Ελληνική Ιστορία 1940-49 .Ένα έθνος σε κρίση


Εγγραφείτε στο φόρουμ, είναι εύκολο και γρήγορο

Ελληνική Ιστορία 1940-49 .Ένα έθνος σε κρίση
Ελληνική Ιστορία 1940-49 .Ένα έθνος σε κρίση
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

ΟΙΚΑΔΕ ΚΑΙ ΠΟΜΕΡΑΝΟΙ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΕ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ

Πήγαινε κάτω

ΟΙΚΑΔΕ ΚΑΙ ΠΟΜΕΡΑΝΟΙ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΕ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ Empty ΟΙΚΑΔΕ ΚΑΙ ΠΟΜΕΡΑΝΟΙ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΕ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ

Δημοσίευση  ΤΑΥΓΕΤΗΣ Δευ Φεβ 21, 2011 10:29 am

ΟΙΚΑΔΕ ΚΑΙ ΠΟΜΕΡΑΝΟΙ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΕ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ


* Τό «Οΐκαδε» δέν τό υπογράφει ό Γεώργιος Βλάχος και συνεπώς ούδεις μπορεί νά γνωρίζει μέ απόλυτη βεβαιότητα άν τό έχει γράψει, δσο καϊ άν αύτό φαίνεται πιθανότατο, γιά διάφορους λόγους. Κανονικά λοιπόν δέν θά έπρεπε νά τό συμπεριλάβουμε στήν έκδοση αύτή, ή όποία περιλαμβάνει άποκλειστικώς κείμενα πού δημοσιεύθηκαν μέ τήν υπογραφή του. Κρίναμε ομως σωστό νά τό συμπεριλάβουμε γιά τρεις λόγους: πρώτο, γιά τήν ιστορική σημασία πού τοΰ έχει αποδοθεί, έξ αιτίας της οποίας συζητήθηκε τόσο πολύ και άναφέρεται τόσο συχνά άκόμη και σήμερα, έξήντα έπτά χρόνια μετά τή δημοσίευσή του' δεύτερο, γιατί ή παράλειψή του θά έδινε 'ίσως λαβή σέ ποικίλες έρμηνεϊες' καϊ τρίτο, γιά νά δημοσιεύσουμε μέ τήν ευκαιρία τις πληροφο¬ρίες πού δίνει ό Γεώργιος Βλάχος, στα χρόνια πού άκολούθησαν, σχετικά μέ τή δημοσίευση τοΰ άρθρου αύτοΰ, πληροφορίες οί όποιες, ένώ δημοσιεύθηκαν και αυτές στήν «Καθημερινή», ούδέπο- τε συνόδευσαν τις κρίσεις πού έχουν διατυπωθεί γιά τό άρθρο. Στήν ίδια κατηγορία μέ τό «Οΐκαδε» άνήκει καϊ τό άρθρο «Οί Πομερανοί», πού δημοσιεύθηκε, τρεις ήμερες άργότερα, στις 17 Αύγούστου 1922. Είναι γραμμένο στο ίδιο πνεύμα μέ τό «Οΐκαδε», δημοσιεύθηκε έπίσης άνυπόγραφο, έπέσυρε καϊ αύτό τις ίδιες κρίσεις, και