώνυμον συντάκτου ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Διεύθυνσις κατοικίας ΟΔΟΣ ΣΚΟΥΦΑ 36 ΑΘΗΝΑΙ
Ημερομηνία Συντάξεως από 1-10/1/1955.
Θ Ε Μ Α Περί της Ιστορίας των ταγμάτων Ασφαλείας Σπάρτης από Ι-ΧΙ-43 ότε συνεκροτήθησαν μέχρι 3-Χ-1944 ότε διελύθησαν.
Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η
Κατάστασις προ της συγκροτήσεως του τάγματος.
Θα προσπασθήσωμεν να εκθέσωμεν τα ιστορικά τότε γεγονότα πέραν οιασδήποτε προκαταλήψεως ή ατομικής αδυναμίας και να τοποθετήσωμεν ταύτα, κατά το μάλλον και ήττον, επί ορθής βάσεως προκειμένου να αποτελέσουν το κριτήριον της συντάξεως της ιστορίας του τάγματος ασφαλείας Σπάρτης εφ’ ενός και αφ’ ετέρου τον διαχορισμόν μεταξύ εθνικού Αγώνος και προδοσίας.
Προ πάσης παραθέσεως των γεγονότων, αισθανόμεθα την ανάγκην να εκδηλώσωμεν την ευγνωμοσύνην μας και να αποτίσωμεν φόρον τιμής προς όλους τους θυσιασθέντας Οικειοθελώς ηρωϊκούς Λάκωνας, οίτινες έδωσαν την συμαντικωτέραν συμβολήν, ομού μετά των μυριάδων επιζώντων, εις την διατήρησιν της Ελληνικής φυλής, εις έναν άνισον αγώνα, από τα πανταχόθεν διδόμενα κτυπήματα εκ μέρους, των κατακτητών, αναρχικών, Μαυραγοριτών και τέλος αυτών τούτων των συμμάχων μας, διά λόγους σκοπιμότητος και ανοικτής συνεργασίας των με την Μόσχαν, ήτις διά των εν Ελλάδι συνειδητών ή ασυνειδήτων μισθάρνων οργάνων της, είχεν εξαπλώσει άπαντα τα συνθήματα διαλύσεως της Ελλάδος κατά διαφόρους εκδηλώσεις και τρόπους.
Δεν έχομεν ουδεμία πρόθεσιν να αδικήσωμεν ουδέναν εκ των Ελλήνων εκείνων που το καθήκον των περιόρισαν εις το λάθρα βιώσας δι’ ανήκουστου φιλοτομαρισμού και οίτινες σήμερον κατέχουν ανωτέρας ή ανωτάτας βαθμίδας εις την ιεραρχίαν του Κράτους και εκείνων οίτινες επέδειξαν καιροσκοπιμότητα ή εσκεμμένον τυχοδιοκτισμόν. Ούτω έκριναν τότε το εθνικόν των καθήκον.
Δεν δυνάμεθα όμως να μην εκφράσωμεν την θλήψιν μας και να μην τονίσωμεν ότι είναι εθνικώς απαράδεκτον, οι πλείστοι τοιούτων ανθρώπων να είναι σήμερον οι τιμηταί των ηρωϊκώς θυσιασθέντων, νεμόμενοι τους κόπους και τας θυσίας των ανωνύμων θυμάτων και των επιζώντων αγωνιστών που εκρατήθησαν μακράν από τα ύπουλα κηρύγματα των ξενόδουλων πρακτόρων εχθρών και φίλων.
Ποία η επικρατούσα κατάστασις εν Λακωνία προ της ιδρύσεως του πρώτου Τάγματος Ασφαλείας; Από τας αρχάς της υποδουλώσεως της Ελλάδος, εις την ψυχήν του Ελληνικού Λαού εγεννήθη το αίσθημα της ελευθερίας το οποίον είναι συνηφασμένον με αυτήν ταύτην την ύπαρξιν παντός Έλληνος, δυστυχώς όμως, οι φυσικοί ηγήτορες του ελληνικού Λαού Στρατιωτικοί και Πολιτικοί, παρέμειναν αδρανείς επί μακρόν διάστημα, εν αναμονή κατά την γνώμην των της εξελίξεως των γεγονότων και με την πρόθεσιν ασφαλώς να πάρουν θέσιν εν καταλλήλω χρόνω. Τούτο κατά την γνώμη μας απετέλεσεν θανάσιμον αμάρτημα και έδωσεν όλα τα όπλα εις την ξενόδουλον προδοσίαν του Κ.Κ.Ε να δράση ελευθέρως από τας πρώτας ημέρας της κατοχής. Το έντεχνον καμουφλάρισμα των προδοτών υπό το πρόσχημα της Εθνικής απελευθερώσεως, το συνομωτικόν σύστημα της αποκρύψεως των ηγουμένων της κινήσεως στελεχών του Κ.Κ.Ε, της εις το προσκήνιον παρουσιάσεως μικροφιλοδόξων ατόμων, εθνικών φρονημάτων περέσυρεν μέγαν αριθμόν αθώων πατριωτών εις το να πυκνώσουν τας τάξεις του Ε.Α.Μ. - Ε.Λ.Α.Σ πεπεισμένοι ότι, εξυπηρετούν πατριωτικούς σκοπούς. Τοιαύτη ήτο η δράσις των στελεχών του Κ.Κ.Ε μέσα εις την φαινομενικώς τότε παρουσιαζομένην εθνικήν οργάνωσιν του Ε.Α.Μ, ούτως ώστε πλείστοι Έλληνες σοβαροί πολίται να παρασυρθούν εις τας τάξεις του Ε.Α.Μ. και να πιστέψουν ότι προσφέρουν εθνικήν υπηρεσίαν, όταν προ παντός, οι καμουφλαρισμένοι κατά τόπους ηγέται του Κ.Κ.Ε. τους χρησιμοποιούσαν ως βιτρίναν, δίδοντάς τους ηγετικούς ασήμαντους λόγους εις το παιζόμενον εις πρώτην πράξιν δράμα του Ελληνικού Λαού. Ούτω εσυνεχίζετο η διείσδησις της προδοτικής οργανώσεως του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ εις τας τάξεις του δεινοπαθούντος Ελληνικού Λαού, μέχρι του Σ/βρίου 1943 ότε είχεν επέλθει η κατάρευσις των Ιταλών. Τότε τα προσχήματα εγκατελήφθησαν διά τους αφελείς και τον ανύποπτον Λακωνικόν Λαόν εκ μέρους του Κ.Κ.Ε το οποίον ουσιαστικώς διοικούσεν την οργάνωσιν και ανεπέτασαν την σημαίαν του Κομμουνισμού και της αντεθνικής των δράσεως. Στρατόπεδα συγκεντρώσεως, σφαγαί, λεηλασίαι, πυρπολήσεις, κατασυκοφάντησις παντός υγειούς στοιχείου με το στίγμα του Προδότου. Τρομοκρατία αφόρητος εξαπελύθη και εις την εσχατιάν της Λακωνικής περιοχής, διά της απαγωγής και εν πολλοίς εκτελέσεως Νομοταγών Οικογενειαρχών, βιαίας στρατολογίας και αντιθρησκευτικών εκδηλώσεων (βεβήλωσις εκκλησιών και προ παντός μοναστηρίων, άτινα μετεβλήθησαν εις άντρα οργίων, βασανιστηριών και πάσης ακολασίας).
Η μόνη παρήγορος ελπίδα μέσα εις το ζόφος της σκοτεινής αυτής περιόδου (Ιούνιος 1943 - Ν/βριος 1943) ήτο η κίνησις του απτόητου ίλαρχου ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ, όστις ηγούμενος μικράς ομάδος αξιωματικών εν Γυθείω είχε κυρύξει διττόν μυστικόν πόλεμον εναντίον των κατακτητών Ιταλο-Γερμανών αφ’ ενός και παρ’ ων εδιώκετο απεινώς και αφ’ ετέρου του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ το οποίον με αφάνταστον λύσσαν τον εκτυπούσεν όπου ηδύνατο ή κετέδιδεν εις τας Ιταλο-Γερμανικάς αρχάς πάσαν του κίνησιν ή οργάνωσίν του. Ο Λακωνικός Λαός όμως, με μυστικήν συμπάθειαν παρακολουθούσε την δράσιν του ηρωϊκού αυτού ίλαρχου και αι τάξεις της Εθνικής του Οργανώσεως επυκνούντο καταπληκτικώς, επιτροπαί εδημιουργούντο εις πόλεις και χωρία προς ενίσχυσιν του και ούτος ακούραστος και εν παρανομία κηρυχθείς, υπό κατακτητών και εαμοελασιτών εκινείτο νυχθημερόν προς δημιουργίαν μιας πραγματικής Εθνικής αντιστάσεως. Αι βασικαί προϋποθέσεις προς επιτυχίαν του Σκοπού του και αι δυνατότητες δημιουργίας ενός πραγματικού στρατού Ελλήνων πατριωτών ήσαν απεριόρισται, διότι ο Λακωνικός Λαός είχεν πεισθεί πλέον διά την προδοτικήν και αντεθνικήν πολιτικήν του ΕΑΜ και έσπευδεν αθρόως να ενισχύση τας τάξεις του δι’ εμψύχου υλικού, πλην όμως, ο εξοπλισμός των οπαδών του ήτο δύσκολος, αν μη αδύνατος, εάν δεν ενισχύετο διά ρίψεων εκ μέρου των συμμάχων μας της Μέσης Ανατολής. Αι επαφαί εγένοντο και ο χρόνος ρίψεως εκαθορίσθη η 10-12/8/43 εις τοποθεσίαν Βασιλική Ταϋγέτου. Τούτο όμως δεν διέφυγεν της αγρύπνου και σατανικής παρακολουθήσεως του Ε.Α.Μ. Ε.Λ.Α.Σ το οποίον κατόρθωσεν να ματαιώση αφ’ ενός τας ρίψεις και αφ’ ετέρου να επιτεθή με όλας του τας δυνάμεις κατά του ίλαρχου Βραττάκου Τηλεμάχου εις την τοποθεσίαν "Βασιλικά" του Ταϋγέτου και να διαλύση την πατριωτικήν οργάνωσιν φονευθέντος επί τόπου και του επιάτρου Σακελλαρίδη και του οπλίτου - Νοσοκόμου Λιαράκου (εξετελέσθησαν άοπλοι κατά τον αγριότερον τρόπον) εντός ερημοκλησίου. Αι μετέπειτα περιπέτειαι του ηρωϊκού ιλάρχου αποτελούν ολόκληρον οδύσσειαν και εθνικήν εποποιίαν. Η απάτη, η διαστροφή, το ψεύδος, η κατασυκοφάντησις και η προδοσία, υπερίσχυσαν του πατριωτικού παλμού των παλληκαριών της ομάδος Βρεττάκου και την 27ην προς 28ην Οκ/βρίου 1943 έπεσαν ηρωϊκώς αμυνόμενοι έξωθι των Καλαμών εις το χωρίον Παληοχώρα κατόπιν προδοσίας, υπό τα δολοφονικά πλήγματα του ΕΛΑΣ. Διά παντός τρόπου και μέσου οι αναθαρήσαντες δολοφόνοι διεκήρυξαν την επιτυχία των προς τον Λακωνικόν Λαόν ότι ................. "Το καμάρι και η ελπίδα των εθνικιστών εξέλειπεν και ότι ουδέν εμπόδιον πλέον υπάρχει εις τον δρόμον της επικρατήσεώς των..........".
Τρομοκρατία αφόρητος εξαπελύθη πλέον κατά παντός εθνικόφρονος πολίτου, η επιτυχία τους αυτή τους απεθράσυνε εις σημείον ώστε, να μην υπολογίζουν ουδέν εμπόδιον εις την επιδίωξιν των αντεθνικών των σκοπών. Εισήλθον και εις τας πόλεις και εδημιούργησαν ομάδας συλλήψεως φιλησύχων πολιτών. Εκτελούσαν αξιωματικούς και πάντα όστις είχεν εισέτι το ψυχικόν σθένος να παραμείνη Έλλην. Όπου δεν ηδύνατο να φέρουν αποτέλεσμα, επρόδιδον διά των πρακτόρων των εις την υπηρεσία των Γερμανών και πολίται συνελαμβάνοντο εξετελούντο παρά των Γερμανών ως όμηροι μετά από σκόπιμα σαμποτάζ του Ε.Λ.Α.Σ (περίπτωσις κρατουμένων εις φυλακάς Τριπόλεως Σπαρτιατών κατόπιν καταδόσεως των εαμιτών οίτινες θα απελευθερούντο μετ’ ολίγας ημέρας τη επεμβάσει των αρχών Σπάρτης και οίτινες εξετελέσθησαν, διότι πληροφορηθέντες οι εαμοσλάβοι την τοιαύτην προσπάθειάν μας και την επελευθέρωσιν ως πρώτην επιτυχίαν μας των 20 πρώτων έσπευσαν να κτυπήσουν Γερμανικήν φάλαγγαν και το αποτέλεσμα υπήρξεν άμεσον. Οι κρατούμενοι εξετελέσθησαν άπαντες (118) εις το τόπον της συπλοκής αυθημερόν υπό τα όμματα των απανθρώπων ΕΛΑΣΙΤΩΝ ΠΡΕΚΕΣΕ - ΚΟΝΤΑΛΩΝΗ - ΛΕΒΕΝΤΑΚΗ κλπ. τα παλληκάρια των οποίων εσκύλευσαν μετά τα πτώματα των θυμάτων των).-
Η υποδούλωσις του Λαού εις τα αναρχικά συνθήματα του ΚΚΕ υπό την απειλήν των δολοφόνων οργάνων του ΕΛΑΣ κατά μήνα Οκτώβριον 1943 υπήρξεν αφόρητος και εκατοντάκις πλέον φρικτή από την απάνθρωπον συμπεριφοράν των Γερμανών, η κρυφή αγανάκτησις των ζωντανών ανθρώπων του λαού εκορυφούτο και τα θύματα διεδέχοντο το εν το άλλο καθ’ άπασαν την ύπαιθρον Λακωνίαν.
Το Κ.Κ.Ε (εν προκειμένω ΕΑΜ - ΕΛΑΣ) (αποθρασυνθέν από τας πρώτας του επιτυχίας διά του αποκεφαλισμού του εθνικόφορνος κόσμου μετά την εξόντωσιν του ιλάρχου ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ επέβαλεν διά του καταχθονίου μηχανισμού των οργανώσεών του την αυστηράν τήρησιν συνομοτισμού και της επαναστατικής των παρανομίας, ουχί κατά των κατακτητών, αλλά κατά του αόπλου και ανυπεράσπιστου Ελληνικού λαού. Κατόρθωσεν να διαλύση οικογενείας με το να εξαναγκάζη τα τέκνα να προδίδουν και να παραδίδουν τους ιδίους τους γονείς ή στενούς συγγενείς εις τους σφαγείς του Ε.Λ.Α.Σ. Ήτο το σύστημά των να αχρηστεύσουν το μυαλό των οπαδών των, να τους αλυσσοδένουν ψυχικώς με τας εγκληματικάς των επιδιώξεις και να αποστρακίζουν κάθε αίσθημα οίκτου και ανθρωπισμού από τας ψυχάς κυρίως των νεαρών οπαδών των. Επέβαλεν πλήρη απομόνωσιν μεταξύ των πόλεων και των χωρίων μεταξύ των, ούτως ώστε, να μη υπάρχη ουδεμία τυχόν επικοινωνία μεταξύ των αντιθέτως φρονούντων υγιών στοιχείων του Λακωνικού Λαού. Συνέλαβον και οδήγησαν τους αξιωματικούς ή τους εξηνάγκασαν προς τούτο εις τα λημέρια του ΕΛΑΣ. Νεκρική σιγή επεβλήθη παντού και ο πρώτος αλήτης του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ ήτο κυρίαρχος των ψυχών και των σωμάτων του Λαού. Τιμή - οικογένεια - περιουσιακά αγαθά - ήσαν εις την διάθεσιν του αγώνα.
Αυτή εν ολίγοις ήτο η κατάστασις εις την Λακωνίαν Αφόρητος - ζοφερά - καταθλιπτική, γεμάτη τρόμο και αγωνία, διπλή κατοχή. η μία των Γερμανών επιβεβλημένη από την έκβασιν του πολέμου που κατά την εποχήν αυτήν φυλλοροούσε από τα σκληρά πλήγματα των συμμάχων εις όλα τα μέτωπα του πολέμου, κατά γην θάλασσαν και αέρα και από την στιγνήν κατοχήν του ΚΚΕ, διά των οργάνων του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, τα οποία απέβαλουν πλέον κάθε προσωπείον και ηγωνίζοντο μέσα εις το αίμα και το έγκλημμα να επιβάλλουν τα κελεύσματα του Σλαυϊσμού και να εξαφανίσουν την ελληνικήν φυλήν και την τρισχιλιετή ιστορίαν της. Το σιδηρούν παραπέτασμα έσφιγγεν ολονέν και σκληρότερα τας αήτητας ψυχάς του Λακωνικού Λαού. Οι θρήνοι-οιμωγαί και η αγωνία των αθώων θυμάτων των απαίσιων δολοφόνων επλανώντο εις μίαν εξηλεκτρισμένην ατμόσφαιραν τρόμου. Η προδοσία και ο θάνατος εκυκλοφορούσαν παντού.
Οίος ηδύνατο να φύγη διά τας Αθήνας το επραγματοποιούσε διά να γλυτώση από την αγωνίαν μιας περιπετείας κατά το πλείστον θανατηφόρου. Η πρωτεύουσα του δουλομένου Ελληνικού Κράτους είχεν πλέον καταντήσει η Κιβωτός της Σωτηρίας, ο σώζων εαυτόν σωθήτω από τους Νυκτοκόρακας του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ.

