Πως οι Άγγλοι γλύτωσαν τον (κολλητό τους) Βελουχιώτη από την κρεμάλα του εγκληματία πολέμου που τον προόριζαν οι Σύμμαχοι

ΔΑΙΔΑΛΟΣ Σαβ Μαρ 31, 2012 10:32 am

Διαβάστε σε επιστολή του Θ. Μαρίνου στην Καθημερινή πως ο Βελουχιώτης γλίτωσε την κρεμάλα χάρις στην επέμβασιν των Άγγλων

Κύριε διευθυντά

Αλγεινή εντύπωση και απορία μου προξένησε, όπως και σε χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, η επιλογή του Θανάση Κλάρα (Βελουχιώτη), με βεβαρημένο ποινικό μητρώο, κατηγορηθέντος για εγκλήματα πολέμου, ως υποψήφιου Μεγάλου Ελληνα όλων των εποχών, στο σχετικό πανελλήνιο διαγωνισμό του ΣΚΑΪ.

Ισως να μην είναι γνωστό ότι στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε προταθεί από τους συμμάχους να συμπεριληφθεί ο Βελουχιώτης στον κατάλογο των εγκληματιών πολέμου και ότι ο λόγος που δεν ήχθη σε δίκη ήταν η επέμβαση του Κρις Γουντχάουζ, για να μην ηρωοποιηθεί.
(σημ. ΔΑΙΔΑΛΟΥ : αυτό ήταν εξάλλου συνήθης τακτική που εφαρμόσθη κατά κόρον και δια τους Γερμανούς εγκληματίας πολέμου )

Τότε, είχε ζητηθεί από όλους εμάς της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής στην Ελεύθερη Ορεινή Ελλάδα, που βρεθήκαμε κοντά στον Βελουχιώτη, να υποβάλουμε στην προϊσταμένη μας αρχή έκθεση των εγκλημάτων του τα οποία ζήσαμε προσωπικά.

Προσωπική μου εμπειρία αποτελεί και η βάρβαρη κακοποίησή μου από τον ίδιο τον Βελουχιώτη, στα Θεοδώριανα των Τζουμέρκων, τον Νοέμβριο του 1943 (βλ. «Ο Εφιάλτης της Εθνικής Αντίστασης», Μέρος Β΄, σελ. 271-279, δεύτερη Εκδοση, Θ. Μαρίνος, εκδόσεις της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικής Ιστορίας, Αθήνα 2003), με σκοπό να υπογράψω ψευδή δήλωση για ανθελληνική συμπεριφορά του Ναπ. Ζέρβα. Το ότι υπάρχω ακόμη το οφείλω σε χωρικούς πατριώτες που με κίνδυνο της ζωής τους με βοήθησαν να διαφύγω την τελευταία στιγμή πριν με πάρει το απόσπασμα για εκτέλεση, επειδή δεν υπέγραφα τη δήλωση.
Απογοήτευση μου προξένησαν και μερικά αποσπάσματα από την αξιόλογη και μνημειώδη τηλεοπτική παρουσίαση του ΣΚΑΪ, με τίτλο «Εμείς οι Ελληνες», στην οποία είχα κι εγώ ελάχιστη συμβολή, διότι σε μερικά σημεία, ιδίως προς το τέλος, παρατήρησα χαλάρωση της αντικειμενικότητάς της, ιδιαίτερα σχετικά με τη γερμανική εισβολή στη χώρα μας, τον Απρίλιο 1941, όταν ακούστηκε να λέγεται ότι τον ελληνικό στόλο πήραν στη Μέση Ανατολή οι ναύτες (δηλαδή, όχι οι αξιωματικοί; )

Επίσης, στο θέμα της Μάχης της Κρήτης του ίδιου προγράμματος, απορία δημιουργεί το γεγονός ότι δεν ακούστηκαν μαρτυρίες από Κρητικούς που πήραν μέρος στη μάχη ή έστω από τα παιδιά τους, που κάτι θα είχαν να διηγηθούν. Εκτός από τον υπογράφοντα, που κλήθηκε να πει λίγα λόγια και αυτά κομμένα, μόνο τρίτα πρόσωπα μίλησαν. Πώς δεν ρωτήθηκε π.χ. ο κ. Μανώλης Μπαντουβάς, χειρουργός στην Αθήνα, της φημισμένης οικογενείας οπλαρχηγών της εποχής εκείνης, τον οποίο είχα προτείνει;

Αλλά και στο θέμα της κομμουνιστικής εξέγερσης στο Πολεμικό Ναυτικό μας, στη Μέση Ανατολή, τον Απρίλιο 1944, απόρησα γιατί ανετέθη η παρουσίασή του σε έναν εκ των στασιαστών, ο οποίος εμφάνισε, εμμέσως πλην σαφώς, ότι το κίνημα ήταν εθνικό, ενώ αντιθέτως χαρακτήρισε τον εγκλεισμό των στασιαστών στα σύρματα, μετά την αποτυχία του, αντεθνική πράξη. Το ότι λόγω εκείνου του κινήματος διακωμωδήθηκαν διεθνώς οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, διαρκούντος του πολέμου και παραλίγο να χάναμε τα Δωδεκάνησα που ζητούσαν οι Τούρκοι, εκβιάζοντες τους συμμάχους προκειμένου να προσχωρήσουν στο συμμαχικό στρατόπεδο, φαίνεται ότι για τον παρουσιαστή ναύτη δεν είχε τόση σημασία.Αυτά και άλλα που έτυχαν της προσοχής μου, αισθάνθηκα την ανάγκη να σας γράψω, από αίσθημα ευθύνης και ηθικής υποχρέωσης, επειδή είμαι ένας από τους ελάχιστους επιζώντες της φοβερής εκείνης εποχής.

Θεμης Μαρινος - Μέλος της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής εν Ελλάδι (1943-1945)