τό δημοσιεύουμε γιά τούς ίδιους λόγους. Στο άρθρο του «Εξηγήσεις», τής 29 'Ιουλίου 1932, μέ τό όποιο άπαντα σέ κείμενο πού είχε δημοσιεύσει ή εφημερίδα «Αλλαγή» («όργανον, ώς λέγουν, τοΰ πρώην δικτάτορος κ. Παγκά λου» σημειώνει), ό Γεώργιος Βλάχος άναφέρει: «Και οί "Πομερανοϊ" καϊ τό "Οΐκαδε" εγράφη¬σαν κατ' έπιταγήν τής κυβερνήσεως και πρός έξωτερικήν κατανάλωσιν, τό έν δύο ήμέρας μετά τήν καταστροφήν καϊ τό άλλο τέσσαρας, καϊ δέν εΐχον καμίαν καλήν ή κακήν άπήχησιν παρά τω Στρατώ, διότι δέν έφθασαν καν είς τήν διαλυομένην καϊ περίτρομον Σμύρνην». Ένα ιδιαιτέρως βίαιο σχόλιο δημοσιεύθηκε στήν «Καθημερινή» τής 29 Σεπτεμβρίου 1934, άπάντηση σέ δημο¬σίευμα τής «Πρωίας». Τό πληρέστερο δμως σχετικό κείμενο είναι αύτό πού δημοσίευσε ό Γε¬ώργιος Βλάχος, μέ τήν υπογραφή του, πολύ άργότερα, στις 11 'Ιανουαρίου 1949, μέ τίτλο «Παλαιαϊ ίστορίαι», μέ τό όποιο άπαντοΰσε σέ δημοσίευμα τής «Βραδυνής» σχετικό μέ τό «Οΐκαδε» καϊ μέ άλλα θέματα. Δημοσιεύουμε έδώ αυτούσιο τό τμήμα τοΰ κειμένου τοΰ Βλάχου,
πού άναφέρεται στο «Οΐκαδε»:
Λέγει ή "Βραδυνή": "Είς κάποιαν άλλην έποχήν συνεβούλευσαν τόν λαόν νά πετάξη τά δπλα του καϊ νά γυρίση στά σπίτια του". Πρόκειται λοιπόν περί τοΰ "Οΐκαδε". Τοΰ "Οΐκαδε" πού προεκάλεσε τήν καταστροφήν και έκαμε τήν "άνεπανόρθωτον ζημίαν". Δέν είναι έτσι;...
Τό "Οΐκαδε" λοιπόν έγράφη, έδημοσιεύθη δηλαδή, είς τό φύλλον τής 14ης Αύγούστου τοΰ 1922. 'Αλλά τήν 14ην Αύγούστου τοΰ 1922 σχεδόν δέν ύπήρχε στρατός. 'Ιδού ένα τηλεγράφημα σταλέν τότε είς τό ύπουργεϊον τών Στρατιωτικών:
"Γενική κατάστασις λίαν κρίσιμος μετά μέγαν κλονισμόν ον υπέστησαν αί περϊ Άφιόν ήμέτεραι δυνάμεις... — Τά μέσα τά όποια διαθέτει ό έχθρός θά δυσχεράνουν τήν σύμ- πτυξιν ήμών, δτε ή κατάστασις, άποκοπτομένης της μετά τής Σμύρνης συγκοινωνίας, περιπλέκεται έτι μάλλον. Μέ πόνον ψυχής άλλά καϊ μέ τήν είς πάντα άρχηγόν έπιβαλλο- μένην ψυχραιμίαν έκθέτω ύμϊν τά πράγματα ώς έχουσι".
'Αρχηγός Στρατιάς
15 Αύγούστου 1922. Χατζηανέστης
Άφοΰ λοιπόν ή έπίθεσις τοΰ Κεμάλ έξεδηλώθη σημαντική τήν 13ην καϊ ή ύποχώρησις μας,