ΙΔΡΥΣΙΣ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΠΑΡΤΗΣ
Η αχαλίνωτος ελευθερία που απέκτησεν κυρίως η νεολαία υπό τη καθοδήγησιν του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, απέβη ποθολογικόν κοινωνικόν φαινόμενον και εδημιούργησεν πνευματικήν και ψυχικήν αναρχίαν. Το φαινόμενο τούτο την εποχήν εκείνην είχεν επεκταθή και εις πρόσωπα κατέχοντα υψηλάς θέσεις εις την κοινωνίαν και την εκκλησίαν και μετεδόθη δυστυχώς και εις ηγουμένους της Εθνικής ανταρτικής αντιστάσεως Έλληνας αξιωματικούς. Ούτω το επαίσχυντον σύμφωνον του Δυρραχίου μεταξύ του ΕΛΑΣ και του Συνταγματάρχου τότε Γ. Γιαννακοπούλου εκπροσωπούντος δήθεν το Ε.Σ (28/8/43) υπήρξεν το τελικόν κτύπημα της Εθνικής αντιστάσεως. Η αντίδρασις των ηρώων αξιωματικών Καραχάλιου, Βρεττάκου, Θεοχαροπούλου, Οικονομοπούλου, Πατσάκου, Νασοπούλου, Μπιτζάνη, Σκάλκου Μαυροειδή κλπ. δεν εστάθη ικανή να συνετίση τους παράφρονας εις την προδοσίαν των. Εάν εκτεθούν εν λεπτομερεία όλα τα τότε γεγονότα, πρέπει να πιστεύση κανείς ότι, η Ελλάς μετά την απελευθέρωσιν δεν έπραξε το καθήκον της. Δεν ετιμώρησε τους ενόχους και δεν αντίμειψεν τους ηρωάς της. Ποιος εδολοφόνησε τον Καραχάλιον τον Βρεττάκον, τον Οικονομόπουλον, τον Πατσάκο τον Θεοχαρόπουλο τον Νασόπουλο, τον Μπιτζάνη τον Αρβανίτη τον Μανωλάκο τον Σακελαρίδη και τόσους εκλεκτούς αξιωματικούς, ήρωας της εθνικής αντιστάσεως, που ονειρεύθησαν μίαν Ελλάδα, αντάξιαν της ιστορίας της τουλάχιστον εις την Πελοπόννησον το π ρ ο δ ο τ ι κ ό ν σ ύ μ φ ω ν ο ν της 28/8/43. Το σύμφωνον Δυρραχίου, το Σύμφωνον Γιαννακοπούλου και Σία που θα παραμείνη ως ανεξίτηλον στίγμα προδοσίας και καταισχύνης.
Η επικράτησις του ΕΛΑΣ (της προδοσίας) υπήρξεν πλήρης, από τον Αύγουστον 1943 μέχρι τέλους Οκτωβρίου1943 συνετρίβησαν και αι τελευταίαι εστίαι αντιστάσεως των ηρωϊκών αξιωματικών, οίτινες επλήρωσαν με την ζωήν των το ατίμωτο στολίδι της Ελληνικής ελευθερίας. Το Κομμουνιστικόν ΕΑΜ, ενέτεινεν και ανέπτυξεν άπασαν την ανατρεπτικήν του δράσιν και έπνιξεν εις το αίμα πάσαν αντίδρασιν οθενδήποτε προερχομένην προς κατάλησιν της αιώνιας Ελλάδος και ένταξίν της εις το στρατόπεδο των σλαύων, που ηγωνίζετο και αγωνίζεται και σήμερον ακόμη, διά μίαν παγκόσμιον κοινωνικήν ανατροπήν.
Τότε, αρχάς Οκτωβρίου 1943, μόνον αι Εθνικαί επιτροπαί της Σπάρτης και του Γυθείου, του ιλάρχου Βρεττάκου, ετολμούσαν ακόμη να αντιδρούν και να κινούνται κατά της αχαλινώτου προδοσίας, ομοίως ελεύθεροι και αδούλωτοι την ψυχήν Έλληνες ήρχισαν να αντιδρούν και να αμύνωνται κατά των σατανικών εγκλημμάτων του ΕΑΜ. Ο Μυστράς η Σοχά, το Σκλαβοχώρι, οι Γοράνοι, υπήρξαν οι πρωτοπόροι της επαναστάσεως κατά των εγκλημματιών. Ο αείμνηστος Γ. Καργάκος, ο Λεωνίδας Β. Παπαδάκος εις επίθεσιν της δολοφονικής ΟΠΛΑ ημύνθησαν και έτρεψαν εις φυγήν τους δολοφόνους. Ο υποφαινόμενος συληφθείς διά διαταγής του ΕΛΑΣ οδηγήθη εις στρατόπεδον Αναβρυτής και κατεδικάσθη εις θάνατον. Την ημέραν της εκτελέσεώς μου, επτά ηρωϊκά παιδιά της Σοχάς με επί κεφαλής τον Λεωνίδαν Γ. Παπαδάκον, νυν υπάλληλον Ο.Τ.Ε με προφανή κίνδυνον της ζωής των, με απηλευθέρωσαν και η πρώτη ομάς υπό την αρχηγίαν μου εσχηματίσθη επί του Ταϋγέτου.
Θεωρώ υποχρέωσιν να αναγράφω τα όνόματα των πρώτων αυτών ηρωϊκών Λακώνων, που οι πλείστοι επλήρωσαν με την ζωήν των το τόλμημά των, αλλά έδωσαν την απαρχήν εις το ξαναζωντάνεμα των ελπίδων του Λακωνικού Λαού. Η πρώτη εστία αντιστάσεως εσχηματίσθη εις την ηρωϊκήν Σοχάν.
1) Αρχηγός Λεωνίδας Βρεττάκος Γεωπόνος
2) Λεωνίδας Β. Παπαδάκος 3) Γεώργιος Καργάκος 4) Τάκης Β. Παπαδάκος 5) Λεωνίδας Γ. Παπαδάκος 6) Γ. ΤΣΕΤΣΙΚΑΣ 7) Ευστράτιος Παπαδάκος Δημ. Οικονομόπουλος 9) Κ. Ασημακόπουλος 10) Δ.Σ. Κρητικός 11) Θεμιστοκλής Γούτος 12) Νικόλαος Κουράκης 13) Γεώργιος Μενούτης 14) Νικόλαος Κουτσούλης 15) Ηλίας Νικολόπουλος.
Είχε προηγηθή η ηρωϊκή αντίστασις του Μυστρά εις ένοπλον επίθεσιν του Ε.Λ.Α.Σ και η αιχμαλωσία δωδεκάδος Μυστριωτών μεταξύ των οποίων και τα ανήλικα τέκνα του κ. Δημ. Δημητρακάκη, ο ηρωϊκός ούτος πετέρας δεν εκάμφθη, αλλά εξακολουθούσε να θυσιάζη τα τέκνα του διά την ιδέαν της Πατρίδος. Επηκολούθουσε την 29ην Οκτωβρίου επίθεσις του ένοπλου Ε.Λ.Α.Σ κατά της εν Σπάρτη κατοικίας μου και ο φόνος εντός αυτής του Γεωργίου Καργάκου, ενώ ταυτοχρόνως εξεδηλούτο επίθεσις κατά της ετέρας εστίας του ηρωϊκού Μυστρά, και επυρπολούντο οικίαι, αι φλόγες των οποίων ήναψαν ακόμη περισσότερον το αίσθημα της αντιστάσεως κατά των αιμοχαρών ελασιτών. Ως ήτο επόμενον, άμεσος υπήρξεν η επαφή μετά των Μυστριωτών και σύνδεσμοι ορίσθησαν μεταξύ Μυστρά - Σπάρτης και εκρατήθησαν πλησίον μου ο Λεωνίδας Μαυρακάκης και Νικ. Σμυρνιοτόπουλος. Από τα δραματικά αυτά γεγονότα, ο πατριωτικός παλμός των Λακώνων ανεπτερώθη και το παράδειγμα του Μυστρά και της Σόχας ηκολούθησε σύμπασα η κοινωνία της Σπάρτης. Η άμυνα της κοινωνίας αποτελεί φυσικόν νόμον. Την περίοδον αυτήν, τα εγκλήματα των εαμμοσλαύων Κομμουνιστών είχον ξεπεράσει τα όρια πάσης φαντασίας. Αι ανατριχιαστικαί των λεπτομέρειαι ξεπερνούν τα όρια της ανθρώπινης αντοχής και φαντασίας και είχον δημιουργήσει το μίσος και την αγανάκτησιν κατά των ξενοδούλων αυτών καθαρμάτων. Η σύγκρουσις με τους νομοταγείς έλληνας πολίτας ήτο πλέον αναπόφευκτος προς αυτοάμυναν της ανά πάσαν στιγμήν απειλουμένης ζωής των, δεν ήτο πλέον δυνατόν να οδηγούνται προς σφαγήν (και βρέφη ακόμη) αθώοι Έλληνες πατριώται και το χειρότερον, το πλέον προδοτικόν και επαίσχυντον, να στιγματίζονται με το στίγμα του προδότου διά να καλύπτονται τα αποτρόπαια εγκλήματα του ΕΑΜ. Ο Λοχαγός Αργείτης απεσταλμένος της Κυβερνήσεως Καΐρου και κατελθών εις περιφέρειαν επιδαύρου - Λυμηράς - εφοδιασμένος με όλα τα μέσα (ασυρμάτους) διά να επικοινωνή και μεταδίδει χρήσιμους πληροφορίας εις το Στρατηγείον Μέσης - Ανατολής, κατεδιώχθη απεινώς παρά του ΕΛΑΣ και συλληφθείς εξετελέσθη μαζύ με άλλους πατριώτας εις το Μοναστήριον Ελώνης επί του Πάρνωνος (Γ. Τουρκοβασίλην, Δ. Μενούτην αδελφούς Α και Π. Δαρβίρη ............) Εις τα ηρωϊκά Ανώγεια Σπάρτης επικρατούσε μια Εθνική πνοή και οι ελασίτες συνέλαβον και εξετέλεσαν κατά τα μέσα Σεπτεμβρίου τον έφεδρον αν/γόν Δ. Σαχλάν τους εθνικόφρονας πολίτας Ι. Κόνιαρην, Γ. Παναγάκον, Ν. Νικολόπουλον Κ. Τόμπρον, εις την Άρναν όπου το λημέρι των ληστανταρτών του Κ.Κ.Ε. επί του Ταϋγέτου, εις τα τσέρια όπου υπάρχει μία φρικαλέα έκτοτε σπηλιά, δεκάδες αθώων πατριωτών εθανατώθησαν σκληρά. Είναι τόσα τα προηγηθέντα κακουργήματα του ΕΛΑΣ προ της επικειμένης ιδρύσεως των Ταγμάτων ασφαλείας Λακωνίας, ώστε εξέλιπεν και ο τελευταίος δισταγμός διά την αυτοάμυναν του εθνικόφρονος κόσμου εφ’ όσον ουδαμού υπήρχεν σωτηρία.