έτσι οπως έχει μέ τά μελανώτερα χρώματα περιγραφή, συνεπληρώθη τήν 14ην, ώς τηλεγραφεϊ αυτά πού τηλεγραφεϊ ό 'Αρχιστράτηγος τήν 15ην, τί σημασίαν θά ήμποροϋσε νά έχη ένα άρθρον τής "Καθημερινής" τής 14ης; Πότε έφυγεν άτμοπλοϊκώς άπό τόν Πειραιά, πότε έφθασεν είς τήν Σμύρνην, πότε τό παρέλαβε τό έκεΐ πρακτορεϊον —πού δέν ύπήρχεν άπό τής 15ης— και πότε τό έστειλε καϊ μέ ποιούς εις τάς γραμμάς τοΰ Στρατοΰ; 'Αλλά διατί έγράφη; Διότι άπό της 12ης τό πρωΐ ήρχισεν ή συγκέντρωσις τών έχθρικών δυνάμεων καϊ ή έναρξις τής έπιθέσεως. Διότι τό άπόγευμα παρουσίασε τόν ένδεχόμενον κίνδυνον ένα έκτακτον τηλεγράφημα τής "Ε¬στίας", διότι τήν ιδίαν ήμέραν συνηντάτο ό διευθυντής τής "Καθημερινής" μέ τόν μακαρίτην Δημήτριον Γούναρην —μήπως θυμάται τίποτε σχετικόν ό τότε διευθυντής τής "Καθημερινής" κ. Ν. Κρανιωτάκης;— καϊ άπό δσα είπαν διεπιστώθη δτι είναι πιθανόν νά μή "ήμπορέσωμε νά κρατήσωμε". Τότε έγράφη ήρεμα, λογικά, χωρίς πετάγματα δπλων και γυρίσματα είς τά σπίτια μας τό Όίκαδε". Καϊ έγραφε τό "Οΐκαδε":
"Όπως άλλοι, δέν έπιμένομεν νά έχωμεν τήν θέσιν άνευθύνου τιμητού τών υπευθύνων πολιτικών άνδρών τής χώρας. Όπως ούδεϊς άλλος, έζήσαμεν μετ' αύτών ήμέραν πρός ήμέραν τούς μήνας και τά έτη τών προσπαθειών. Σήμερον φρονοΰμεν σπουδαίως δτι ή περίοδος τών προσπαθειών αύτών, άν δέν έληξε, λήγει. Τά Συνέδρια δέν άποδίδουν καρ¬πούς. Ούτε γίνονται καν Συνέδρια. Αύριον έρχεται τό φθινόπωρον καϊ μεθαύριον ό χει μών. Καϊ ή Ελλάς, διά λόγους σπουδαίους, διά λόγους άποβλέποντας είς τήν ιδίαν αύτής γαλήνην, έχει τήν ύποχρέωσιν νά διαχειμάση οΐκαδε".
Καϊ διατί έγράφη;... Έγράφη διότι τήν ώραν έκείνην δέν έφαίνετο δτι μία ύποχώρησίς μας θά ελάμβανε τήν μορφήν τρομακτικής καϊ άτάκτου φυγής. Ένομίζετο άκόμη, τήν νύκτα τής 13ης, δτι θά έγίνετο μία ύποχώρησις κάπως άτακτος, μία σύμπτυξις βιαστική πρός τήν Σμύρνην, ή όποια θά ήμποροϋσε νά καλυφθή, άπέναντι τών ξένων τουλάχιστον, ώς κυβερνητική τακτική. Δι' αύτό, ένώ έφεύγαμεν, έγραψεν ή κυβερνητική «Καθημερινή» δτι πρέπει νά φύγωμεν. Καϊ διατί έγινε τόσος θόρυβος καϊ τόση περί τοΰ άρθρου συκοφαντία; Αύτά τά έκαμαν τότε, δταν ό γρά ψας τό "Οίκαδε" δέν ήτο πλέον έδώ καϊ δέν ήμποροϋσε ν' άπολογηθή, ό μακαρίτης Κονδύλης καϊ άλλοι άμυνϊται τής Κωνσταντινουπόλεως, τούς όποιους ή "Καθημερινή" κατήγγελλεν έπί μήνας οτι μέ τά άρθρα τής "Πρωίας" (τής Κωνσταντινουπόλεως) προεκάλουν τήν κατάρρευσιν τοΰ Μετώπου' διότι πραγματικώς τά άρθρα αύτά τά έστελλεν ό Κεμάλ είς τάς γραμμάς μας.
Ή ιστορία αύτή είναι παληά καϊ δέν θά άξιζε σήμερα τόν κόπον νά καταλάβη ούτε τόν χώρον τόν όποιον κατέλαβε. 'Αλλ' οποιος θέλει —ό άρθρογράφος τής "Βραδυνής" λ.χ.— ας σχηματίση άπ' οποιους θέλει μίαν μικράν έπιτροπήν καϊ άς έξετάση τά κείμενα. "Αν άποδώσουν έστω καϊ τό έλαχιστότατον είς βάρος της ιστορίας μας, θά δεχθώμεν οιανδήποτε καταδίκην. Σύμφωνοι;»

ΤΑΥΓΕΤΗΣ

Αριθμός μηνυμάτων : 3338
Ημερομηνία εγγραφής : 25/01/2010

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

ΟΙΚΑΔΕ ΚΑΙ ΠΟΜΕΡΑΝΟΙ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΕ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ Empty Απ: ΟΙΚΑΔΕ ΚΑΙ ΠΟΜΕΡΑΝΟΙ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΕ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ

Δημοσίευση  ΤΑΥΓΕΤΗΣ Δευ Φεβ 21, 2011 10:30 am

14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1922

ΟΙΚΑΔΕ...*

Ένώ αί ελπίδες —ας τάς είπωμεν ελπί¬δας— περί προσεχούς συγκλήσεως συνε¬δρίου έν Βενετία έλαττοΰνται, τό φθινό πωρον έρχεται και ερχεται ό χειμών. "Αν οιαδήποτε πρός τήν Κυβέρνησιν σύστα- σις πρός τερματισμόν της έκκρεμότητος ήτο χθες περιττή, διότι είχε σκέψεις ή
Κυβέρνησις ύπό έκτέλεσιν α'ίτινες ήδύ- ναντο και νά έπιτύχουν, είχε δέ και χρή¬ματα ίνα δαπανα διά πολεμικούς σκο¬πούς, άφοΰ διά πολεμικούς σκοπούς έδα- νείσθη, σήμερον πάσα οχι συστασις άλλά και πίεσις έκ μέρους και τών φίλων αύ- τής είναι χρήσιμος, διότι και τά χρήματα
λείπουν και τών ύπό έκτέλεσιν σκέψεων ή σειρά εύρίσκεται είς τό τέρμα της. Ήλπίζαμεν πρό τίνος δτι μία πρός Κων¬σταντινούπολη στροφή της έλληνικής προσπαθείας θά ήτο δυνατόν νά έκβιάση τήν λύσιν γνωρίζομεν πολλοί, άλλά δέν γνωρίζομεν δλοι, διατί δέν έπέτυχεν ό εκβιασμός και πώς οί έν τω έξωτερικώ θορυβοΰντες εχθροί της Ελλάδος, έπεί- σθησαν δτι πρόκειται περί «μπλόφας» ύ¬πό τών έν τω έσωτερικώ έχθρών αύτης. Ήλπίσαμεν έπειτα δτι οί έξαφνικά ά- κουσθέντες θερμοί λόγοι τοΰ πρωθυ¬πουργοί της 'Αγγλίας, οί δημοσία και παγκοσμίως κυρώσαντες την έπί τών ελληνικών δικαίων προστασίαν της θα- λασσοκρατείρας, ήθελον μεταβληθη τα¬χέως και έν τη στενή προθεσμία της αν¬τοχής τών έλληνικών πόρων είς έμπράγ- ματον βοήθειαν. Ήλπίσαμεν άργότερα —και τότε ήλπίσαμεν κακώς— δτι προσεχής Διάσκεψις ήθελεν έν βία απο¬φασίσει και έν βία δυνηθη νά έκτελέση τάς έπί τοΰ Άνατολικοΰ άποφάσεις της• άλλά και αύτη ή κακή έλπίς ματαιοΰται. Ή Ελλάς λοιπόν απομένει μόνη μέ τόν στρατόν της, μέ τούς πόρους της και τούς εχθρούς της. Μόνη, δπως πρό μη¬νών, δτε έπιστρέφουσα έκ της ξένης είχε πεισθη περί αύτοΰ και άπεφάσιζε, και άπεφάσιζε καλώς, τήν αύθαίρετον πρός τήν Κωνσταντινούπολη/ πορείαν. Μόνη. Οί τυχόν έχοντες τήν διάθεσιν ν' άνα- βλέψουν πρός τήν πρώτην Νοεμβρίου και «ν' άναμετρήσουν τάς συνεπείας της», ας μάς έπιτρέψουν νά παρατηρή- σωμεν δτι έμειναν μόνοι, δχι μόνον οί πιστεύσαντες είς τούς 'Ισχυρούς των Συμμάχους ασθενείς, άλλά και αύτοί οί 'Ισχυροί οί πιστεύσαντες είς άλλήλους. Μόνη λοιπόν ή Ελλάς οφείλει νά έκκα- θαρίση τήν κατάστασιν. Και οφείλει νά τήν έκκαθαρίση κατά τρόπον, δστις θ' άποτελέση δι' αύτήν λήξιν όριστικήν μιας σκληράς περιπετείας, δι' έκείνους