Εκείνο πάντως που είχεν αποφασιστικήν σημασίαν ήτο το επισόδειον της επιθέσεως κατά της οικίας μου και ο εμπρισμός του Μυστρά. (28/10/43). Εκατοντάδες Σπαρτιατών με επί κεφαλής τον νυν Δήμαρχον Σπάρτης κ. Βεν. Ζερβέαν, τον Συν/χην ε.α. κ. Σ. Παπαηλιού, τον Πρόεδρον του Δικηγορικού Συλλόγου κ. Παν. Γεράσιμον, τους Δικηγόρους κ.κ. Β. Βεκράκον Αθ. Βαλασάκην Μιχ. Παπαδόπουλον Νικολ. Τσιριγότην, Ηλ. Αρειτάκον, Παν. Σαλβαράν, Δ. Σαλβαράν Νικίαν Κυρούσην, Πέτρον Τσιριγώτην Ανδρ. Ματάλαν και τους ιατρούς Σπύρον Κοσσονάκον Ηλίαν Χατζάκον Κων/νον Ιατρού, Δ. Γούτον Διον. Βλαχάκην Μιχ. Χαρίδαν και τον τότε Δήμαρχον Γρ. Πετράκον τον εργολάβον Δημοσίων έργων κ. Ηλ. Γρηγόρην ο Μυστράς και η Σοχά εν τω σύνολώ της τα δύο αυτά πρωτοπόρα ηρωϊκά χωριά το Σκλαβοχώρι και τ’ ανώγεια - ζητούσαν να τεθώ επί κεφαλής μιας εθνικής Σταυροφορίας προς σωτηρίαν του τόπου μας - της ιστορικής Λακωνίας.
Οι Γερμανοί αμέτοχοι, αλλά πάντοτε πρόθυμοι να συλλάβουν ομήρους προς τυφεκισμόν, οσάκις οι λησταντάρται του ΕΛΑΣ τους ενοχλούσαν ασκόπως και πάντοτε επί προκαθορισμένου σχεδίου δημιουργίας θυμάτων εκ του αθώου πληθυσμού, έσπευσαν να μας παράσχουν την ανοχήν των διά την ασφάλειάν μας, απεδέχθησαν δε, ότι τα τυχόν όπλα άτινα κατέχομεν ή θα μας παραχωρήσουν διά την ασφάλειάν μας, αποκλειστικόν σκοπόν θα είχον την αμυνάν μας κατά των ανταρτοκομμουνιστών επιδρομέων. Το σχετικόν δε σύμφωνον απεστάλλει διά του τότε υπολοχαγού κ. Ζαλαχώρη εις το Στρατηγείον της Μέσης - Ανατολής και με την δήλωσίν μας ότι, είμεθα πάντοτε εις τας διαταγάς αυτού και της Ελληνικής Πατρίδος. Από τας αρχάς Νοεμβρίου 1943 ήρξατο ουσιαστικώς η ίδρυσις του πρώτου Τάγματος Σπάρτης. Έδρα του Τάγματος ορίσθη η Σπάρτη. Διοίκησις του Τάγματος.
1) Αρχηγός Βρεττάκος Λεωνίδας Δημητρίου 2) υπαρχηγός Ζερβέας Βενιζέλος Θεοδώρου 3) Στρατιωτικός Σύμβουλος και Διοικητής Αμύνης Μυστρά Ταγματάρχης Κωστόπουλος Κωνσταντίνος 4) Διοικητής Τάγματος Δεμέστιχος Παναγιώτης.
1ος Λόχος Μυστρά δύναμις 170 ανδρών Διοικητής Αν/γός Μόνιμος Περιβολιότης Γεώργιος - υπ/τής Δημητρακάκης Δημήτριος χρέη διμοιριτών εκτελούσαν κατ’ αρχάς έφεδροι υπαξιωματικοί.
2ος Λόχος Σπάρτης δύναμις 160 ανδρών Διοικητής μόνιμος Λοχαγός Τσόμπος Ιωάννης διμοιρίται α) Έφεδρος λοχαγός Χαραλαμπόπουλος Μιχαήλ β) έφεδρος αν/γός Πολυμενάκος Σταύρος γ) έφεδρος αν/γός Σαμπράκος Κ. δ) έφεδρος Αν/γός Πρόκος Δημήτριος.
3ος Λόχος Μαγούλας δύναμις 160 ανδρών Διοικητής μόνιμος αν/γός Βένος ................. φονευθείς άμα τη συγκροτήσει του λόχου υπό των κομμουνιστών εις νυκτερινήν επίθεσιν, την Διοίκησιν ανέλαβεν ο μόνιμος αν/γός Ψυχογυιός Ανάργυρος και μετέπειτα και τούτου τραυματισθέντος σοβαρώς ο έφεδρος Αν/γός Βαλασάκος α) διμοιρίας έφεδρος αν/στής Νικολακάκος Θεόδωρος β) Μενούτης Γεώργιος Αν/γός εξ απονομής γ) έφεδρος Αν/γός Σκαρλατίνης Γεώργιος.
4ος Λόχος Σκλαβοχωρίου - Ανωγείων δύναμις 140 ανδρών Διοικητής Κατσαρέας Παν. μόνιμος Αν/γός: Διμοιρίται : Κωτσόπουλος Θεμ. μόνιμος Αν/γός Λ. Παπαδής. Ανθυπασπιστής.
5ος Λόχος Γυθείου Δύναμις 150 διοικητής μόνιμος Αν/γός Καραδημητρόπουλος Αλέξανδρος. Διμοιρίτης εξ απονομής Αν/γός Σκλαβόλιας Σταύρος έφεδρος υπολοχαγός Λειβάδης Ιωάννης. Ο λόχος ούτος κατά τον μήνα Σεπτέμβριον 1943 συνεκροτήθη εις το 2ον Τάγμα ασφαλείας Λακωνίας και πρώτος Δ/τής του ετοποθετήθη ο έφεδρος εκ μονίμων Ταγματάρχης Παπαλεκάκος Κυριάκος. Τούτον αντικατέστησε μετά πάροδον ενός μηνός και πλέον ο μόνιμος Ταγματάρχης Παπαδόπουλος Διονύσιος ενετάχθησαν δε εις το Τάγμα τούτο και άλλοι έφεδροι και μόνιμοι αξιωματικοί καταστάν ούτω λίαν αξιόμαχον.
Τέλος εις το Τάγμα Σπάρτης συνεκροτήθη ευθύς εξ αρχής μικρόν επιτελείον με δύναμιν 50 ανδρών. Εις τούτο υπηρετούσαν οι κάτωθι, αξιωματικοί:Στρατιωτικής Δικαιοσύνης 1) έφεδρος Λοχαγός Γεράσιμος Παναγιώτης 2) έφεδρος υπολοχαγός Τσιριγώτης Πέτρος 3) έφεδρος Ανθ/γός Θεοδωρόπουλος Αριστείδης 4) Δικηγόρος Κυρούσης Νικίας. Ούτοι επιλαμβάνοντο πάσης υποθέσεως δικαστικής φύσεως και ελέγχου πληροφοριών.
Γραφείον πληροφοριών Τούτο αναθέσαμεν εις τον Δικηγόρον Παπαδόπουλο Μιχαήλ και τον ανθυπασπιστήν χωρ/κής Βελαχουτάκον Ηλίαν.
Γραφείον διαχειρήσεως και προμηθειών. Τούτο ανετέθη εις τον εκ των ιδρυτών του Τάγματος κ. Παπαδάκον Λεωνίδαν με τον βαθμόν Ανθ/γού.
Γραφείον Προπαγάνδας Τούτο ανεθέσαμεν εις τον έφεδρον Ανθ/γόν Γριβάκον Αλέξανδρον, κατακρεουργηθέντα εις Μυστράν κατά την διάλυσιν του Τάγματος.
Υπηρεσία υγειονομικής περιθάλψεως με τους ιατρούς: αρχίατρον Βλαχάκην Διονύσιον, ιατρόν Χατζάκον Ηλίαν, Γούτον Δημήτριον Χαρίδαν Μιχαήλ, Κοσσονάκην Σπύρον, Κων/νον Ιατρού με πλήρες Νοσοκομείον Κλινικήν την Κλινική Μανακάκη λίαν πατριωτικώς προσφερθείσαν Υπηρεσίαν Υλικών με προϊστάμενον τον έφεδρον υπολ/γόν Δασκαλάκην Φιλήμονα και Αποθήκην Τροφήμων με διαχειριστήν τον έδεφρον Ανθυπολοχαγόν - Γεωπόνον Λιναρδάκην Παναγιώτην και τέλος φρουραρχείον με επί κεφαλής τον υπαρχηγόν κ. Ζερβέαν Βενιζέλον με βοηθόν του τον έφεδρον Ανθ/γόν Μαυροειδήν Σπύρον. Εις την υπηρεσίαν του φρουραρχείου προσεκολλήθη και η ομάς Ασφαλείας και Κρούσεως υπό τους Λοχίας Παπαδάκον Λεωνίδαν του Γεωργίου Ζερβέαν Πέτρον και Ρουμελιώτην Αδαμάντιον. Διοικητήν της ομάδος ταύτης ετοποθετήσαμεν ως και υπασπιστήν μας τον και βοηθόν του Φρουράρχου Ανθ/γόν Μαυροειδήν Σπύρον, η δυναμικότης, η αντίληψις, ευτολμία και η ταχύτης περί την εκτέλεσιν των καθηκόντων του υπήρξεν ανευ προηγουμένου. Εν ταύτω δεν περαλείψαμεν να συγκροτήσωμεν και Λέσχην αξιωματικών εις ην σισιτούντο άπαντες οι αξιωματικοί υπό την επίβλεψιν του εφέδρου Ανθ/γού και Δικηγόρου Παχύγιαννη Κων/νον.
Ούτω κατά τα τέλη του μηνός Νοεμβρίου 1943, είχεν συγκροτηθή μία αξιόμαχος δύναμις Ελλήνων πατριωτών προς υπεράσπισιν της ζωής και της περιουσίας των καταπιεζομένων, εκτελουμένων ή ληστευομένων Λακώνων. Η δύναμις των Ταγμάτων Ασφαλείας Λακωνίας (Σπάρτης - Γυθείου) ηύξανε καθ’ ημέραν διά της προσελεύσεως αθρόως εθελοντών εξ όλης της Λακωνίας, Μεσσηνίας, Αρκαδίας κλπ. και η προώθησις τμημάτων μας εγένετο ολίγον κατ’ ολίγον εις την ύπαιθρον Λακωνίαν και μεγάλα τμήματα των επαρχιών Λακεδαίμονος και Γυθείου απηλευθερούντο εκ της κατοχής του Κ.Κ.Ε.
Το ηθικόν των τε αξιωματικών και ανδρών ήτο άριστον, η πειθαρχία παρά τας αντιξόους περιστάσεις, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αρκετά καλή και η συγκρότησις των υπηρεσιών του Τάγματος αρκούντως αποδοτική. Τότε, τέλος Δεκεμβρίου 1943 εις ειδικήν συγκέντρωσιν της δυνάμεως του Τάγματος, εξεδώσαμεν την κάτωθι ημερήσιαν Διαταγή και όλοι εδώσαμεν τον παρατιθέμενον όρκον.

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ
ΤΑΓΜΑ “Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ”
ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΓΗ ΑΡΧΗΓΕΙΟΥ
(ΟΡΚΟΜΩΣΙΑΣ)

Αξιωματικοί και Στρατιώται,
Εθελονταί του Ελληνικού Στρατού Λακωνίας
Τάγμα “ο Λεωνίδας”
Την στιγμήν ταύτην εδώσατε ενώπιον του θεού και της ευγενούς κοινωνίας των Σπαρτιατών τον ιερώτερον όρκον της ζωής σας.
Εδώσατε όρκον να φυλάξητε με πίστιν και αφοσίωσιν την Πατρίδα μας αλωβήτους τας Εθνικάς μας παραδόσεις και τα ιερά και όσια πατρώα θέσμια του Ε λ λ η ν ι σ μ ο ύ όστις απέβη διά μέσου των αιώνων ο φορεύς των ακραιφνεστέρων ιδανικών και η κοιτίς του ευγενεστέρου πολιτισμού και υπήρξε πάντοτε η φωτοβόλος εστία του πνεύματος και της δημιουργίας.
Να υπερασπίσητε με αυταπάρνησιν και μέχρι τελευταίας ρανίδος του αιματός σας την Σημαίαν ην παρελάβατε την Ελληνικήν Σημαίαν, την ωραίαν και πολυθρύλιτον γαλανόλευκον, με τον σταυρόν εκείνον, ον έδωκε ο Θεός εις τον Μ.Κωνσταντίνον με το σύνθημα “εν τούτω νίκα”.
Την Σημαίαν ταύτην σας εξορκίζω, να την κρατήσητε άμωμον και άσπιλον από τα κομμουνιστικά κηρύγματα και τας θεομηνίας της εποχής, και να την ανεβάσητε ψηλά εις τας επάλξεις του Πολιτισμού και του ανθρωπισμού εκεί όπου πόθοι και όνειρα χιλιετηρίδων την ονειρεύθησαν και την ανεβίβασαν.
Να υπακούητε προς τους ανωτέρους σας και να είσθε πιστοί εις το καθήκον σας, μιμούμενοι το παράδειγμα του Λεωνίδου και των τριακοσίων, οπερ συμβολίζει άφθαστον υπόδειγμα θυσίας και εκπληρώσεως του καθήκοντος εις όλον τον κόσμον.
Αποκηρύξατε και πατάξατε διά των όπλων σας πάσαν ανατρεπτικήν και αναρχικήν τάσιν των ασυνειδήτων πρακτόρων της Μόσχας.
Κρατήσατε την καρδίαν σας αδιαφθόρως Ελληνικήν.
Κλείσατε μέσα εις αυτήν την Ελλάδα και θα αισθανθήτε κάθε είδους “μεγαλείον” όπως είπεν ο Εθνικός μας ποιητής Σολωμός.
Σήμερον οι δολοφόνοι της Εθνικής Ιδέας και καταλυταί της θρησκείας, της οικογενείας, της ηθικής και της εννόμου τάξεως, ζητούν να κρημνίσουν το οικοδόμημα του Ελληνισμού το τόσον αρχαίον αλλά πάντοτε νεόν και ωραίον..........
Αλλα εκ των μεγίστων κινδύνων “μέγισται αρεταί τη τε πόλει και τοις πολίταις περιγίγνονται” διά να μεταχειρισθώμεν τους λόγους του μεγάλου Περικλέους. Με τον αγώνα μας και με τας θυσίας μας, θα επικρατήση το δίκαιον και η ηθική, και θα εγκαθιδρυθή η έννοια της ασφαλείας και της εννόμου τάξεως εις την χώραν μας.
Στο στερέωμα του πνεύματος θα λάμψη η ιδέα, και θα διαλυθώσι τα σκοτεινά όνειρα και αι κτηνώδεις επιδιώξεις του κομμουνισμού.
Τελευτώντες επαναλαμβάνομεν υμίν τον όρκον των Νέων της αρχαίας Σπάρτης “άμες δε γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες”.
Ευχόμενοι διά την ευόδωσιν του αγώνος μας και ελπίζοντες ότι με την παραδειγματικήν πειθαρχίαν σας και έντιμον και αξιοπρεπή διαταγήν σας θα τιμήσητε το όνομα του Τάγματος και τα οστά των προγόνων μας, αναφωνούμεν:
Διά την ακρίβειαν Ζήτω το Έθνος
Ο Ζήτω ο Ελλήνικός Στρατός
Υπασπιστής Ο Αρχηγός
Λ. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ
ΤΑΓΜΑ “Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ”

---------Όρκος Αγωνιστού--------
Ορκίζομαι να φυλλάτω με πίστιν και αφοσίωσιν την Πατρίδα τας αλωβήτους Εθνικάς παραδόσεις και τα Ιερά και όσια πατρώα θέσμια του Ελληνισμού. Να υπερασπίζω με αυταπάρνησιν και αυτοθυσίαν την ιδέαν της Πατρίδος, της Θρησκείας και της οικογενείας. Να εκτελώ προθύμως και ευσυνειδήτως το καθήκον μου, και να εκπληρώ πιστώς και αναντιρρήτως τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Να μιμηθώ το παράδειγμα του Λεωνίδου και των τριακοσίων εν τη υπερασπίσει του πατρίου εδάφους και των Εθνικών ιδανικών και να αγωνισθώ μεθ’ όλων μου των σωματικών και πνευματικών δυνάμεων, διά την σωτηρίαν και το μεγαλείον της Ελληνικής Φυλής.
Εν Σπάρτη τη 25 Δεκεμβρίου 1943
Εθεωρήθη και ενεκρίθη

Ο Αρχηγός Ο Στρατιωτικός Διοικητής
Διά την ακρίβειαν
Ο Αξιωματικός Επιτελής

Κεφάλαιον Β΄
Ε π ι χ ε ι ρ η σ ε ις

1) Οπλισμός και δύναμις ΕΛΑΣ (Κ.Κ.Ε.)
Εκ των πληροφοριών ας έχομεν συλλέξει κατά το μάλλον και ήτον ασφαλής, τα κομμουνιστικά συγκροτήματα του ΕΛΑΣ Λακωνίας κατά τον Δεκέμβριον 1943, διέθετον τον κάτωθι οπλισμόν:
1) Τυφέκια 500 πυρομαχικά των 100.0000
2) Οπλοπολυβόλα 50 “ 250.000
3) αυτόματα ατομικά διάφορα 60 πυρομαχικά των 10.000
4) Πολυβόλα BRENTA 8 “ 100.000
5) Ολμους των 81 χιλ. 1 “ 32.-
6) ολμίσκοι ατομικοί Ιταλικοί 7 “ 420
7) Χειροβομβίδας επιθετικάς 1000
“ Αμυντικάς (ΜΙLS) 500
9) πιστόλια φωτοβολίδων Ιταλικά 4
10) φωτοβολίδας διαφόρων χρωμάτων 80
11) Πιστόλια ατομικά ή περίστροφα 300
Η δύναμις του εμψύχου υλικού εις αντάρτας, αξιωματικούς Κατετανέους και καθοδηγητάς ανήρχετο εν συνόλω τους 750. Η δύναμις αυτή ήτο κατανεμημένη εις ανάλογα συγκροτήματα δυνάμενα να μετακινώνται ευχερώς και να αλληλοενισχύονται εις τας περιοχάς της Λακωνίας Άρνα, Αναβρητή, Καστόριαν, Βαμβακού Αράχωβα, Αγριάνα, Γεράκιον Βρουταμάς, Άγιος Νικόλαος Μελιτίνης και περιοχάς τ.δ. Ζούρακος και επαρχίαν Οιτύλου.
Η δύναμις αυτή του ΕΛΑΣ ηδύνατο να ενισχυθή ταχέως διά ληστανανταρτικών Τμημάτων καλώς εξωπλισμένων εκ των γειτονικών Νομών Αρκαδίας και Μεσσηνίας, διέθετον αρτιώτερον οπλισμόν και δυστυχώς μονίμους αξιωματικούς μετά την ενίσχυσιν των διά των δυνάμεων των προσχωρησάντων διά του προδοτικού συμφώνου του Δυρραχίου (28/8/43) εις το ΕΛΑΣ.
Ομοίως ηδύναντο να ενισχυθούν από το εφεδρικόν ΕΛΑΣ Λακωνίας οργανουμένου εις μαχητικάς ομάδας και εξωπλισμένου κατά το δυνατόν αρτίως διά πολεμικών όπλων, αλλά και με βοηθητικόν οπλισμόν Πιστόλια, κυνηγετικά όπλα, Γκράδες και διαθέτον αξιόμαχον δύναμιν 1.000 περίπου ανδρών. Ο Συρφετός αυτός ήτο θανασίμως φανατισμένος κατά εθνικιστικής κινήσεως, διότι ο καθοδηγητής του Κ.Κ.Ε., ουδ’ επί στιγμήν έπαυσε να συκοφαντή ότι η κίνησίς μας ήτο προδοτική, και κατά των ελευθεριών του Λαού (Προλεταριάτου).