δέ, οίτινες ήπάτησαν αύτήν και τόν κόσμον, κόλαφον, τοΰ όποιου τό έρύθημα δέν θ' άποπλύνη ή 'Ιστορία.
Ή Ελλάς οφείλει έν τάχει νά προβή είς την διοικητικήν όργάνωσιν της Μι- κρας 'Ασίας, είς τήν παράδοσιν της χώ¬ρας είς τούς γενναίους κατοίκους της, είς τήν συντομον έκπαίδευσιν τών ανδρών οίτινες θ' άναλάβουν έν τω μέλλοντι την φύλαξίν της και είς τήν πρόσκλησιν τών 'Ισχυρών, δπως παραλάβουν «τόν έλευθε- ρωθέντα άπό τών δεσμών της δουλείας» λαόν, ενα άκριβώς άπό τούς λαούς, περί ών έμερίμνων, δταν μαχόμενοι και έχον¬τες άνάγκην συμμάχων έλάλουν τήν γλώσσαν τών έλευθεριών. 'Αλλά στρα¬τόν; Ποίος θά δώση στρατόν; Οί Σύμμα¬χοι δμως δέν έχουν στρατών άνάγκην. "Ας παραλάβουν τάς σημαίας, τάς οποίας έστησαν είς τά πρόθυρα της Κωνσταντι¬νουπόλεως οταν έπλησίαζεν ό Έλλην ε¬λευθερωτής, και άς τάς στήσουν έκεΐ οπου θά πλησιάση σφαγεύς ό Τοΰρκος. *
* *
Όπως άλλοι, δέν έπιμένομεν νά έχωμεν την θέσιν άνευθύνου τιμητοΰ τών ύπευθύ- νων πολιτικών άνδρών της χώρας. Ό¬πως ούδείς άλλος, έζήσαμεν μετ' αύτών ήμέραν πρός ήμέραν τούς μήνας και τά έτη τών προσπαθειών. Σήμερον, φρονοΰ μεν σπουδαίως δτι ή περίοδος τών προ¬σπαθειών αύτών, αίτινες έπρεπε νά ύπάρ- ξουν, τών θυσιών, αίτινες έπρεπε νά κα- ταβληθοΰν, άν δέν έληξε, λήγει. Τά Συνέ¬δρια δέν άποδίδουν καρπούς- ούτε γίνον¬ται καν συνέδρια. Αύριον έρχεται τό φθι- νόπωρον και μεθαύριον ό χειμών. Και ή Ελλάς, διά λόγους σπουδαίους, διά λό¬γους άποβλέποντας είς τήν ιδίαν αύτης γαλήνην, έχει τήν ύποχρέωσιν νά διαχει- μάση οίκαδε. Τοΰτο, ώς σύστασιν θερ- μήν, πανταχόθεν και ήδη άπό φιλικωτά- των στηλών έκδηλουμένην, άς έχη ύπ' όψει της ή Κυβέρνησις.

ΤΑΥΓΕΤΗΣ

Αριθμός μηνυμάτων : 3338
Ημερομηνία εγγραφής : 25/01/2010

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

ΟΙΚΑΔΕ ΚΑΙ ΠΟΜΕΡΑΝΟΙ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΕ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ Empty Απ: ΟΙΚΑΔΕ ΚΑΙ ΠΟΜΕΡΑΝΟΙ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΕ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ

Δημοσίευση  ΤΑΥΓΕΤΗΣ Δευ Φεβ 21, 2011 10:30 am

0Ι Π0ΜΕΡΑΝ0Ι* * Βλ. υποσημείωση στο προηγούμενο άρθρο «Οΐκαδε».