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ Ε.Σ
1) Εγκατάστασις των δυνάμεων του Ε.Σ εντός και γύρωθεν των πόλεων Σπάρτης και Γυθείου, ούτως ώστε, να δημιουργηθή γραμμή προφυλακών αμύνης ισχυρά κατά πάσης ληστρικής επιθέσεως του Ε.Λ.Α.Σ.
2) Συρροή εντός της προστατευομένης ζώνης υπό των δυνάμεών μας όλων των διωκομένων Ελλήνων διά τα εθνικά των φρονήματα και δι΄αρπαγήν της περιουσίας των.
3) Διενέργεια επιχειρήσεων με αποκλειστικόν σκοπόν την διάλυσιν και απελευθέρωσιν των κρατουμένων εις στρατόπεδα συγκεντρώσεως εθνικοφρόνων Ελλήνων πολιτών ή αξιωματικών.
4) Παροχήν βοηθείας εις πληθυσμόν κινδυνεύοντα από τας ληστρικάς επιδρομάς του Κ.Κ.Ε.
5) Ανύψωσις του φρονήματος του πληθυσμού της υπαίθρου όντος κατά 95% αντικομμουνιστικού και χαλάρωσιν της αντεθνικής δράσεως του Κ.Κ.Ε, εκ φόβου αντιποίνων.
6) Δημιουργία κατά το δυνατόν αποτελεσματικού δυκτύου πληροφοριών, όπως γνωρίζομεν καθ΄εκάστην την δύναμιν, τας θέσεις και ει δυνατόν τας προθέσεις των κομμουνιστών ανταρτών επακριβώς.
7) Ελλάτωσιν των δυνάμεών μας εις τους τόπους σταθμεύσεως, εις αριθμόν παρέχοντα στοιχειώδη ασφάλειαν, και προέκτασιν των δυνάμεών μας εις έτερα χωρία προς απελευθέρωσιν όσον το δυνατόν μεγαλητέρας περιφερείας και κατά προτίμησιν νέων χωρίων και ιδία των εχόντων την μεγαλυτέραν σπουδαιότητα ως ευρισκομένων εις υποχρεωτικάς διαβάσεις, ή αποτελούντων κρυσφήγετα ή εχόντων μέσα διατροφής ή αποτελούντων εστίας Κομμουνισμού (Κροκεαί, Σκάλα, Ξηροκάμπιον κλπ).
Σύλληψις επικινδύνων Κομμουνιστών εις τα ούτω καταλαμβανόμενα χωρία και εξουδετέρωσις δικτύων πληροφοριών και κατασκοπίας Κ.Κ.Ε.
9) Παροχή προστασίας εις τους εθνικιστάς κατοίκους α) στέγασις των πυροπαθών εις εγκαταλελημμένας οικίας Κομμουνιστών β) παροχή εργασίας εις πρόσφυγας διωκομένους εξ άλλων χωρίων γ) ιατρική περίθαλψις ασθενών και δ) ουδείς εκ των κατοίκων συνελλαμβάνετο, εφ΄όσον δεν ήτο εγγεγραμμένος εις τον κατάλογον των επικυνδύνων κομμουνιστών κεκυρωμένον υπό του Αρχηγείου ή από τους κατά τόπους διοικητάς των μονάδων μας κατόπιν ενδελεχούς εξακριβώσεως.
10) Παροχή ενισχύσεως εις κατοίκους περιφερείας μας προς καλλιέργειαν και συλλογήν προϊόντων των δι΄ενόπλων φρουρών και μεταφορά τούτων εις Κέντρα ασφαλείας.
Διεξαχθείσαι επιχειρήσεις από 1-11-43 έως αρχάς Μαρτίου 1944 όπου παρέμεινα διοικητής των ταγμάτων. Μην. Νοέμβριος 1943
α) Το πρώτον πενθήμερον του μηνός εγένετο εκκαθάρισις του χωρίου Μαγούλα απόστασις 5 χιλ. εκ Σπάρτης διά μικτού αποσπάσματος εκ των υπό δημιουργίαν αντιστοίχων Λόχων Σπάρτης και Μυστρά. Σύλληψις δύο ελασιτών και φόνος ενός ετέρου κατά πάσαν πιθανότητα επί Κεφαλής ομάδος Κ.Κ.Ε Λάφυρα 10 πολεμικά όπλα διαφόρου προελεύσεως κατά το πλείστον εν αχρηστία, 20 χειρομβοβίδες ιταλικής προελεύσεως, μια γραφομηχανή και διάφορα είδη ασημάντου χρησιμότητος, Ομοίως 2 όνοι οίτινες και απεδόθησαν την επομένην εις τους ιδιοκτήτας των παρ΄ών είχον αφαιρεθή βιαίως.
Περί τα μέσα του μηνός εγένετο εκκαθαραστική επιχείρισις εις τα χωρία Σοχά και Σκλαβοχώριον διά δυνάμεως 100 ανδρών των ιδίων λόχων με επί κεφαλής τον Διοικητήν του Τάγματος Ταγματάρχην Παν. Δεμέστιχαν και του Αρχηγού Λ. Βρεττάκου. Οι ελασίται ετράπησαν εις φυγήν και ουδεμία αντίστασις προεβλήθη.
Δι΄ομιλιών μας ετονώθη το ηθικόν των χωρίων και άπαντες οι κάτοικοι, πλην ευαρίθμων Κομμουνιστών, εζήτησαν να ενταχθούν εις την δύναμίν μας. Μετ΄ολίγας ημέρας και εντός του μηνός Ν/βρίου εγκατεστήσαμεν τον Λόχον Σκλαβοχωρίου - Σοχά υπό τον τότε Ανθυπολοχαγόν αείμνηστον Κατσαρέα Παναγιώτην.
Ετέρα επιχείρησις κατά τον μήνα Νοέμβριον διενεργήθη την 21ην προς 22α Νοεμβρίου εναντίον της βάσεως των ελασιτών εις το χωρίον Αναβρυτής επί του Ταϋγέτου. Αι πληροφορίαι μας έφερον την εκεί συγκέντρωσιν δυνάμεων του ΕΛΑΣ εις 300 εαμμοκουμμουνιστάς υπό τους Αρχηγούς των Αστραπόγιαννον (Γραμματικάκην) ήδη ισοβίτην και τον μόνιμον αξιωματικόν Σταθάκην Παντελήν, δυστυχώς κυκλοφορούντα σήμερον ελευθέρως, με πρόθεσιν να κτυπήσουν τα γύρω της Σπάρτης χωρία όπου αι δυνάμεις του Ε.Σ (Μυστρά - Μαγούλα - Αγίου Ιωάννη - Σπάρτην). Ο αιφνιδιασμός μας κατά τας νυκτερινάς ώρας 2μ μεσονύκτιον επέφερεν πλήρη πανικόν εις τας τάξεις των ελασιτών, εις σημείον ώστε, να τραπούν εις φυγήν εγκαταλείψαντες οπλισμόν, αποθήκας πλήρεις τροφίμων, ιματισμόν και προ πάντος πλούσιον προετοιμαζόμενον συσσίτιον εξ είκοσι και πλέον αμνών και 1000 οκάδες μόλις εψημένου άρτου .
Εις τας αποθήκας ανεύρομεν 2000 οκ. σίτου, 2000 οκ. σύκων και άλλας μικροποσότητας τροφίμων (πατάτες φασόλια, κρόμμυα κλπ) μεγάλη ποσότης των οποίων μετεφέρθη εις Μυστράν, η δε υπόλοιπος διενεμήθη εις τους πάσχοντας και λιμοκτονούντας κατοίκους του χωρίου. Φοβερόν ήτο το θέαμα εντός του Μοναστηρίου της ΄΄Παναγιάς΄΄ όπου ανεύρομεν ίχνη ακατανόμαστων οργίων και ασεβείς παραστάσεις επί των αγίων εικόνων. Συνελήφθησαν 16 αιχμάλωτοι, οίτινες μετ΄ολίγας ώρας απελύθησαν άπαντες, καθ΄όσον απεδείχθη εκ των προσωπικών μου ανακρίσεων ότι ήσαν φιλήσυχοι χωρικοί, βιαίως στρατολογηθέντες.

Επίθεσις ΕΛΑΣ κατά λόχου Σκλαβοχωρίου - Σοχάς.
Κατά τας πρώτας ημέρας του Δεκεμβρίου εξεδηλώθη επίθεσις του ΕΛΑΣ κατά του λόχου Σκλαβοχωρίου υπό την Διοίκησιν του γενναίου αξιωματικού Κατσαρέα Παναγ. Το ΕΛΑΣ επετέθη αιφνιδιαστικώς κατά τας μεσονυκτίους ώρας με ισχυράς δυνάμεις υποβοηθουμένας και από το εφεδρικόν ΕΛΑΣ. Οι άνδρες του λόχου μας καίτοι αιφνιδιασθέντες, ημύνθησαν γενναίως και αντεπιτεθέντες πρωτού προλάβομεν να αποστείλωμεν ενισχύσεις, έτρεψαν εις φυγήν τους ληστραντάρτας του ΕΛΑΣ οίτινες έσχον αρκετάς απωλείας μη εξακριβωθείσας λόγω του παρά τούτων ακολουθομένου συστήματος να συναποκομίζουν πάσει θυσία τα θύματά των.
Επίθεσις Βαρσόβης καθ΄ας είχε πληροφορίας το αρχηγείον μας εις το χωρίον Βάρσοβα, το ΕΛΑΣ είχεν εγκαταστήσει φυλάκια και παρημπόδιζεν την επικοινωνίαν του χωρίου ως και άλλων χωρίων μετά της πόλεως Σπάρτης. Την νύκτα της 4 προς 5 Δεκεμβρίου και ώραν 12 μεσονυκτίου, δύναμις του λόχου Μυστρά διετάχθη να βαδίση κατά του χωρίου τούτου δι΄ορεινών ατραπών, ημείς δε προσωπικώς με δύναμιν τριάκοντα ανδρών εκ του λόχου κρούσεως και Διοικήσεως, την ιδίαν ώραν, εβαδίσαμεν εξ άλλης κατευθύνσεως, προς πλήρη κύκλωσιν του χωρίου και σύλληψιν των φυλακίων. Πράγματι τούτο επετεύχθη άνευ ουδενός επεισοδίου, συλληφθέντων απάντων των φυλασσόντων σκοπών του ΕΛΑΣ και συγκεντρωθέντων εις εξωκλήσιον του χωρίου. Δυστυχώς όμως, μας διέφυγον οι υπεύθυνοι καθώς και οι Καπετανέοι οίτινες ως είχομεν πληροφορίας θα συνεκεντρούντο εις το χωρίον τούτο, άμα τη ημέρα, προς εξέτασιν και εξεύρεσιν τρόπου επιθέσεώς των κατά της βάσεώς μας Σπάρτης και Μυστρά δι΄ισχυρών δυνάμεων. Τούτο δε, χάρις εις τυχαίαν σύμπτωσιν εκπυρσοκροτήσεως όπλου στρατιώτου του λόχου Μυστρά αφ΄ενός και αφ΄ετέρου διαφυγής του υπευθύνου Κουμμουνιστού του χωρίου Πουρσανίδου Κ. (πρόσφυγος) πάλιν από έλλειψιν καλής εκτελέσεως του σχεδίου μας εκ μέρους του λόχου Μυστρά, οπότε και το σχέδιον εγένετο αντιληπτόν και ο αντικειμενικός μας σκοπός δεν επετεύχθη. Ούτω ηναγκάσθημεν να επιστρέψωμεν εις την βάσιν μας συναποκομίζοντες 10 αιχμαλώτους, εξ ων 4 μόνον του Κ.Κ.Ε, οι δε υπόλοιποι ανεύθυνοι βιαίως εκτελούντες υπηρεσίαν και απολυθέντες αυθημερόν.

Εκκαθάρισις οδού Αγίου Ιωάννου
Ένα από τα μέσα τα οποία μετεχειρίζοντο οι Κομμουνισταί προς τρομοκράτησιν του πληθυσμού της υπαίθρου ήτο το να εμποδίζεται ο πληθυσμός να έρχεται εις επικοινωνίαν με τας πόλεις και προ παντός την Σπάρτην. Προς τούτο, είχον εγκαταστήσει φρουράς ενόπλων ελασιτών εφ’ όλων σχεδόν των οδικών αρτηριών προς Σπάρτην. Επί της οδού Σπάρτης Αγίου Ιωάννου επληροφορήθημεν ότι, ομάς ανταρτών, ήλεγχε πάσαν δίοδον και απηγόρευε την κίνησιν προς Σπάρτην. Διετάχθη τότε ομάς υπό τον Αν/γόν Νικολόπουλον Ηλίαν να εκκαθαρίση την δίοδο ταύτην και να δώση ελευθέραν κυκλοφορίαν του πληθυσμού.
Εντός ωρών, παρουσιασθείς μοι ανέφερεν ότι, ο δρόμος είναι ελεύθερος και 2 αντάρται ένοπλοι είναι νεκροί επί του φυλακίου των. Την επιχείρησιν ταύτην διεξήγε ο ανωτέρω με δύναμιν μόνον 5 ανδρών.

Επιχείρησις απελευθερώσεως κρατουμένων οικογενειών, ανδρών και αξιωματικών εις στρατόπεδον Βορδικίας.
Ένα από τα χωριά της Λακεδαίμονος όπου το Κ.Κ.Ε. Λακωνίας είχεν σοβαρόν αριθμόν οπαδών, χάρις εις την δράσιν του δημοδιδασκάλου Πολυμενάκου, παλαιού στελέχους του Κ.Κ.Ε, ήτο και το χωρίον Βορδώνια. Ήτο στρατόπεδον μεταφερομένων εθνικοφρόνων από Ταϋγέτου εις Πάρνωνα και τανάπαλιν. Το γραφείον πληροφοριών του Αρχηγείου έλαβεν την ασφαλή πληροφορίαν ότι, ευρίσκοντο κρατούμενοι εις Βορδώνιαν αι οικογένειαι των εκ Σοχάς αγωνιστών και πρωτοπόρων του αντικομμουνιστικού αγώνος Λεωνίδα Β. Παπαδάκου κ. λ. π.
Ευθύς αμέσως ο αεικίνητος και θαρραλέος έφεδρος Αν/γός Μαυροειδής Σπ. μετά ολιγάριθμου ταχυκίνητου δυνάμεως διά φορτηγού αυτοκινήτου, έσπευσαν εις το χωρίον τούτο και μετ’ ολίγας ώρας οδήγησεν εις Σπάρτην αρκετά γυναικόπαιδα εκ των κρατουμένων, μη συναντήσας ουδεμίαν αντίστασιν, πλην ελαχίστων πυροβολισμών, ους έρριψαν οι ήρωες του ΕΛΑΣ εξ αποστάσεως μόλις ορατής.

Μην Ιανουάριος
Αρχάς Ιανουαρίου ο Λόχος Κατσαρέα είχεν προωθηθή εκ Σκλαβοχωρίου και εγκατασταθή εις το χωρίον Ανώγεια. Το Ε.Λ.Α.Σ. ενόμισεν ότι θα ηδύνατο διά σοβαρών δυνάμεών του επιτιθέμενον αιφνιδιαστικώς να καταφέρη καίριον πλήγμα κατά του σημείου αυτού των δυνάμεών μας το οποίον σοβαρώς οχλούσεν την δράσιν του και απέκοπτεν τας δυνάμεις του Πάρνωνος και Ταϋγέτου να κινούνται ελευθέρως. Ούτω την νύκτα της 7ης Ιανουαρίου επετέθη αιφνιδιαστικώς διά δυνάμεως 500 και πλέον ανταρτών και με την απόφασιν να εξουδετερώση οπωσδήποτε τας δυνάμεις μας, έλαβον δε και την πρόνοιαν να στήσουν ενέδρας καθ’ όλην την γραμμήν από Σπάρτης μέχρις Ανωγείων διά να παρεμποδίσουν τας τυχόν αποστελλομένας ενισχύσεις μας. Μετά όμως προσπάθεια των, οι ηρωϊκοί υπερασπισταί, όχι μόνον εξουδετέρωσαν την πρώτην αιφνιδιαστικήν επίθεσιν των προδοτών Ληστανταρτών του Ε.Λ.Α.Σ αλλά προτού προλάβουν να εξουδετερώσουν τας στηθείσας παγίδας αι αποσταλείσαι ενισχύσεις υπό του Εφέδρου εκ μονίμων Συνταγματαρχών κ. Παπαηλιού Σπ. και καταφθάσουν εις τον τόπον της συμπλοκής, ο λόχος Ανωγείων είχεν αντεπιτεθή και είχε τρέψει εις φυγήν τους θρασυδείλους ληστάς. Εις τον τόπον της συμπλοκής άφησαν πολλά λάφυρα (πολεμικόν υλικόν) τρεις νεκρούς και δύο αιχμαλώτους, εξ ων ο εις ήτο σημαίνον στέλεχος του Κ.Κ.Ε, καθοδηγητής του επιτεθέντος τάγματος των ανταρτών ως ομολόγησεν. Επί ενός δε των φονευθέντων ανευρέθη επιστολή ενθαρυντική Μοιράρχου τότε εν ενεργεία, και με άλλην πλουσίαν κομμουνιστικήν δράσιν πλαισιωμένου, και όστις δυστυχώς ετιμήθη παραξίαν και μόλις εσχάτως απεστρατεύθη αφού προηγουμένως προήχθη ίσως κατ’ επανάληψιν. Εκ των ημετέρων ουδεμίαν απώλειαν ή τραυματισμός.
Η ανδρεία, η αποφασιστικότης και η τακτική του Τάγματος Σπάρτης ετσάκισεν έκτοτε το ηθικόν των ληστανταρτών και ήτο καιρός να ειδοποιηθούν όπως αφήσουν ελευθέρους από όλα τα στρατόπεδα των (Νταχάου) τους εθνικόφρονας πολίτας.
Εδόσαμεν διαταγήν εις όλους τους λόχους μας η εις μικροτέρας δυνάμεις μας να συγκεντρώσουν εις Μυστρά παντα συλλαμβανόμενον κομμουνιστήν ή τας οικογενείας αποδεδειγμένως εις το Ε.Λ.Α.Σ. υπηρετούντων. Εντός ελαχίστου χρόνου συνελήφθησαν και εκρατούντο αρκεταί δεκάδες τοιούτων ανθρώπων. Τότε αφέθησαν ελεύθεροι ένιοι τούτων δυνάμενοι να έλθουν εις επαφήν με τους ιθύνοντας του Ε.Λ.Α.Σ. και του Κ.Κ.Ε. με την εντολήν να τους διαβιβάσουν ότι εάν, εντός 48 ωρών δεν αφεθούν ελεύθεροι και δεν διαλυθούν τα στρατόπεδα των κρατουμένων εθνικοφρόνων δεν θα φεισθώμεν της ζωής των συγγενών των ή των ομοφρόνων των. Πράγματι είτε διότι είχον πεισθεί ότι δεν αστειευόμεθα είτε διότι είχον τρομοκρατηθή άφησαν ελευθέρους άπαντας τους συγγενείς των εις τα Τάγματα υπηρετούντων ανδρών μας. Συνεπώς προς όσα διεμηνύσαμεν, αφήσαμε αμέσως ελευθέρους άπαντας τους κρατηθέντας επ’ ολίγας ημέρας, αφού τους ετονίσαμεν ότι, καθήκον έχουν να διαφωτίσουν, και τους παρασυρθέντας ιδικούς των, διά παντός προσφόρου μέσου, να εγκαταλήψουν τας τάξεις του προδοτικού Ε.Λ.Α.Σ. Το αποτέλεσμα ήτο αρκετά ικανοποιητικόν.