Θά προδώσωμεν έν στρατιωτικόν μυ¬στικόν:
Ό 'Αρχηγός της Στρατιάς της Μι¬κράς 'Ασίας άνήγγειλεν είς τήν Κυβέρνησιν δτι ό στρατός μας άνακτα τήν κυ ριαρχίαν της καταστάσεως. Δύναται ν' άνακτήση και δ,τι άπώλεσε, και νά κλεί- ση τήν άτυχη μέχρι τοϋδε περιπέτειαν μέ μίαν νίκην. Και έξέθηκεν ό στρατηγός τό πώς θά έπετυγχάνοντο ταϋτα πάντα, και έζήτησε τήν γνώμην της Κυβερνή¬σεως.
Θ' άπετέλει άσύγγνωστον την φοράν ταύτην προδοσίαν άν, γνωρίζοντες τυχόν τι ή Κυβέρνησις σκέπτεται, έφέρομεν μέ¬χρι της δημοσιότητος τάς σκέψεις της. 'Αλλά τάς άγνοοΰμεν. Εύτυχώς. Διότι μέ τήν έλευθερίαν ακριβώς, ην ή έν προκει¬μένω άγνοια μας παρέχει, δικαιούμεθα νά ύποβάλωμεν είς έκείνους οί όποιοι κέκληνται νά λάβουν τάς κρίσιμους άποφάσεις, ποιαι είναι έν προκειμένω αί γνώμαι ένός άλλου παράγοντος, δικαιουμέ¬νου νά εισακούεται ύπέρ πάντα άλλον: τοΰ Κοινοΰ.
Και είναι αί σκέψεις του αύται:
"Αν οιαδήποτε ένέργεια πρόκειται νά έχη ώς άποτέλεσμα τήν έκμηδένισιν με¬γάλων δυνάμεων τοΰ έχθροϋ, τοΰθ' δπερ θά απέφερε και την λύσιν τοΰ έν έκκρεμότητι ζητήματος, ίσως θά έπετρέπετο νά γίνη λόγος περί νέας έπιχειρήσεως — περί νέων δηλαδή θυσιών. "Αν ομως δέν
πρόκειται —και δέν φαίνεται νά πρόκει¬ται— περί τούτου, έπ' ούδενί λόγω πρέ¬πει νά θυσιασθή έστω και είς πλέον Έλ- λην στρατιώτης.
"Αν πρόκειται νά έπιδιωχθοΰν, διά νέ¬ων θυσιών, οιαδήποτε πολιτικά άποτελέ- σματα, δέν πρέπει νά θυσιάσωμεν άλλο έλληνικόν αίμα. Εκείνοι οίτινες μας κρί¬νουν δέν ήθέλησαν νά επηρεασθούν έκ τών κατορθωμάτων μας, δταν προηλαύνομεν θριαμβευταί είς τά βάθη της 'Ασίας. Θά παρίδουν και πάλιν δσους γράψωμεν νέους τίτλους δικαιωμάτων διά νέας ροής έλληνικοΰ αίματος. "Ας μή τό θυσιάσω¬μεν έπί ματαίω. Παρητήθημεν πέρυσιν —εύτυχώς— της προσπαθείας πρός τήν Άγκυραν έκ φειδοΰς πρός τάς έλληνικάς υπάρξεις. Δέν πρέπει νά δειχθώμεν έφέ- τος σπάταλοι είς αίμα, διά νά έπανέλ- θωμεν άπλώς έπί τών ιδίων βημάτων.
"Αν πρόκειται νά ποτίσωμεν πάλιν μέ αίμα άξένους τουρκικάς έκτάσεις, διά ν' άνακτήσωμεν τούς έγκαταλειφθέντας μιναρέδες τοΰ 'Αφιόν Καρά-Χισάρ, ή διά νά κρατήσωμεν τούς μιναρέδες τοΰ Έ- σκή Σεχήρ ή της Κιουτάχειας, άν ή δια- τήρησις άπαιτη τυχόν θυσίας, δέν πρέπει νά συγκατανεύσωμεν είς τάς θυσίας ταύ¬τας. "Ας μείνωμεν όπου εύρισκόμεθα ή, άν ή έκεΐ παραμονή μας είναι αιματηρά ή έπίπονος, άς έλθωμεν δπου ούτε έπί- πονος είναι, οΰτε, πρό παντός, αιματη¬ρά.