Εκστρατεία εκκαθαρίσεως Ταϋγέτου και απελευθερώσεως Καλαμών
Κατά τα μέσα Ιανουαρίου η δύναμις του Τάγματος Σπάρτης ήτο εις θέσιν πλέον να επιχειρήση ευρυτέρας σημασίας εκστρατείαν κατά των δολοφόνων του ΕΛΑΣ και να απελευθερώση και την Δυτικήν πλευράν του Ταϋγέτου. Πράγματι δύναμις 520 ανδρών του Τάγματος Σπάρτης, ης ετέθην επί κεφαλής με στρατιωτικόν Σύμβουλον τον τότε Ταγματάρχην Κωστόπουλον Κ. με Διοικητήν της δυνάμεως τον Ταγματάρχην Δεμέστιχαν Παναγιώτην και με Διοικητάς των 3 Λόχων τους μόνιμους αξιωματικούς 1) Λοχαγόν Τσόμπον Ιωάν. 2) Αν/γόν Περιβολιώτην Γεώργιον και 3) Αν/γόν Κατσαρέαν Παναγιώτην και με επί Κεφαλής της συγκροτηθείσης επιμέλειας τον έφεδρον Ανθυπίλαρχον Θεοδωρόπουλον. 4) Ετέθημεν εις Κίνησιν διά της ανατολικής πλευράς του Ταϋγέτου (Αναβρυτή) και αφού διεδράμαμεν όλον τον Αυχένα του Ταϋγέτου μέχρι Αρεοπόλεως και εξεκαθαρίσαμεν το έδαφος από πάσαν εστίαν του ΕΛΑΣ απεκατεστήσαμεν τας μονίμους αρχάς και συνεστήσαμεν προς τον πληθυσμόν να μην δίδει πίστιν εις τα αντεθνικά κηρύγματα του Κ.Κ.Ε, απεδώσαμεν εις τον πληθυσμόν διά του Τάγματος Γυθείου, 300 και πλέον πρόβατα, άτινα είχον αρπαγεί από τον πληθυσμόν της περιφέρειας Γυθείου και άτινα οι ελασίται εν τη φυγή των είχον εγκαταλήψει επί του Ταϋγέτου. Πλείστοι παρασυρθέντες εις το ΕΛΑΣ έσπευσαν να ζητήσουν προστασίαν πλησίον του Τάγματος, παρουσιαζόμενοι με τον οπλισμόν των ή συλλαμβανόμενοι εζητούσαν επιμόνως να έλθουν μαζύ μας και διεκτραγωδούσαν την αθλίαν συμπεριφοράν των Κομμουνιστών και την αφάνταστον βίαν και τα ψευδολογήματα των καθοδηγητών του Κ.Κ.Ε.
Εξ Αρεοπόλεως η δύναμίς μας ηκολούθησε προκαθορισμένον σχέδιον πορείας επί της δυιτικής πλευράς του Ταυγέτου με αντικειμενικόν σκοπόν την απελευθέρωσιν των Καλαμών η οποία εστέναζε υπό την αφόρητον τρομοκρατίαν του ΕΛΑΣ και την ενδιάμεσον απελευθέρωσιν των χωρίων και την διάλυσιν των στρατοπέδων της φρίκης και του εγκλήματος. Εντός ελαχίστων ημερών ο αντικειμενικός σκοπός μας επετεύχθη.
Επραγματοποιήθη η απελευθέρωσις εκατοντάδος Εθνικών αγωνιστών συνελήφθησαν πλείστοι Αιχμάλωτοι ελασίται και οι οπαδοί της δολοφονικής Ο.Π.Λ.Α και πλέον από 100 πολεμικά όπλα ενίσχυσαν την δύναμίν μας. Εκ των αιχμαλώτων όσοι, εκ προχείρου ανακρίσεως δεν βαρύνοντο με εγκλήματα, αφέθησαν ελεύθεροι. Μεταξύ των αιχμαλώτων δυστυχώς υπήρξαν και 2 μόνιμοι αξιωματικοί του Εφεδρικού ΕΛΑΣ οι οποίοι επαρκώς εδικαιολογήθησαν. Τέλος, εισήλθομεν εις την πόλιν των Καλαμών, όπου μας υπεδέχθησαν οι κάτοικοι εν εξάλω ενθουσιασμώ διά των παραθύρων των οικιών των και υπό την στενήν ως αντελήφθην παρακολούθησιν του Κ.Κ.Ε. Οι ελασίται των Καλαμών διεσκορπίσθησαν ανά την πόλιν και έβαλον διά χειρομβοβίδων και όπλων προς εκφοβισμόν μας. Η Ο.Π.Λ.Α εκτύπησεν δολοφονικώς εντός κουρείου δύο νεαρούς στρατιώτας μας εκ των οποίων τον ένα εφόνευσεν, τον δε άλλον ετραυμάτισεν θανασίμως. Ευτυχώς όμως επέζησεν. Αυτά ήσαν και τα μοναδικά θύματα της όλης εκστρατείας μας. Εν αντιθέσει παρά τας δολοφονικάς των ενέδρας, διά προσχεδιασμένων ταχυτάτων ενεργειών μας η πόλις εξεκαθαρίσθη εντός της ημέρας και της νυκτός από τα δολοφονικά καθάρματα και 200 αιχμάλωτοι και πλέον των 10 νεκρών ελασιτών επλήρωσαν την αντίστασίν των. Αι Καλάμαι ανέπνευσαν πλέον ελεύθεραι και εκατοντάδες πολιτών εκλιπαρούσαν να μας ακολουθήσουν. Τούτο όμως ήτο αδύνατον. Είκοσι μόνον γενναία παιδιά παρέλαβον μαζύ μου, ίνα αποτελέσουν τον πυρήνα του υπό δημιουργίαν Τάγματος του αειμνηστου Ταγματάρχου Στούπα Παναγιώτη, όστις απελευθερωθείς από την απηνή δίωξιν του ΕΛΑΣ εσχημάτισε μετ’ ολίγον κατά Μάρτιον 1944 το τάγμα Μελιγαλά. Η επιστροφή μας εις Σπάρτην ήτο πλέον η θριαμβευτική και διά νέου δρομολογίου, υπερπηδήσαντες τας κορυφογραμμάς του Ταυγέτου διώξαντες και εκμηδενήσαντες πάσαν αντίστασιν του ΕΛΑΣ, επανήλθομεν κατά τας αρχάς (7-8 Φεβρουαρίου) εις την βάσιν μας. Η πλήρης εξάρθωσις των βάσεων του ΕΛΑΣ είχεν επιτευχθή. Ο πανικός και ο φόβος διέλυσαν πλείστα τούτου συγκροτήματα. Το ηθικόν του λαού ανεπτερώθη και επίστευσεν πλέον ακραδάντως εις την τελικήν νίκην, κατά του αιμοβόρου Κομμουνιστικού συγκροτήματος. Προ της ισχύος ετρέπετο εις φυγήν, προ της αδυναμίας ήσαν θηρία ανήμερα που διψούσαν διά αίμα, ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ. Κάθε έλληνας χωρικός που ήλθεν εις επαφήν μαζύ μας κάθε πολίτης που η μοίρα του επεφύλαξεν να ζήση εις τας ελασοκρατουμένας περιοχάς, με φρίκην μας διηγούντο και από μίαν αφάνταστον τραγωδίαν. Λεηλασίαι, δολοφονίαι, ανασκολοπισμοί, ατιμώσεις αρπαγαί, καταστροφαί, αίμα ήτο η δράσις του ΕΛΑΣ και των παραφυάδων του. Η μόνη ακτίνα παρηγοριάς ήτο η δύναμίς μας, αλλά και αυτή ανεπαρκής να σώση τον πληθυσμόν της υπαίθρου. Μόνον δύο ημέρας εξεκουράσθην εις Σπάρτην. Εις τας 10/2/44 παρέλαβον τον Λόχον Σπάρτης υπό τον Λοχαγόν Τσόμπον Ιωάν. και δι’ ημερησίας πορείας 25 χιλ/τρων εισήλθομεν εις Κροκέας όπου και εγκαταστάθη μονίμως η δύναμις αύτη ίνα απαλευθερώση και την γύρω περιφέρειαν από το Κ.Κ.Ε. και αποκόψομεν τον κόμβον συγκοινωνίας και την πλουσίαν λίαν των εκ της περιφερείας ταύτης, κυρίως εις έμψυχον υλικόν. Ταυτοχρόνως απέβλεπον να πάρωμεν επαφήν με το Τάγμα Γυθείου, όπου η απόστασις εσυντομεύθη εις 20 μόνον χιλιόμετρα και ήτο δυνατή η εκατέρωθεν ενίσχυσις εις περίπτωσιν ανάγκης.
Μετ’ ολίγας ημέρας και αφού επαγιώθη η θέσις του Λόχου Κροκεών επανήλθον εις Σπάρτην. Γεγονός πλέον ήτο η απόλυτος επικράτησις της δυνάμεώς μας εν Λακωνία και η πλήρης εξουθένωσις των δυνάμεων του ΕΛΑΣ, τουλάχιστον εις την επαρχίαν Λακεδαίμονος, πλην τω ορεινών περιοχών του Πάρνωνος, αίτινες ηλέγχοντο απολύτως παρά του Ε.Λ.Α.Σ. και λόγω γειτνιάσεως προς την Αρκαδίαν όπου εισέτι ανενόχλητον το Κ.Κ.Ε ηργάζετο προς επικράτησιν των γνωστών πλέον αντεθνικών σκοπών του.
Το δεύτερο δεκαήμερο Φεβρουαρίου 1944 εύρεν τας δυνάμεις μας αρκετάς ισχυράς να προωθηθούν πλέον εις νεάς περιοχάς και να εξαρθρώσουν απολύτως τα εθνοκτόνα σχέδια του Κ.Κ.Ε. Αλλά το χαρακτηριστικόν γνώρισμα της διχονοίας μας και του ακράτου εγωϊσμού ενίων των ηγητόρων των Ταγμάτων, χωρίς να θέλω να αναγράψω λεπτομερείας της επιληψήμου αυτής Περιόδου του Τάγματος Σπάρτης (Συντάγματος πλέον) διότι αποτελεί μελανήν κηλίδα και στίγμα με τας μηχανοραφίας αποτυχιμένων στρατιωτικών. Παραθέτω μόνον ότι, ηναγκάσθην, διά να μην αμαυρώσω την μέχρι τότε πατριωτικήν μου δράσιν να αποχωρήσω της αρχηγίας, προς αποφυγήν ασκόπων περιπετειών και παρά την εκδηλωθείσαν ζωηράν αγανάκτησιν των στρατιωτών, οι οποίοι σχεδόν εν τω συνόλω των και με το σύνολον των κατωτέρων αξιωματικών μετά βδελυγμίας και ψυχικού βρασμού παρηκολούθουν τας σκευωρίας και την αρχομανίαν αξιωματικών, οίτινες εκ του ασφαλούς πλέον, έβαλον κατά της πολιτικής Διοικήσεως του αγώνος, μη διστάσαντες να επιζητήσουν και την επέμβασιν των κατακτητών τους οποίους εγώ ηγνόουν εις τον καθαρώς ελληνικόν αγώνα, διατηρήσεως της Λακωνικής ανεξαρτησίας, από την κομμουνιστικήν πανώλην. Ανεχώρησα δι’ Αθήνας, συνέστησα προς όλους να επιτελέσουν εις το ακέραιον το καθήκον των και εκείθεν πλέον παρηκολούθουν τας αλλεπαλλήλους φάσεις του αγώνος επικρατήσεως ............. των με τόσας θυσίας ιδικάς μας, αποκαταστηθέντων αξιωματικών. Δεν δύναμαι όμως, όσο και αν παρασιωπώ ονόματα και πράξεις, να μην εξάρω την θαρραλέαν και ιδιαιτέρως πατριωτικήν δράσιν του νυν ταξιάρχου και τότε Ταγματάρχου Δεμέστιχα Παναγιώτη. Ομοίως θα ήτο παράληψις να μην εξάρω την ιδίαν στάσιν του νυν Δημάρχου Σπάρτης και υπαρχηγού του τότε αγώνος κ. Βενιζέλου Ζερβέα. Ομοίως όλων των πρωτοπόρων αγωνιστών με επί κεφαλής τον Λεωνίδαν Β. Παπαδάκον, τον ακούραστον τότε μαχητήν Λεωνίδαν Γ. Παπαδάκον, τον Γεώργιον Μενούτην τον Νικολ. Κατσούλην, τον Λεωνίδαν Μαυρακάκην, τον Κων/νον Σαραντούλιαν, τον Αδάμ. Ρουμελιώτην και τους αειμνήστους αγωνιστάς εφέδρους Αν/γούς Σπύρον Μαυροειδήν και Ηλίαν Νικολόπουλον. Βεβαίως με την ιδιαιτέραν αυτήν μνείαν των ανωτέρω, ουδόλως θέλω να υποτιμήσω τας παροσφερθείσας ανεκτιμήτους εθνικάς υπηρεσίας απάντων των οικειοθελώς ενταχθέντων εις τον υπέρ πάντων αγώνα κατά του επαράτου Κομμουνισμού, εχθρού Πατρίδος, Θρησκείας, Οικογενείας, Εθνικών παραδόσεων.
Θα ήτο παράληψις, εάν δεν ανεφέροντο τα ονόματα των μυριάκις κινδυνευσάντων εις τον διεξαχθέντα αγώνα των Ταγμάτων εις την πολιτικήν επιτροπήν Αθηνών και ήτις προσέφερεν ανεκτιμήτους υπηρεσίας πληροφοριών και καθοδηγήσεων επί της επικρατούσης τότε γενικωτέρας πολιτικής καταστάσεως και της αποστολής δεκάδων γενναίων αξιωματικών, προς πλαισίωσιν των στελεχών του Τάγματος.
1) Νικήτας Γ. Βαρβιτσιώτης νυν Βουλευτής 2) Παναγιώτης Δ. Βρεττάκος νυν νομοκτηνίατρος και 3) Ελευθέριος Δ. Βρεττάκος επί κεφαλής της μαχητικής κατασκοπείας του Τάγματος εν Αθήναις. Ούτος παρηκολούθη πάσαν κίνησιν του Κ.Κ.Ε εν Αθήναις και των καμουφλαρισμένων συνδέσμων τούτου με την Πελοπόννησον και μας κρατούσε ενημέρους εν μέσω μυρίων κινδύνων εκ μέρους της Σατανικής οργανώσεως του Κ.Κ.Ε σημειώσας αξιολόγους επιτυχίας.
Την από Μαρτίου 1944 και μετέπειτα εξέλιξιν της πορείας δράσεως των ταγμάτων θέλουσι αναφέρει οι αναλαβόντες πλέον τας ευθύνας της Διοικήσεως τούτων Στρατιωτικοί αφ’ ενός και αφ’ ετέρου ημείς απομακρυσθέντες εις Αθήνας, δεν ηδυνήθημεν να παρακολουθήσωμεν εκ του σύνεγγυς τα γεγονότα. Εκείνο όμως όπου είμεθα υποχρεωμένοι να τονίσωμεν ιδιαιτέρως διά τα Τάγματα Λακωνίας είναι ότι ιδρύθησαν εις τας πλέον κρισίμους και τραγικάς στιγμάς όπου διήρχετο η Λακωνία κάτω από την Βάρβαρον κατάκτησιν των Γερμανών αφ’ ενός και την πλέον αιμοσταγή επιδίωξιν των εαμοσλαύων Κομμουνιστών του Ε.Λ.Α.Σ που επιδίωξαν την καθολικήν εξάληψιν της Ελληνικής φυλής.
Ο εθνικός παλμός και ο εθνικός χαρακτήρ των Ταγμάτων ασφαλείας Λακωνίας υπήρξαν και θα είναι η ι σ τ ο ρ ι κ ή των Μ ο ί ρ α.
Η έστω και καθυστερημένα αναγνώρισις των προσφερθεισών εθνικών υπηρεσιών των θα τονώση το Εθνικόν αίσθημα των επιζησάντων αγωνιστών και θα δημιουργήση τας αναγκαίας προϋποθέσεις διά την προσφοράν νέων θυσιών οίαν και όπου παραστεί ανάγκη.

Ο Συντάξας
(Τ.Υ.)
Λ. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
Σκουφά 36
Αθήναι

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Συγκρότησις Τάγματος Μολάων.
Η καταπίεσις του εθνικόφρονος πληθυσμού και εις την επαρχίαν Επιδαύρου - Λιμηράς (Μολάους) εκ μέρους των ληστανταρτών του Πάρνωνος ήτο ανωτέρα και αγριοτέρα πάσης άλλης περιοχής. Ήτο η έδρα των απαισίων Κομμουνιστών Λάτση Νικολ. Φράγκου Γκίκα, Ροζάκου Γεωργίου και Γκαμουλάκου Ιωάννη, πολιτικών καθοδηγητών των ορδών του Ε.Λ.Α.Σ και γνωστών κομμουνιστών διά τα αιμοβόρα των ένστικτα. Εις τούτους δυστυχώς είχον ενταχθή ως στρατιωτικοί ηγήτορες οι μόνιμοι αξιωματικοί Σταθάνης Παντελής και Σμήναρχος Βασταρδής, τυφλά όργανα των απαισίων σκοπών των ανωτέρω.
Προ της τρομεράς καταπιέσεως του Ε.Λ.Α.Σ, των διαπραττομένων συνεχώς ληστειών και εκτελέσεων, συνήλθον οι νομιμόφρονες νοικοκυραίοι της πρωτευούσης της επαρχίας (Μολάοι) και απεφάσισαν διά των ιδίων των μέσων να αντιμετωπίσουν την οσημέραν αυξανομένην εγκλημματικήν δράσιν του Ε.Λ.Α.Σ, αναθαρρήσαντες κυρίως εκ της κινήσεώς μας εν Σπάρτη. Παρά τας προσωπικάς μου συστάσεις προς τον Δικηγόρον κ. Δ. Τσάφον ότι, θεωρούμεν την γενομένην κίνησίν των πρόωρον και λίαν επικίνδυνον διότι, λόγω της μεγάλης αποστάσεώς των εκ της έδρας ημών, 75 χιλ. είμεθα ανίσχυροι να τους προσφέρωμεν και την ελαχίστην βοήθειαν και δεδομένου μάλιστα ότι είμεθα και ημείς εις τας αρχάς της οργανώσεώς μας. Δυστυχώς όμως δεν εισηκούσθημεν.
Συνεκροτήθη εις Μολάους επιτροπή αγώνος εκ των αρίστων πολιτών:
1) Θεοδώρου Λύρα τέως Βουλευτού 2) Νικ. Φερδιανάκη Προέδρου Κοινότητος Μολάων 3) Λ. Κωστάκου εμπόρου 4) Δημ. Λιβερδίση ιατρού εφ. Λοχαγού 5) Παντελή Κων/νου 6) Σκανδαλάκη Πανάγ. εμπόρου 7) Διον. Τσάφου Δικηγόρου Ευστρ. Κουνουπιώτη ιατρού 9) Ζερβάκου Δημητρίου του Γεωργ. και 11) Ζερβάκου Αντωνίου του Κυριάκου και με στρατιωτικόν ηγήτορα τον έφεδρον υπολοχαγόν Φουριέζον Γρηγόριον προέβησαν εις την συγκρότησιν Τάγματος του οποίου η δύναμις εντός του μηνός Νοεμβρίου ανήλθεν εις 247 άνδρας με οπλισμόν α) 243 Ιταλικά όπλα με 35 σφαίρας έκαστον και β) 5 οπλοπολυβόλα BERETA με σύνολον φυσιγγίων 700. Η κίνησις αύτη, ως ήτο επόμενον, μέσα εις την καρδίαν του συγκροτήματος Πάρνωνος όπου είχον συγκεντρωθή τα πλέον επικίνδυνα στελέχη του Κ.Κ.Ε έπρεπε να κτυπηθή εν τη γενέσει της και πρωτού ανδρωθή και έλθει εις επαφήν με τας δυνάμεις Σπάρτης - Γυθείου. Ούτω την 2/12/43 ανεξακρίβωτος αλλά πάντως ισχυρά δύναμις ανταρτών υπό την ηγεσίαν του Βασταρδή και Σταθάκη των καθοδηγητών Λάτση, Γκίκα, Ροζάκου Κομουλάκου επετέθη αιφνιδιαστικώς κατά της ολιγάριθμου δυνάμεως Μολάων. Η μάχη διεξήχθη με πείσμα και οι αμυνόμενοι μετά πολύωρον μάχην κατόρθωσαν να αποκρούσουν τους επιτεθέντας οίτινες απεχώρησαν συναποκομίσαντες και τα τυχόν θύματά των ως είχον άλλως τε καθιερώσει τούτο ως σύστημα.
Εκ των ανδρών του Τάγματος ετραυματίσθη βαρέως ο στρατιώτης Πολυμενάκος Χρήστος του Παναγ.
Η μάχη αύτη δύναται να χαρακτηρισθή ως επίθεσις κρούσεως εκ μέρους του Ε.Λ.Α.Σ. και οργανώθη εντός του ιδίου μηνός η τελική του επίθεσις με δύναμιν 800 περίπου ανταρτών με τους ιδίους ηγήτορας, πιθανόν ενισχυμένους και με ετέρους πλέον δυναμικούς και αιμοβόρους, ήτις εξεδηλώθη την 28/12/43. Οι ηρωϊκοί υπερασπισταί της ελευθερίας των, της τιμής των και των Πατρίων θεσμών, απεφάσισαν να πέσουν μέχρις ενός αλλά να μην υποκύψουν εις τας προτροπάς των επιτιθεμένων προς παράδοσιν, διότι εγνώριζον εκ των προτέρων την τύχην των. Ούτω μετά την λήξιν της μάχης, διά της κατισχύσεως των Κομμουνιστών, ευρέθησαν φονευμένοι 1) Αποστολάκος Γεώργιος 2) Παντήδης Παναγ. 3) Ντανάκας Απόστολος 4) Σκανδαλάκης Παναγ. 5) Σταμογιάννος Πουλίκος 6) Γιαννέας Θεόδωρος 7) Χρηστέας Ιωάννης Φριντζήλα Αλεξάνδρα. 9) Τσατσαρώνη Μαρίκα και 10) Μαχαίρα Μαριγώ.
Ομοίως συνελήφθησαν τραυματίαι το πλείστον οι:
1) Φουριέζος Γρηγόριος Διοικητής της δυνάμεως 2) Έξαρχος Δημήτριος 3) Λυγερός Παναγ. 4) Νικολακάκος Γεώργιος 5) Σκανδαλάκης Δημ. 6) Φουριέζος Παναγ. 7) Ζερβάκος Χρ. Ζερβάκος Δημ. 9) Ζερβάκος Aντώνιος 10) Λύρας Θεόδωρος 11) Φερδιανάκης Νικολ. 12) Κωστάκος Λεων. 13) Λιβερδίσης Δημ. 14) Παντελής Κων/νος 15) Κουτσογιαννόπου-λος Γεωργ. 16) Κοντοσταθάκος Ευθύμ. 17) Κωστάκος Εμμ. 18) Γραμματικάκης Δημ. εφ. Αν/γός 19) Φριντζήλας Χρ. 20) Καρυτσιώτης Ιωάννης 21) Καρυτσιώτης Νικόλ. 22) Αντωνάκος Νικόλ. 23) Κουτσογιάννης Ιωάν. 24) Καναβάρος Σταμάτιος 25) Γιανναράκης Αντώνιος 26) Καλαμβούνης Ευαγ. 27) Μανωλάκος Δημήτριος 28) Καλκανδής Σταύρος 29) Ρουμάνος Γεώργιος 30) Ρουμάνος Δημήτριος 31) Μπέμπης Γεώργιος 32) Πιερράκος Στυλιανός 33) Μανιατάκος Ιωάννης 34) Χρηστακάκος Δημ. 35) Ντέντες Παναγιώτης 36) Κυριακάκος Παναγ. 37) Γριβάκης Αντώνιος. Άπαντες οι ανωτέρω αφού εβασανίστηκαν απανθρώπως οδηγήθησαν ομαδικώς εις την τοποθεσίαν ΤΡΥΠΑ - ΤΑΡΑΤΣΑ του Αγίου - Δημητρίου Ζάρακος και ερρίφθησαν ζώντες εντός του βαράθρου τούτου, άνευ του ελαχίστου οίκτου.
Η συμπεριφορά των κατακτητών ελασιτών κατά του εναπομείναντος πληθυσμού ήτο πλέον απάνθρωπος. Τραυματίαι εχλευάζοντο άνευ οίκτου, εάν δεν εξετελούντο, οικίαι ενεπρήσθησαν, μαγαζιά διηρπάγησαν και ελεηλατήθησαν αδιακρίτως άπασαι αι οικίαι των κατοίκων. Μετά από το αιματοβαμένον τούτο κατόρθωμά των, έστησαν πολυήμερον γλέντι, επάνω εις τους σωρούς των ερειπίων και των πτωμάτων των θυμάτων των. Γεννάται λοιπόν ευλόγως η απορία : Εάν ήσαν Βούλγαροι οι κατακτηταί των δυστυχησμένων αυτών υπάρξεων θα εφέροντο τόσον απανθρώπως; Την απάντησιν θα ηδύνατο να δώση ο μόνος επιζών εκ των βαρέως τραυματισμένων ηρωϊκός υπερασπιστής Μετάκος Ιωάννης του Χρ. ακρωτηριασμένος εις τα κάτω άκρα.
Θα ήτο τέλος παράλειψίς μας εάν δεν εγένετο ιδιαιτέρα μνεία διά τον ηρωϊσμόν και την αυτοθυσίαν του επιζήσαντος υπερασπιστού και
ελαφρώς τραυματισθέντος Μετάκου Σαράντου του Χρήστου, όστις σήμερον υπηρετεί εις τας τάξεις του στρατού, αφού εμονιμοποιήθη, λόγω της μετέπειτα πατριωτικής του δράσεως, ως λοχαγός.

Ο Συντάξας
(Τ.Υ)
Δ. Βρεττάκος
Σκουφά 36



ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ
ΤΑΓΜΑ «Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ»
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Ι Σ
Ανακοινούται προς άπαντας τους απομακρυνθέντας των κατοικιών των κατοίκους του Νομού Λακωνίας και προσχωρήσαντας εις το υπό την επωνυμίαν Ε.Α.Μ και Ε.Λ.Α.Σ κομμουνιστικόν κίνημα, ότι εάν αναγνωρίσωσι την πλάνην των και συναισθανθώσι το μέγα έγκλημα όπερ διαπράττουσι κατά της Πατρίδος και της Ελληνικής Κοινωνίας υπηρετούντες τοιαύτην αντεθνικήν οργάνωσιν, δύνανται ελευθέρως και ασφαλώς να επιστρέψωσι εις τας εστίας των αναλαμβάνοντες τα ειρηνικά των έργα, αφού εννοείται πρότερον παρουσιασθώσι εις το Φρουραρχείον του καθ’ ημάς Τάγματος ίνα γνωστοποιήσωσι την πλάνην των και εφοδιασθώσι διά του σχετικού φύλλου αμνηστεύσεως.
Εξαιρούνται της αμνηστείας ταύτης οι αποδεδειγμένως σχετικώς διαπράξαντες εγκλήματα τιμωρούμενα υπό του Ποινικού Νόμου.

Εν Σπάρτη τη 16 Νοεμβρίου 1943
Ο Διοικητής του Τάγματος
Δ. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Ο Υπασπιστής
Σ.Χ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ
Εφ. Ανθ/γός Πεζικού