17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1922

Άν πρόκειται νά ύποστώμεν νέας θυ¬σίας, έκ φόβου μήπως παραμείνη ήλαττωμένον τό στρατιωτικόν γόητρον τής Ελλάδος, πρέπει ν' άποστέρξωμεν τάς θυσίας. Στρατός έπιτυχών όσα έπέτυχεν έπί δεκαετίαν ό στρατός τής Ελλάδος, όστις ώρμησε μίαν ήμέραν άπό τό όρμη- τήριον τής Μελούνας(1 )και προήλασε και ήπλώθη και έκυριάρχησε τής 'Ανατολής, άπό 'Ιονίου μέχρις Ευξείνου και άπό τοΰ Αίμου μέχρι τών έσχατιών τής 'Ασίας, δέν έχει άνάγκην ενός έπιλόγου νίκης διά νά έμφανίση ένδοξον την βίβλον της 'Ι¬στορίας του. Είναι ή 'Ιστορία του ένδο¬ξος, και θά παραμένη.
"Αν πρόκειται ν' άποφασίσωμεν και άλλας θυσίας, διά νά ίκανοποιήσωμεν ά πλώς τήν φιλοτιμίαν τών μετόπισθεν, δέν πρέπει, έπ' ούδενί λόγω πρέπει, νά μή φεισθώμεν τοΰ αίματος τών υιών της 'Ελλάδος. Όσοι δυσφοροΰν δι' ο,τι έγινε και γνωματεύουν ότι πρέπει ν' άποκα- τασταθώμεν δι' άντεπιθέσεων νέων, θά έπρεπε νά παρεπέμποντο πάραυτα είς τό Μέτωπον διά νά ικανοποιήσουν τάς
ορμάς τάς όποιας θέλουν νά υπηρετήσουν μέ ξένον αίμα.
"Οταν δέν μας έλαύνη ή φιλοτιμία τών άμάχων, άλλ' ή στοργή τών μητέρων και ή φροντίς διά τό συμφέρον τής 'Ελλάδος, δέν δικαιούμεθα νά γνωματεύωμεν όπως σπαταληθη και άλλο αίμα διά νά συνεχι- σθή ή περιπέτεια ή έπιβληθεΐσα είς τόν λαόν άπό τόν άνθρωπον, ό όποιος, άτυ- χώς διά τήν 'Ελλάδα, ζή άκόμη.
Τό αίμα τής 'Ελλάδος δέν ρέει είς τάς φλέβας της διά νά χύνεται είς τήν άπωτά- την Μικρασίαν. Ρέει διά νά θερμάνη και νά κινήση είς δράσιν τήν 'Ελλάδα, ύπέρ έαυτης και ύπέρ της 'Ελλάδος τής αύ- ριον.
Ό σιδηροΰς Γερμανός καγκελάριος είπε κάποτε:
— Ούτε ένα Πομερανόν διά τήν 'Α- νατολήν.
Και ή 'Ελλάς δέν πρέπει νά δίδη πλέ¬ον τούς Πομερανούς της διά τήν πέραν τών βλέψεών της Άνατολήν.
Ούτε ένα εΰζωνον διά νέας περιπε- τείας.

1. 'Ορεινός αυχένας στή Θεσσαλία, μεταξύ τών πεδιάδων της Λάρισας καϊ της Ελασσόνας,
άπό τόν όποιο περνούσαν τά έλληνοτουρκικά σύνορα πρό τοΰ 1912.
8ο

ΤΑΥΓΕΤΗΣ

Αριθμός μηνυμάτων : 3338
Ημερομηνία εγγραφής : 25/01/2010

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή


 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης